Οι μεγαλύτεροι καρδιοκατακτητές του ελληνικού κινηματογράφου
Είναι οι άντρες που καμία γυναίκα δεν μπόρεσε να τους αντισταθεί και να τους πει όχι. Σε κάθε τους βλέμμα και κίνηση, η ανταπόκριση ήταν σχεδόν δεδομένη. Φαίνεται πως τόσο με την γοητεία τους, όσο και με τον χαρακτήρα τους, γνώριζαν καλά πως να καταφέρουν να κατακτήσουν την καρδιά όποιας γυναίκας θέλησαν:
– Αλέκος Αλεξανδράκης: Ο Αλέκος Αλεξανδράκης ήταν επιτομή του Έλληνα ζεν πρεμιέ. Είναι χαρακτηριστική η κριτική του Αιμίλιου Χουρμούζιου στην ”Καθημερινή”, όταν ο Αλέκος έκανε τα πρώτα του βήματα στο θεατρικό σανίδι, στις 9 Ιουλίου 1949, αφήνοντας τις καλύτερες εντυπώσεις στο κοινό: «Παρουσιάστε όπλα. Επιτέλους, ένας εραστής στο ελληνικό θέατρο’». Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1928. Πολύ νωρίς εγκατέλειψε τη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων για ν’ ασχοληθεί με το θέατρο και το σινεμά. Αφορμή ήταν η παρακολούθηση μιας παράστασης του Καρόλου Κουν, στην οποία πρωταγωνιστούσε η Έλλη Λαμπέτη. Πέθανε στις 8 Νοεμβρίου του 2005, έπειτα από μακροχρόνια μάχη με τον καρκίνο.
– Σπύρος Φωκάς: Ψηλός, μελαχρινός με χαρακτηριστικά εκφραστικά μάτια. Γεννημένος το 1937 στην Πάτρα, ο Σπύρος Φωκάς ξεκίνησε την καριέρα του με ρόλους σε μικρές ελληνικές κινηματογραφικές παραγωγές. Μετά τους Έλληνες γοήτευσε και τους ξένους κινηματογραφικούς παραγωγούς. Συμμετείχε σε δεκάδες ξένες ταινίες, κυρίως ιταλικές, με σημαντικότερη όλων το «Ο Ρόκο και τ’ αδέρφια του» του Λουκίνο Βισκόντι, πραγματοποιώντας κι ένα μικρό πέρασμα από το Χόλιγουντ στο Rambo III, όπου υποδύθηκε έναν μουσουλμάνο ηγέτη των Αφγανών. Ο Σπύρος Φωκάς έχει παντρευτεί 4 φορές. Ο πρώτος γάμος ήταν στα 21 του χρόνια και ο τελευταίος του στα 76. Δεν έχει αποκτήσει παιδί γιατί όπως λέει, δεν του αρέσει ο κόσμος που ζει ο ίδιος και έτσι δεν θέλησε να «υποχρεώσει ένα παιδί να ζήσει σ’ αυτόν τον κόσμο»….
Περισσότεροι γόηδες του ελληνικού κινηματογράφου
– Άλκης Γιαννακάς: Το πάλαι ποτέ «Ρεμάλι της Φωκίωνος Νέγρη», ο Άλκης Γιαννακάς ήταν ένας εντυπωσιακός νεαρός και είχε μεγάλη πέραση στις γυναίκες. Ψηλός, γοητευτικός, το «κακό παιδί» του ελληνικού σινεμά, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1941 και έκανε μικρή καριέρα στο σινεμά. Εγκατέλειψε τα φωτα της δημοσιότητας γύρω στις αρχές της δεκαετίας του 1980, για να αποσυρθεί στο σπίτι του με τη σύζυγό του. Σήμερα στα 75 του χρόνια, ζει στην πλατεία Αμερικής. Επισκέπτεται συχνά το «Σπίτι του Ηθοποιού» και περνάει χρόνο με τους παλιούς του φίλους και συναδέλφους….Η Γκιζέλα Ντάλι υπήρξε σύντροφος του για μεγάλο διάστημα και όπως είχε δηλώσει: «Ήταν ο μεγαλύτερος έρωτας της ζωής μου. Ήταν ο ωραιότερος και πιο περιζήτητος άντρας και ήταν δικός μου.
– Γιάννης Φέρτης: Η πιο χαρακτηριστική ανδρική φωνή του θεάτρου! Ο Γιάννης Φέρτης γεννήθηκε πριν από 78 χρόνια στη Λαμία, σπούδασε στο Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν και στα πρώτα χρόνια της καριέρας του εμφανίστηκε σε παραστάσεις-σταθμούς, όπως «Το γλυκό πουλί της νιότης», στο πλευρό της Μελίνας Μερκούρη. Αρχικά παντρεύτηκε την Ξένια Καλογεροπούλου και με τον κοινό τους θίασο ανέβασαν δεκάδες θεατρικά έργα. Ο δεύτερός του γάμος ήταν με τη Μιμή Ντενίση. Η κλασική ανδρική ομορφιά του, αλλά και η κλασική ευγένειά του τον έκαναν ακαταμάχητο στα τέλη της δεκαετίας του ’70.
– Κώστας Κακκαβάς: Ο Κώστας Κακκαβάς – περίπου 80 ετών σήμερα – συναγωνίστηκε σε δημοφιλία τον Ανδρέα Μπάρκουλη. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1936 και φοίτησε στη σχολή του Εθνικού Θεάτρου ως εξαιρετικό ταλέντο. Οι δυο ηθοποιοί προκαλούσαν θαυμασμό στον νεαρόκοσμο της εποχής. Μάλιστα οι μαθήτριες είχαν χωριστεί σε στρατόπεδα «Κακκαβικών» και «Μπαρκουλικών». Κάθε εμφάνισή τους προκαλούσε υστερίες και ενθουσιασμούς.
– Δημήτρης Χορν: Ο Δημήτρης Χορν ήταν ένας ιντελεκτουέλ ζεν πρεμιέ της γενιάς του. Γιος του αυστριακής καταγωγής θεατρικού συγγραφέα Παντελή Χορν, καταγόταν από ευκατάστατη αστική οικογένεια που αγαπούσε το θέατρο, στο οποίο αποφάσισε πολύ νωρίς στη ζωή του ότι ήθελε να αφοσιωθεί. Αποφοίτησε από τη Σχολή του Εθνικού Θεάτρου το 1940 και μέχρι το τέλος της καριέρας του, στα μέσα της δεκαετίας του ’70, συμμετείχε σε εκατοντάδες θεατρικές παραστάσεις, αλλά και στο σινεμά, ερμηνεύοντας ορισμένους από τους πιο χαρακτηριστικούς ρόλους ελληνικών ταινιών, όπως αυτός του ταμία Κλέωνα στο «Μια ζωή την έχουμε» του Γιώργου Τζαβέλλα. Με την Έλλη Λαμπέτη έζησαν έναν θυελλώδη έρωτα.
– Νίκος Κούρκουλος: Ο Νίκος Κούρκουλος ήταν μακράν ο πιο γοητευτικός και «φωτεινός» ζεν πρεμιέ που έχει περάσει από το ελληνικό σινεμά. Στα νιάτα του υπήρξε ποδοσφαιριστής στον Παναθηναϊκό και από σύμπτωση πήρε την απόφαση να γίνει ηθοποιός, όπως ο ίδιος έλεγε. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και στο πλευρό του Μάνου Κατράκη, από την οποία αποφοίτησε το 1958. Την πρώτη θεατρική του εμφάνιση έκανε στο έργο «H κυρία με τις καμέλιες» με τον θίασο Λαμπέτη – Xορν (1958-59). Το 2001 ο ηθοποιός διαγνώστηκε ότι έπασχε από καρκίνο στο ρινοφάρυγγα. Παρά τα προβλήματα υγείας, συνέχιζε να αγωνίζεται για το Εθνικό Θέατρο. Απεβίωσε στις 30 Ιανουαρίου 2007 και κηδεύτηκε στις 31 Ιανουαρίου 2007 από το νεκροταφείο Ζωγράφου, στη γειτονιά όπου μεγάλωσε.
Ελληνικός κινηματογραφός: Οι απόλυτοι “ζεν πρεμιέ” όλων των εποχών
– Νίκος Γαλανός: Διαπεραστικό βλέμμα, μαλλί χαίτη, στενό πουκάμισο και παντελόνι καμπάνα. Ο Νίκος Γαλανός ήταν στα καλύτερά του στην ταινία «Η αμαρτία της ομορφιάς» (1972) με συμπρωταγωνίστρια τη Μπέττυ Λιβανού. Γεννήθηκε το 1946 και για πρώτη φορά εμφανίστηκε στο θέατρο με τον θίασο της Τζένης Καρέζη. Πρωταγωνίστησε σε αρκετές ταινίες, με σημαντικές συμπρωταγωνίστριες, όπως η Αλίκη Βουγιουκλάκη και η Μαίρη Χρονοπούλου, στη συνέχεια εμφανίστηκε σε πολλές τηλεοπτικές σειρές και μέχρι σήμερα ασχολείται ενεργά με το θέατρο. Χαμηλών τόνων άνθρωπος, αφιερωμένος στην τέχνη του.
– Λάκης Κομνηνός: Ο Λάκης (Μιχαήλ) Κομνηνός γεννήθηκε το 1944 στην Άγρα της Λέσβου και φοίτησε στις δραματικές σχολές του Π. Κατσέλη και του Κ. Μιχαηλίδη. Όλες οι θαυμάστριές του τον θυμούνται στην ταινία «Εκείνο το καλοκαίρι», με την Έλενα Ναθαναήλ, όπου ήταν πραγματικά Hollywood material. Τα τελευταία χρόνια ο ηθοποιός έχει αποσυρθεί και μοιράζει τον χρόνο του μεταξύ Αθήνας και Μάνης, όπου εξασκεί το αγαπημένο του χόμπι που είναι το κυνήγι…
– Φαίδων Γεωργίτσης: Τα χαρακτηριστικά γαλάζια μάτια του, το νευρώδες παρουσιαστικό του και το ταλέντο του του έδωσαν ρόλους στις ταινίες του Γιάννη Δαλιανίδη. Στις «Θαλασσιές χάντρες» η Λάσκαρη τον έβαλε να ξυρίσει μέχρι και το μουστάκι του, στην Κυρία στα Μπουζούκια η Μαίρη Χρονοπούλου κόντεψε να τον ‘φάει’ μέσα από τα χέρια της Λάσκαρη και στην ξεκαρδιστική «Νύχτα γάμου,» η Μπέτυ Αρβανίτη τον ανάγκασε να κοιμηθεί στη μπανιέρα. Πλέον στα 78 έχει αποσυρθεί στο σπίτι του στο Κορωπί, όπου διοργανώνει παραστάσεις στο μικρό ιδιωτικό του θέατρο.
– Κώστας Βούτσας: Γόης με την πιο χιουμοριστική εκδοχή του όρου ήταν και ο Κώστας Βούτσας. Μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη από προσφυγική οικογένεια από τους Επιβάτες Ανατολικής Θράκης. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Μακεδονικού Ωδείου απ’ όπου αποφοίτησε το 1953. Υπήρξε σύζυγος της ηθοποιού και χορεύτριας Έρρικας Μπρόγερ με την οποία απέκτησε μια κόρη, τη Σάντρα. Έχει άλλες δύο κόρες από τον δεύτερο γάμο με την Θεανώ Παπασπύρου, τη Νικολέτα και τη Θεοδώρα, με την τελευταία να ακολουθεί τα δικά του βήματα στο χώρο της ηθοποιΐας. Ο θετός γιος του (από προηγούμενο γάμο της τρίτης γυναίκας του Εύης Καραγιάννη, πρώην μοντέλου και ηθοποιού), Άνθιμος Ανανιάδης, είναι επίσης ηθοποιός. Το 2015 ο Κώστας Βουτσάς έκανε σχέση με την 47 χρόνια μικρότερή του ηθοποιό Αλίκη Κατσαβού, με την οποία παντρεύτηκε στις 27 Φεβρουαρίου 2016 και στις 23 Ιουλίου του ίδιου έτους απέκτησαν ένα γιο, το Φοίβο.
– Ανδρέας Μπάρκουλης: «Κορίτσια ο Μπάρκουλης!» Το σύνθημα το γνωρίζουμε όλοι μας … Ο Ανδρέας Μπάρκουλης υπήρξε ένας από τους εμβληματικούς ζεν πρεμιέ του ελληνικού κινηματογράφου. Γεννήθηκε στον Πειραιά στις 4 Αυγούστου 1936. Σπούδασε υποκριτική και κατά την αποφοίτησή του χαρακτηρίστηκε εξαιρετικό ταλέντο. Εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο θέατρο το 1956 και στον κινηματογράφο το αμέσως επόμενο έτος με την ταινία Μαρία Πενταγιώτισσα. Ένα μικρό διάστημα της ζωής του το πέρασε στις ΗΠΑ, όπου ασχολήθηκε επαγγελματικά με το τραγούδι. Πέθανε στις 23 Αυγούστου 2016 από καρδιοαναπνευστικά προβλήματα μετά από πολύμηνη παραμονή στο νοσοκομείο “Αγία Όλγα”.