Διαφορά ηλικίας: Η ιστορία της Ναυσικάς που δεν είχε αίσιο τέλος
Ακολουθεί η ιστορία της Ναυσικάς που ερωτεύτηκε ένα άντρα αρκετά μεγαλύτερο της. Η σχέση της Ναυσικάς δεν είχε χαρούμενο τέλος και η ίδια όπως δηλώνει, εξαιτίας του δεν ερωτεύτηκε ξανά.
Είχα πάει για μια δουλειά που με έστειλε η αφεντικίνα μου. Δεν θυμάμαι τι έγινε εκείνο το απόγευμα, τι μου είπε, τι του είπα, θυμαμαι όμως πεντακάθαρα οτι αναρωτηθηκα “ρε συ,τι γίνεται εδώ; Γιατί τρέμουν τα χέρια μου οταν με κοιτάει;”
Πήγα ακόμη δύο φορές για κάτι έγγραφα και ήρθε η μέρα που δεν θα τον ξαναέβλεπα. Τον είχα ερωτευτεί..άυπνες νύχτες,πεταλούδες στο στομάχι,ταχυκαρδία ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ που τον σκεφτόμουν και έχανα τα λόγια μου καθε φορά που τον αντίκριζα,είχα σταματήσει μέχρι και να τρώω!Ρώτησα κι έμαθα πως ηταν χωρισμένος με ενα γιο.
Μόλις ολοκληρώσαμε το ραντεβού στο γραφείο του, με οδήγησε ως την εξώπορτα για να μου ανοίξει να φύγω. Και τότε τα έπαιξα όλα για όλα!
“ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΕ ΞΑΝΑΔΩ” του είπα σχεδόν με μια ανάσα.
Έμεινε να με κοιτάζει παγωμένος για λίγο, μετά χαμογέλασε και μου άνοιξε την πόρτα.
“Καλή σου μέρα!”
Όπως φαντάζεστε, έπεσα να πεθάνω. Απο στεναχώρια, από ντροπή, από την απόρριψη. Έκλαιγα μέρες, δε μπορούσα να καταλάβω τι σκατα με ειχε πιάσει και ειπα στον άνθρωπο τέτοια πράγματα!Δηλαδή,σαν τι περίμενα να κάνει; Κωλοτούμπες γιατί (ήθελα να) νιώθει το ίδιο;
Πάμε μια εβδομάδα μετά. Ειχε ωραία μέρα, ηθελα να περπατήσω, βγήκα από το σπίτι να βγάλω βόλτα τον σκύλο.
Μετά απο 10 λεπτά περπάτημα, γύρισα το κεφάλι…και τον είδα μπροστά μου!ΗΤΑΝ ΑΥΤΟΣ!Πάγωσα στη θεση μου και παρακαλούσα να ανοιξει η γη να με καταπιεί. Αντιθέτως, εκείνος μου χαμογέλασε και μου έκανε νόημα να πλησιάσω. “Και εγώ ήθελα να σε ξαναδώ” μου είπε και πραγματικά δεν πίστευα στ’ αυτιά μου!
Με φίλησε. Εκει.Στην άκρη του πεζοδρομίου,με αυτοκίνητα να πηγαινοέρχονται, και με τον κίνδυνο να μας δει ο οποιοσδήποτε!Θα μου πεις “ε,και τι σε ένοιαζε ποιός θα σας δει;” ….ναι,σωστό κι αυτό.. Ημουν 25 και ηταν 52…
Πέρασα μαζί του σχεδόν 5 χρόνια γεμάτα έρωτα, πάθος, απίστευτη χημεία!Ήμουν ερωτευμένη!Δε μου ειχε ξανατυχει!!Τον ήθελα, ελιωνα γι αυτόν!Ήμασταν παντα διακριτικοι όμως, είχαμε πρόβλημα στο να το μάθει κανείς, ιδιαίτερα οι δικοί μου.Τι θα ελεγα;
“Ελα μπαμπά, να σου γνωρίσω το γαμπρό, θα τα βρείτε, ειναι 5 χρόνια πιο μεγάλος απο σένα!Ναι,ναι,δεν ειναι συναρπαστικό;Εχει κι ενα γιο,ναι,μόνο 2 χρονια πιο μεγάλη είμαι, ναι,μια χαρά τα πάμε, δοξα τον Ύψιστο!” …και 5 χρόνια μετά, του έρχεται πρόταση για δουλειά στο εξωτερικό, πρόταση που ΔΕ ΓΙΝΟΤΑΝ να αρνηθεί!
Πρωτη εγώ τον πίεσα να φύγει, κι ας ελιωνα μέσα μου που δε θα τον ξαναβλεπα σύντομα. Εκείνος δεν ήθελε να φυγει χωρίς εμένα, εγώ δε μπορούσα να ακολουθήσω, οι λόγοι ηταν ηλίου φαεινοτεροι. “Θα φύγω, αλλα θα ερθεις μαζί μου.Δε μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα, παντρεψου με και πάμε να φύγουμε!” Στα ουράνια εγώ, στο σπίτι εμπόλεμη ζώνη. Εγω είχα αποφασίσει, τελεία και παύλα. Θα φεύγαμε και θα παντρευομασταν στο Βερολίνο!
Το τέλος στην σχέση της Ναυσικάς με τα 27 χρόνια διαφορά ηλικίας
Δώσαμε ραντεβού στο Παγκράτι στις 8 το πρωί.Θα ερχόταν με το γιο του να με πάρει, εμενα και τις βαλίτσες μου,να φύγουμε!
Ειχε κρύο, έφτασα λιγο νωρίτερα, πηρα ενα καφέ, έκανα ενα τσιγάρο και περίμενα.
Δεν ήρθε ποτέ.
Εστειλε ενα SMS ” συγγνώμη λάθος, ξέχασέ με” κι αυτό ήταν.
Δεν τον ξαναείδα ποτέ, δεν εμαθα ποτε νεα του,δε ξέρω που ζει,αν ζει.
Δεν ξαναερωτευτηκα ποτέ.
Δεν κοίταξα ποτε τη διαφορα ηλικίας, δε νοιαστηκα αν είχαμε 30 ή 40 χρονια διαφορά. Εγω ερωτεύτηκα αυτον,τον ανθρωπο. Δεν εδωσα σημασία ποτέ στις ρυτιδες του,γελουσα με το κομπλεξ που ειχε που τα χρόνια περνούσαν, εγω γινόμουν “γυναίκα ” ,κι αυτος “πορνόγερος” οπως μονος του χαρακτηριζόταν! Κολακευομουν που φοβοταν μη γνωρισω κανενα ” μικρο” και τον παρατήσω, ζουσα για τις στιγμές που αγκαλιασμένοι στον καναπέ, τον “επιανα” με την ακρη του ματιού μου να με χαζευει και να χαμογελάει. Οταν χαμογελουσε ομορφαινε ο κοσμος μου όλος, φουσκωνε η καρδια μου απο έρωτα. Με εμαθε πολλά, αναμεσα σ αυτα και τη μαγεια του ερωτα,σαν πραξη,σαν συναισθημα.
Κι οταν καποια στιγμη αρρωστησε και τον φροντισα,μου είπε οτι ημουν οτι πολυτιμοτερο ειχε στη ζωη του μετα το παιδι του και οτι νιώθει ο πιο τυχερός αντρας του κόσμου. Και το βραδυ πριν “φύγουμε “, μου ειπε στο τηλέφωνο οτι οταν φτασουμε, θα πάμε αμεσως για τις αδειες του γάμου τον οποιο ειχαμε ονειρευτει βημα βημα ΜΑΖΙ. Και με ρωτησε 3 φορες αν εχω ολα μου τα χαρτια μαζι, για να μη γινει κανενα λαθος και δε φύγουμε.
ΑΝ ολα ειχαν γινει αλλιως ΑΥΤΟ θα ηταν το χαπι Εντ. …αλλα ηταν μονο end..end of story…
Ναυσικά