Το Ευχέλαιο γίνεται κυρίως σε περιπτώσεις ασθενειών γι’ αυτό και ο Ιερέας εύχεται
“Πάτερ Ἅγιε, ἰατρέ τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων… ἴασαι τόν δοῦλον Σου… ἐκ τῆς περιεχούσης αὐτόν σωματικῆς καί ψυχικῆς ἀσθενείας….
Ο Απόστολος Ιάκωβος, o Αδελφόθεος, στην επιστολή του λέει:
Ἐάν κάποιος εἶναι ἄρρωστος, νά προσκαλέσει τούς πρεσβυτέρους τῆς Ἐκκλησίας νά προσευχηθοῦν γι’ αὐτόν καί νά τόν ἀλείψουν μέ λάδι, ἐπικαλούμενοι τό ὄνομα τοῦ Κυρίου… (Ιακ. ε’, 13-15).
Όταν λοιπόν σκεπτόμαστε να τελέσουμε το Ιερό αυτό μυστήριο καλό θα είναι να συζητήσουμε τον λόγο που θέλουμε να το τελέσουμε και μας απασχολεί με τον Ιερέα ή ακόμα καλύτερα με τον πνευματικό μας.
Εκείνος είναι αρμόδιος να μας προτείνει τι είναι καλύτερο να γίνει σχετικά με το πρόβλημα που θα του αναφέρουμε (αγιασμός, ευχή, λειτουργία, ευχέλαιο, εξομολόγηση, κ.λπ.).
Όπως όταν έχουμε ένα πρόβλημα υγείας και μετά από εξέταση στον γιατρό αυτός μόνο μας συστήνει την κατάλληλη θεραπεία και το φάρμακο, έτσι ακριβώς και στην περίπτωση του Ευχελαίου.
Πριν την τέλεση του Ευχελαίου χρειάζεται να προηγηθεί εξομολόγηση και νηστεία. Χρειάζεται να προετοιμαστούμε όσο το δυνατόν καλύτερα.
Η συνέχεια του συγκεκριμένου ευχελαίου για συγχώρηση
Επτά είναι και τα Αποστολικά και Ευαγγελικά αναγνώσματα, επτά είναι και οι ευχές.
Κατ’ οικονομία σε έκτακτες περιπτώσεις μπορεί να γίνει και από έναν Ιερέα μόνο.
Χρειάζεται να σημειώσουμε επίσης, ότι όσοι κληθούν να παραστούν στο Ιερό Ευχέλαιο (συγγενείς, φίλοι, κ.ά.) πρέπει να έχουν επίγνωση του μυστηρίου, διάθεση να συμπροσευχηθούν και να παρακαλέσουν απλά και ταπεινά.
Τελικά Τί δείχνει και Τί σημαίνει το Ιερό Ευχέλαιο;
Τί άλλο από την άπειρη αγάπη της Εκκλησίας μας προς τον ασθενούντα συνάνθρωπό μας.
Την διάθεση, το ενδιαφέρον, την ουσιαστική βοήθεια και την συμμετοχή στον ανθρώπινο πόνο.
Η Εκκλησία μας διά του Ιερού αυτού μυστηρίου συμπάσχει, συν-προσεύχεται, εύχεται, ελπίζει στην ίαση του ασθενούς με την παράκληση προς στον Κύριο Ιησού Χριστό.
Τό ἱερό Εὐχέλαιο γίνεται καί ἐπί ὑγιαινόντων για τή συγχώρηση τῶν ἁμαρτημάτων πού ἀπό ἄγνοια ἤ λήθη ἤ ὅσα ἐξ ἀνεπαρκείας δέν διακρίνει ὡς ἁμαρτήματα ὁ διαπράττων καί τά ὅσα ἐκ καταπτώσεως ἀδυνατεῖ νά ἐξαγορεύσει. Ἐπίσης τελεῖται καί ἐπί ψυχικῶν ἀσθενειῶν καί ὡς φυγαδευτικό δαιμόνων.