Κίκα Γεωργίου: Πώς είναι σήμερα η καθηγήτρια που ερωτεύτηκε ο Μάρκος
Τη γνωρίσαμε και την αγαπήσαμε μέσα από τη σειρά «Ευτυχισμένοι Μαζί», όπου ενσάρκωσε τη Ραλλού με μεγάλη επιτυχία. Πρόκειται για την καθηγήτρια που ερωτευτεί ο Μάρκος Μαυροτσούκαλος
Η Ραλλού ήταν η καθηγήτρια, με την οποία είχε σχέση ο Μάρκος στο σχολείο λίγο πριν από τη σχέση του με την Εύα. Το ειδύλλιο με τη Ραλλού, βέβαια, κράτησε λίγο, αν και έζησε μια πολύ δυνατή πρώτη ερωτική εμπειρία μαζί της, ενώ και η ηθοποιός που την υποδύθηκε, ήταν τότε πολύ νέα και είχε κερδίσει τις εντυπώσεις με τη γοητεία της.
Η Κίκα Γεωργίου σήμερα, όμως, είναι ακόμη πιο όμορφη και… θα ήθελαν όλοι να την έχουν καθηγήτρια. Αντί αυτού, βέβαια, την είδαμε στο Hollywood για το «The Young Pope», συνεργαζόμενη με τον Τζον Μάλκοβιτς, τον Τζουντ Λο, τη Σάρον Στόουν και άλλους μεγάλους «αστέρες», με έναν ακόμη γνωστό ηθοποιό να έχει περάσει μικρός από τη σειρά του Mega.
Κίκα Γεωργίου: Το Hollywood, η μητρότητα και η αγάπη για την Κύπρο
Η Κίκα Γεωργίου συμμετείχε στο «The Young Pope», μια σειρά όπου υπήρχαν πολλοί σπουδαίοι ηθοποιοί. Εκεί άστραψε δια του μυστηριώδους ρόλου της Donna Divisa Rossa μια «γυναίκα με κόκκινη στολή», μια φλογερή μελαχρινή που, στους μύστες της έβδομης τέχνης, ήταν πολύ οικεία ως φυσιογνωμία. «Η Πόλη των παιδιών», «Silent», «Το αγόρι στη Γέφυρα», «Κιμμέρια», «Lunch», ένα βραβείο πρώτου ρόλου από την Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου είναι μερικά μόνο από τα όσα συνθέτουν το καλλιτεχνικό μωσαϊκό της καριέρας της Κίκας Γεωργίου. Ο Πάολο Σορεντίνο τυγχάνει να είναι ο αγαπημένος της σκηνοθέτης, όμως η συμμετοχή της στην μεγάλη παραγωγή του HBO δεν είναι ο μόνος λόγος που την κάνει να ζει την πιο ευτυχισμένη περίοδο της ζωής της.
«Η συνεργασία με τον Σορεντίνο προέκυψε μετά από μία ακρόαση. Έκανε αίτηση εκ μέρους μου η ατζέντισσά μου, μου έστειλαν μια σκηνή διάρκειας πέντε λεπτών για την γυρίσω σε βίντεο, το έκανα και πέρασα στην δεύτερη φάση. Ξανά ένα βίντεο, όχι με τόσα πολλά λόγια, αλλά περισσότερο σιωπές και κίνηση, κι από εκεί στην τρίτη φάση. Μετά από λίγες μέρες, με πήρε η ατζέντισσά μου τηλέφωνο να μου πει ότι με πήραν. Ταξίδεψα, λοιπόν, στην Ιταλία να γνωρίσω τον Σορεντίνο και να δοκιμάσω τη στολή μου, αυτό ήταν! Όλο αυτό ήρθε αβίαστα, απλά και όμορφα.
Δούλεψα πολύ εκείνες τις μέρες της ακρόασης. Ο κολλητός μου, ο Μιχάλης Ασιήκκας, που είναι σκηνοθέτης, με βοήθησε πολύ, καθόμασταν μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες και δουλεύαμε. Γυρίζαμε την ίδια σκηνή ξανά και ξανά, μέχρι να φτάσουμε κάπου που να ήμασταν κάπως ευχαριστημένοι, μέχρι που τα μάτια μας κλείνανε. Νιώθαμε όμως πάρα πολύ όμορφα.
Μετά την «Τέλεια Ομορφιά» τού είπα ότι ίσως ο Σορεντίνο είναι ο αγαπημένος μου σκηνοθέτης όλων των εποχών και όταν είδα το όνομά του στο μέιλ της ατζέντισσάς μου, ενθουσιάστηκα, αποφάσισα να προσπαθήσω πολύ σκληρά. Είπα, αν όχι τώρα, πότε;
Πολλές φορές ευχόμαστε για πράγματα που μετά μας έρχονται και δεν ξέρουμε τι να τα κάνουμε ή μας βρίσκουν σχετικά ανέτοιμους. Κάθισα λοιπόν και σκέφτηκα ότι στην μία περίπτωση στο εκατομμύριο με επέλεγαν για Ιταλία, εγώ θα μπορούσα πράγματι να πάω; Η απάντησή μου ήταν ναι και με βάση αυτή άρχισα να κινούμαι και να προετοιμάζομαι.
Δεν νομίζω ότι έχω γνωρίσει γυναίκα που να μην είναι ερωτευμένη με τον Τζουντ Λο. Η αλήθεια είναι ότι κι εγώ δεν το είχα συνειδητοποιήσει. Δεν είναι ότι είναι πολύ όμορφος ή απλώς ένας ωραίος άντρας -έχει ένα χάρισμα, ένα εκτόπισμα. Όπου κι αν βρίσκεται, με όποιον και να είναι γύρω του, εκπέμπει μια όμορφη χαρά. Είναι υπέροχος!
Είχα μια μικρή σκηνή μαζί του, αλλά είχαμε βρεθεί και ορισμένες φορές εκτός γυρίσματος, στο μεσημεριανό φαγητό, ας πούμε ή την πρώτη μέρα που πάτησα το πόδι μου στην Βενετία για να ξεκινήσουν τα δικά μου γυρίσματα. Ως άνθρωπος ο Τζουντ Λο είναι λαλίστατος, ευγενέστατος, γεμάτος ενδιαφέρον, να ρωτήσει, να μάθει. Θυμόταν το όνομά μου κάθε φορά που με έβλεπε. Είναι πολύ ευχάριστος συνεργάτης, είναι χαρά να πηγαίνεις στην δουλειά και να τον συναντάς.
Νιώθω ότι τα τελευταία χρόνια, βρίσκομαι στην πιο γεμάτη και ευτυχισμένη περίοδο της ζωής μου. Έχω βρει τον άνθρωπό μου, είμαι μητέρα, δημιουργώ σιγά σιγά την οικογένειά μου και αυτό είναι κάτι που δεν το είχα φανταστεί να γίνεται, ούτε το είχα δει να έρχεται. Δε νοσταλγώ κάτι από το παρελθόν. Έχω περάσει μια περίοδο που ήμουν πολύ δημιουργική και κοιμόμουν και ξυπνούσα δουλεύοντας, αλλά το να τα κάνω όλα μόνη μου με κουράζει πια, μου αρέσει η παρέα, μου αρέσουν τα μεγάλα σύνολα και οι μεγάλες παραγωγές. Θέλω να δουλεύω με άλλον κόσμο, νιώθω μοναξιά αν χρειάζεται να τα κάνω όλα μόνη μου.
Είμαι ευγνώμων για την ζωή μου μέχρι εδώ, όσα έκανα τα προηγούμενα χρόνια με οδήγησαν εδώ που είμαι σήμερα και σίγουρα έχω περάσει και φάσεις θλίψης μεγάλης. Κάποια στιγμή, συνειδητοποίησα ότι το να είναι κανείς χαρούμενος είναι θέμα απόφασης, τουλάχιστον εγώ αυτό έχω αποφασίσει. Προσπαθώ να μαθαίνω συνέχεια, παρακολουθώ σεμινάρια στο εξωτερικό -ταξιδεύω αρκετά- για να μάθω πράγματα που δεν διατίθενται ως γνωστικά αντικείμενα στην Ελλάδα και την Κύπρο. Θεωρώ ότι κανείς πηγαίνει εκεί όπου επιλέγει να κοιτάξει. Είναι θέμα ματιάς: στην ίδια κατάσταση ο ένας μπορεί να είναι ευτυχής, ο άλλος απολύτως δυστυχής. Η ευτυχία είναι κάτι χειροπιαστό, είναι θέμα επιλογής, εξάσκησης και καλλιέργειας.
Η μητρότητα είναι ένα θέμα πολύ προσωπικό και εκτιμώ τις γυναίκες που επιλέγουν να μην κάνουν παιδί. Νομίζω ότι είναι υπεύθυνες που το λένε αυτό και τις θαυμάζω που δεν μπαίνουν σε μια διαδικασία να κάνουν παιδιά επειδή “ήρθε η ώρα” ή “επειδή πρέπει”. Με το που έγινα μάνα, η ένταση της χαράς, το μέγεθος της αγάπης που ένιωθα, όλο αυτό το εξωπραγματικά τεράστιο πράγμα ξεπέρασαν την φαντασία μου, την ίδια μου την γνώση για το τι θα μπροούσα να νιώσω. Δεν ήξερα καν ότι υπάρχει αυτό το πράγμα! Όλα ταυπόλοιπα μπαίνουν αυτόματα σε δεύτερη μοίρα, δεν σε επηρεάζουν με τον ίδιο τρόπο κάποιες δυσκολίες. Τουλάχιστον, για μένα έτσι λειτούργησε, έτσι λειτουργεί. Αυτό δεν σημαίνει ότι η μητρότητα είναι κάτι εύκολο, έρχονται στιγμές που ξεπερνάς όρια και αντοχές, που πρέπει να κάνεις υπομονή, που αναμετράσαι με τον εαυτό σου. Είναι όμορφη όμως, πολύ όμορφη, τουλάχιστον για μένα, μέχρι στιγμής.
Η Κύπρος πάντα θα είναι το μέρος όπου επιστρέφω για να ανασυγκροτηθώ, για να ησυχάσω, ακόμα και για να θρηνήσω μια δική μου δύσκολη περίοδο. Έχω μεγάλη υποστήριξη πρακτική και ηθική από τους δικούς μου ανθρώπους, η ζωή είναι απλή και κυλά ήρεμα, μου μοιάζει εύκολη και όμορφη. Ως το 2016 που ήμουν στην Αθήνα, είχα φτάσει κάπως σε ένα μικρό αδιέξοδο, αισθανόμουν θλίψη, ήταν πιο δύσκολα τα πράγματα για εμένα εκεί. Η Αθήνα, πάντως, μου προσφέρει μια διαφορετική δημιουργικότητα, έχω άλλες επιρροές, γνωρίζω διαφορετικούς ανθρώπους, είναι ένα τεράστιο κεφάλαιο δικό μου αυτή η πόλη, την έχω ζήσει πάνω από δεκαπέντε χρόνια. Νιώθω εκεί μια ελευθερία αλλιώτικη. Επίσης, αγαπώ το σπίτι μου εκεί, ένα άλλου είδους ησυχαστήριο για μένα. Νιώθω πάντως ότι ζω ανεξάρτητα από πατρίδες και στενά γεωγραφικά όρια. Θέλω να βλέπω ολόκληρο τον πλανήτη σαν σπίτι μου. Μπορώ να μεταφερθώ ανά πάσα στιγμή στην άλλη άκρη του κόσμου και να ανακαλύψω καινούργια πράγματα. Είμαι ανοιχτή σε αυτό, κι ο σύντροφός μου το ίδιο. Θα ήθελα να ταξιδέψω για δουλειά και όχι μόνο σε αρκετά μέρη…όπου γίνεται», ήταν μερικά από τα λόγια της στο Andro.gr.
