Ηλίας Μαμαλάκης: Όσα δεν γνωρίζατε για τον αγαπημένο μάγειρα της Ελλάδας
Ένας άνθρωπος που γνωρίζει την ελληνική κουζίνα καλύτερα από οποιοδήποτε άλλον. Ο Ηλίας Μαμαλάκης είναι ένα κεφάλαιο από μόνος του στην ιστορία της ελληνικής γαστρονομίας.
Ο Ηλίας Μαμαλάκης γεννήθηκε τον Νοέμβριο του 1949 στην Πεύκη και μένει στον Διόνυσο. Το φαγητό για εκείνον είναι πρωτίστως θρέψη και δευτερευόντως απόλαυση.
Γράφει η Έπη Τρίμη
Σπούδασε στην «Ανωτάτη Εμπορική Σχολή», της οποία ολοκλήρωση «πιο γρήγορα από ότι έπρεπε γιατί δεν γλέντησε τόσο τα φοιτητικά του χρόνια», πήγε στρατό την εποχή πραξικοπήματος του Ιωαννίδη και στην συνέχεια ακολούθησε το «κυνήγι της επιτυχίας» σε διάφορες πολυεθνικές εταιρείες. Ωστόσο γύρω στα σαράντα του χρόνια, ασχολήθηκε με τη γαστρονομία.
Παιδικά χρόνια
Ο Ηλίας Μαμαλάκης είχε πει για την παιδική του ηλικία: “Γεννήθηκα στην Πεύκη την περίοδο που ονομαζόταν «Μαγκουφάνα». Τα πρώτα χρόνια της ζωής μου μέναμε εκεί επειδή ο πατέρας μου, μετά την απελευθέρωση από τους Γερμανούς, έπασχε από βαριάς μορφής φυματίωση. Είχε περάσει ένα διάστημα στο σανατόριο της Πεντέλης και, επειδή έπρεπε να κατοικήσουμε σε μια περιοχή με ξηρό κλίμα, πήγαμε στην Πεύκη. Όμως η υγεία του επιδεινώθηκε, με αποτέλεσμα να πεθάνει όταν ήμουν σε πολύ μικρή ηλικία. Έτσι, η μητέρα μου αποφάσισε να μετακομίσουμε στο κέντρο και συγκεκριμένα στην Κυψέλη. Άλλωστε, εκεί ζούσε και η οικογένειά της.
Ο πατέρας μου ήταν ναυλομεσίτης. Η απουσία του ήταν κάτι που με επηρέασε σημαντικά, πιθανόν μου δημιούργησε και ανασφάλειες. Το περιβάλλον στο οποίο ζούσα είχε μόνο γυναίκες. Βέβαια, ένα φυσιολογικό παιδί διαμορφώνεται από τις παραινέσεις των γονιών του. Όταν χάνεις τον πατέρα σου στην ηλικία των τεσσάρων ετών, δημιουργείται ένα κενό. Ίσως γι’ αυτό δεν αγάπησα ποτέ το ποδόσφαιρο, μάλλον επειδή κανείς δεν με μύησε σε αυτό. Με το πέρασμα του χρόνου, όμως, φρόντισα να ξεπεράσω όλες τις αβεβαιότητες.
Η μητέρα μου ήταν ένας στοργικός άνθρωπος, τρυφερή και αναντίρρητα μαχήτρια της ζωής. Χαιρόταν πολύ με τις επιτυχίες και τη δημοτικότητά μου. Έφυγε ήσυχα σε βαθιά γεράματα, έχοντας δίπλα της εμένα και τον αδερφό μου.
Από τα παιδικά μου χρόνια δεν θα ξεχάσω το ατελείωτο παιχνίδι στις αλάνες και στους δρόμους. Μια άλλη εποχή, στην οποία κυριαρχούσαν η μπάλα, το ποδήλατο και τα χειρωνακτικά παιχνίδια. Τότε που το κυριακάτικο τραπέζι ήταν ιεροτελεστία. Σε αυτό συζητούσες, μοιραζόσουν και συμμετείχες”.
Ηλίας Μαμαλάκης: Η επαγγελματική πορεία
Το 1992 ο Ηλίας Μαμαλάκης έγραψε το πρώτο του βιβλίο με τίτλο “Μαγειρικόν”. Αυτό το βιβλίο του Ηλία Μαμαλάκη άνοιξε το δρόμο και έτσι μπήκε στη δημοσιογραφία της μαγειρικής. Αποτέλεσμα ήταν να έχει πέντε δημοσιογραφικές συνεργασίες με τα περιοδικά Μενού και άλλα, ELLE, Τηλεθεατής, Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία και στο ραδιόφωνο με τον ΣΚΑΪ 100,3 με την εκπομπή: “Ο Ηλίας και το μαγικό ραβδί του”. Τελικά, το 1993 άρχισε να ασχολείται επαγγελματικά και με τη μαγειρική. Έχει ασχοληθεί με το design προϊόντων σε βιομηχανίες τροφίμων (μεταξύ άλλων έχει δημιουργήσει το περίφημο Greek Mac και το Greek Chicken για τη ελληνική McDonald’s. To Greek Mac κάνει σήμερα διεθνή καριέρα σε 10 χώρες). Έχει σχεδιάσει γευστικά πάρα πολλές κονσέρβες της Κονσερβοποιίας Βορείου Αιγαίου, ήταν σύμβουλος γεύσης στα τυροκομεία Κρήτης και παλαιότερα επιμελείτο το μενού πολλών διακεκριμένων εστιατορίων.
Εμφανίστηκε σε πολλές τηλεοπτικές σειρές, ενώ για πολλά χρόνια παρουσίαζε εκπομπές σχετικές με τη μαγειρική σε ραδιόφωνο και τηλεόραση.
Ιδιαίτερα γνωστός στο τηλεοπτικό κοινό έγινε μετά την παρουσίαση των βραβευμένων εκπομπών «Στην Κουζίνα Ολοταχώς» και «Μπουκιά και Συχώριο».
Έχει γράψει μέχρι τώρα δώδεκα βιβλία (μεταξύ των οποίων και ένα μυθιστόρημα) με κύριο κορμό πάντα τη μαγειρική και την ευζωία και ένα CD με συνταγές και παραμύθια.
Επίσης, έχει γράψει ένα παιδικό θεατρικό με τίτλο «Το διαστημότρενο του κυρίου Ιγνάτιου Ροδόλφου ντε Λος Χούπα Γκλούπα» που ανέβηκε στη θεατρική σκηνή στο Τρένο στο Ρούφ με σκηνοθεσία της Τατιάνας Λύγαρη.
Παράλληλα, μέχρι σήμερα αρθρογραφεί σε διάφορες ιστοσελίδες στις στήλες μαγειρικής.
Η προσωπική ζωή του Ηλία Μαμαλάκη
«Ο θάνατος της πρώτης συζύγου μου με τσάκισε»
Η απώλεια της πρώτης συζύγου του, Στέλλας από καρκίνο τον τσάκισε και ο ίδιος βασανίστηκε πολύ για να σταθεί και πάλι στα πόδια του.
Το 2010 λίγες μέρες μετά το θάνατο της αγαπημένης του συζύγου, ο Ηλίας Μαμαλάκης είχε γράψει:
Τον τελευταίο καιρό ξαναπήγα σχολείο. Βλέπω και παρατηρώ και βέβαια μαθαίνω πράγματα και θάματα που πάντα υπήρχαν γύρω μου, αλλά δεν τα έβλεπα. Άνθρωπος της γαστρονομίας είμαι, του μαγειρέματος. Πάντα νόμιζα ότι το φαγητό προετοιμάζεται για να προσφέρει μια από τις ανθρώπινες ηδονές. Μήπως έκανα λάθος; Ή πιο απλά, μήπως υπάρχουν και άλλοι παράγοντες στο φαγητό που ξεπερνούν την ηδονή; Ναι, φυσικά. Απλώς αυτό το βάλαμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας και το ξεχάσαμε.
Το φαγητό κυρίως και απολύτως είναι ζωή
Η θρέψη, όπως θα έλεγε η γιαγιά μου:
– αυτό είναι θρεπτικό
– αυτό είναι δυσκοίλιο
– αυτό είναι ευστόμαχο
Μια εκδήλωση αγάπης του καθημερινού ανθρώπου, άντρα, γυναίκας, παιδιού ή γέρου εκδηλώνεται προσφέροντας τροφή στον άλλον.
(…)
Αυτό το σχολείο πέρασα τον τελευταίο καιρό, εγώ ο άγαρμπος μαγειράκος, να θρέψω δηλαδή, να δώσω ζωή στην αγαπημένη μου. Αρνιόταν πεισματικά να ζήσει, μόνο λίγα ροδάκινα της άρεσαν σε ήπια θερμοκρασία, ούτε ζεστά ούτε κρύα. Εγώ μέσα στην κουζίνα έφτιαχνα τυροπιτάκια, έβραζα χυλωμένη φακή χωρίς μπαχαρικά για να μην την ενοχλούν, έφτιαχνα σαλάτα φατούς που της άρεσε, έβραζα κολοκυθάκια, άτμιζα μια φρέσκια γλώσσα. Ήθελα να θρέψω την καλή μου, το ήθελα μα αυτή αρνήθηκε. Βλέπετε είχε ξεκινήσει από καιρό έναν άλλο μακρύ και άγνωστο δρόμο… Ποιος θα τα φάει όλα αυτά που μαγείρεψα;
Θα παλαιώσουν μέσα στις πιατέλες, μέχρι που κάποιος θα τα πετάξει. Τα φαγητά μου δεν έθρεψαν κανέναν, ούτε καν εμένα. Θα ήθελα κάτι να κάνω, μα είμαι ανήμπορος, δεν ξέρω τίποτα άλλο να θρέφω ανθρώπους και ενίοτε τις ψυχές τους. Γιατί θέλω να ξέρετε ότι η ανθρώπινη ψυχή κατοικοεδρεύει στο στομαχάκι μας.
Υ.Γ. Στις 29 Αυγούστου στις 11.15 το βράδυ η αγαπημένη μου γυναίκα Στέλλα έφυγε από αυτό τον κόσμο, αφού έδωσε μια τιτάνια μάχη με την καταραμένη αρρώστια. Ήθελε να ζήσει όσο κανένας άλλος. Πίστευε ότι καλυτέρευε, ενώ η αλήθεια ήταν διαφορετική. Την αγαπούσα πάρα πολύ και θα την αγαπώ.
Ο δεύτερος γάμος το 2012 με την Ντορίτα
Δύο χρόνια μετά το θάνατο της επί 38 χρόνια συζύγου του, ο Ηλίας Μαμαλάκης έκανε νέα αρχή στη ζωή του και ανέβηκε για δεύτερη φορά τα σκαλιά της εκκλησίας.
Ο δημοφιλής σεφ, είχε παντρευτεί τη σύντροφό του Ντορίτα Πετρατζά στο εκκλησάκι του Γενεσίου της Θεοτόκου στην Εκάλη, σε τόσο κλειστό κύκλο που κανένα μέσο ενημέρωσης δεν τον είχε πάρει χαμπάρι.
Η Ντορίτα Πετρατζά είναι στέλεχος της Εθνικής Τράπεζας και έχει τρία παιδιά από δυο προηγούμενους γάμους. Η αναγγελία του γάμου είχε γίνει στην εφημερίδα Εστία και παρέμεινε «κρυφός» μέχρι που τον αποκάλυψε η δημοσιογράφος Μάρθα Φωτοπούλου στην τοπική εφημερίδα Κηφισιά.
Για τα παιδιά της δεύτερης συζύγου του και τη σχέση του μαζί τους είχε πει: «Είμαι ανειδίκευτος πατέρας. Χρειάστηκε μια δοκιμαστική περίοδο για να μάθουμε ο ένας τον άλλον. Αγαπηθήκαμε με αυτά τα παιδιά».
Το ατύχημα του Ηλία Μαμαλάκη που σχεδόν του κόστισε την ζωή
Δεν θα έκανα, ποτέ δεσμό με μια γυναίκα που είχε τατουάζ
Προσωπικά, δεν συμπαθώ καθόλου τα τατουάζ είχε πει ο Ηλίας Μαμαλάκης σε προγενέστερη συνέντευξή του: “Δεν θα έκανα, ποτέ δεσμό με μια γυναίκα που είχε τατουάζ, μου προκαλεί μια ανθρώπινη απέχθεια, Όταν έχω απέναντι μου ένα μεγάλο επαγγελματία, ο οποίος έχει επιλέξει αυτό στη ζωή του, θα πω: «Εντάξει». Δεν τους έχω πει ποτέ τίποτα για τα τατουάζ τους”.
“Μπορώ να πω ότι έχω ζήσει και περισσότερες από δύο ζωές”
Ο Ηλίας Μαμαλάκης είχε αναφερθεί σε προγενέστερη συνέντευξή του για την υγεία του λέγοντας: “Μπορώ να πω ότι έχω ζήσει και περισσότερες από δύο ζωές. Αν λάβεις υπόψη σου ότι λόγω κάποιων χτυπημάτων πέρασα ξώφαλτσα από την κόλαση, ξαναγεννήθηκα κι έζησα, είναι μια εμπειρία.
Το πολύ σοβαρό ήταν το αιμάτωμα στο κρανίο, που είχα δυο ημέρες ζωής. Συνέβη από πέσιμο. Πήγαινα να κάνω μια βουτιά από ένα κότερο, γλίστρησα και αντί να φύγω μπροστά, έφυγα πίσω. Χτύπησα και μετά από λίγες ημέρες άρχισα να έχω σκοτοδίνες, αύξηση των αισθήσεων, ενώ μου μιλούσαν φυσιολογικά, εγώ άκουγα πολύ δυνατά και είχα τάση για ύπνο. Πήγα, έκανα αξονική και το βρήκαν, έτσι μέσα σε δυο μέρες εγχειρίστηκα και γλίτωσα. Είχα άγγελο. Ο εγκέφαλος προστατεύεται από πέντε στιβάδες ανάμεσα από το κρανίο, εμένα είχε σπάσει και η 5η. Ο γιατρός μου είχε δώσει δύο μέρες ζωής”.