“Λυπάμαι πολύ για εδώ που φτάσαμε ως χώρα”
Εξομολόγηση από την Έλενα: «Ήμουν σε έναν γιατρό το πρωί και ήρθε μια μαμά, μονογονέας (ο άντρας της πέθανε) με ένα κοριτσάκι μικρό.. Νόμιζα ότι ήταν 7 και αυτό ήταν 9 χρονών…). Μετά μπήκε στον γιατρό και άκουσα να του ζητάει χρήματα γιατί σήμερα ο ΔΕΔΔΗΕ τους έκοψε το ρεύμα γιατί είχε φτάσει τα 1000€… Πάνιασα… Στο 9χρονο λέω από μέσα μου; Όταν βρήκαν τους ρώτησα… Μου είπε ότι για να τους το ξανασυνδέσουν θέλουν τουλάχιστον 200€.
Η μάνα ζητώντας από γνωστούς και φίλους είχε μάσει 120€… Βγάζω της δίνω άλλα 80€ και με κοίταξε με γουρλωμένα μάτια.. Γιατί είμαι 19 χρονών… Της λέω “πήγαινε να την πληρώσεις τώρα”. Όσο να μπει στο ταμείο της ΔΕΗ έμεινα με τη μικρή μαζί, με ρώτησε αν αύριο θα παίζει η τηλεόραση και αν θα δουλεύει το ψυγείο… Και της είπα ναι.
Η συνέχεια της συγκινητικής εξομολόγησης από την Έλενα
Τη ρώτησα αν έχει τσάντα για το σχολείο που αρχίζει τη Δευτέρα και μου είπε όχι. Τη λέω ”και τα βιβλία πώς θα τα κουβαλάς;” μου λέει “το σχολείο είναι κοντά τα παίρνω αγκαλιτσα”. Κοκάλωσα. Την παίρνω και μπαίνουμε στο πρώτο βιβλιοπωλείο που είδα μπροστά μου. Της λέω να διαλέξει όποια θέλει και πήγε και διάλεξε την πιο οικονομική! Δάκρυα ανέβηκαν στα μάτια μου .. της είπα πάρε όποια θέλεις και πήρε αυτή που πραγματικά ήθελε… και μια κασετίνα.»
Όταν βγήκαμε έξω με αγκάλιαζε και μου έλεγε “ευχαριστώ, ευχαριστώ τώρα δε θα με κοροϊδεύουν τα παιδάκια”. Άφησα τη μικρή στη μαμά της και κίνησα να φύγω και δεν μπορούσα να σταματήσω να κλαίω. Ποιο κράτος πρόνοιας κόβει το ρεύμα σε ένα 9χρονο; Ποιο κράτος το εξευτελίζει να έχει χαλασμένα δόντια επειδή δεν έχει χρήματα για παιδοδοντίατρο ή τσάντα για να πάει σχολείο; Λυπάμαι πολύ για εδώ που φτάσαμε σαν χώρα…»