Κάρμεν Ρουγγέρη: Τα άγνωστα κεφάλαια της ζωής της
Ο πατέρας της Κάρμεν Ρουγγέρη ήταν ιταλικής καταγωγής και ήθελε να δώσει στα παιδιά του ωραία ονόματα. Την αδελφή της ηθοποιού, τη λένε Ροζάρια. Κατάγεται από την Αθήνα και η μητέρα της ήταν από τη Σαντορίνη. Έχει δύο υπέροχα παιδιά τη Χριστίνα και τον Βίκτωρα Κουλουμπή.
Οκτώ χρονών πήγαμε στην Κύπρο είχε πει η Κάρμεν Ρουγγέρη. Συνεχίζοντας την αναφορά στην παιδική της ηλικία είχε αναφέρει: “Ο πατέρας μου ήταν καθηγητής και τον είχαν μεταθέσει στην Λευκωσία. Εκεί μου δόθηκε η ευκαιρία να παίξω θέατρο στο έργο «Η Χιονάτη και οι επτά νάνοι». Έκανα τον καθρέφτη, έναν ρόλο που είχε πολύ τραγούδι. Τραγουδούσα πάντοτε καλά. Η παράσταση αυτή με σημάδεψε. Ήταν η πρώτη μου επαφή με το θέατρο. Από τότε, όποτε γινόταν κάτι θεατρικό στο σχολείο, επεδίωκα να είμαι και εγώ μέσα”.
Για τα παιδικά της χρόνια σε μοναστήρι είχε πει η Κάρμεν Ρουγγέρη: «Τα πρώτα 4 χρόνια της ζωής μου τα πέρασα σε μοναστήρι της Σαντορίνης με την αδερφή μου, Ροζάρια. Θυμάμαι με αγάπη τις καλόγριες. Φορούσαν πάντα μεγάλα καπέλα και μιλούσαν γαλλικά. Αυτή ήταν και η πρώτη γλώσσα που μίλησα. Η γιαγιά μου, άλλωστε, από την πλευρά του πατέρα μου, ήταν Γαλλίδα και ο παππούς μου Ιταλός. Η μητέρα μου Αγγελική Πίντου ήταν γνήσια Σαντορινιά και καθολική. Το θέμα ήταν πως ο πατέρας μου που μιλούσε και δίδασκε εννέα γλώσσες ως διευθυντής του Γαλλικού Ινστιτούτου τότε, έπρεπε να ταξιδεύει πολύ. Έτσι αποφάσισαν με τη μητέρα μου να μας βάλουν στις καλόγριες για να μην μας τρέχουν μαζί τους».
Η Κάρμεν Ρουγγέρη είχε μιλήσει για το πόσο κοντά έφτασε στο να κάνει καριέρα αεροσυνοδού έχοντας εξηγήσει: «Με είχαν δεχθεί στην Ολυμπιακή ως αεροσυνοδό και ήμουν έτοιμη να αφήσω μία θέση ρεσεψιονίστ όπου δούλευα μέχρι τότε. Ο εργοδότης μου, όμως, που με εκτιμούσε αφάνταστα με ρώτησε τι μισθό θα έπαιρνα από την Ολυμπιακή και μου έδωσε τα ίδια για να μη φύγω από την επιχείρησή του. Με εκτιμούσε πολύ. Έκανα μάλιστα baby-sitting στα παιδιά του. Μετά αποφάσισα να φοιτήσω σε δραματική σχολή και έτσι έγινα ηθοποιός».
“Ξεκίνησα την καριέρα μου χωρίς ποτέ να φανταστώ ότι στην πορεία θα με απασχολούσε η σκηνοθεσία και η συγγραφή. Ποτέ δεν σκέφτηκα να γίνω ηθοποιός για να αποκτήσω φήμη, ήθελα να γίνω ηθοποιός γιατί ήμουν ευτυχισμένη όταν βρισκόμουν πάνω στη σκηνή. Έτσι, άρχισα να παίρνω μέρος σε διάφορες ερασιτεχνικές θεατρικές ομάδες για φιλανθρωπικούς σκοπούς.
Τελειώνοντας το γυμνάσιο έδωσα εξετάσεις στην Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης και πέρασα. Όταν τελείωσα, είχα την τύχη να με διαλέξει ο Δημήτρης Ροντήρης. Ήμουν πραγματικά πολύ τυχερή. Στο ξεκίνημά μου έπαιξα αρχαία τραγωδία στο Ηρώδειο και μάλιστα έναν πρώτο ρόλο. Παράλληλα σπούδαζα κλασικό τραγούδι. Ήθελα να συνδυάσω το τραγούδι με το θέατρο. Ονειρευόμουν να γίνω μια καλή τραγουδίστρια όπερας”, είχε πει η αγαπημένη ηθοποιός.
Κάρμεν Ρουγγέρη: Η προσωπική της ζωή
Μπήκα στην Λυρική Σκηνή με το σπαθί μου, δίνοντας εξετάσεις σαν μεσόφωνος κι εκεί είχα την ευτυχία να γνωρίσω τον σύζυγό μου, Ανδρέα Κουλουμπή. Πιστεύοντας ότι ένα ζευγάρι δεν πρέπει να είναι στον ίδιο εργασιακό χώρο και έχοντας το προνόμιο του τραγουδιού, μπήκα εύκολα στο Εθνικό Θέατρο, όπου παρέμεινα για πολλά χρόνια. Παράλληλα πήρα μέρος σε πολλές τηλεοπτικές σειρές, είχε πει η Κάρμεν Ρουγγέρη.
Κάρμεν Ρουγγέρη: Η ενασχόληση με το παιδικό θέατρο
Είχαν πολλά ερεθίσματα. Δεν τους αρκούσε να παίζουν απλώς μπάλα ή κυνηγητό στην γειτονιά. Σκέφτηκα, λοιπόν, να φτιάξω μια θεατρική ομάδα για να περνάμε όλοι καλά τα Σαββατοκύριακα – τα παιδιά μου, οι φίλοι τους, αλλά και εγώ.
Μάζεψα 30 παιδιά. Τι πιο ωραίο από το να είσαι παιδί και να ασχολείσαι με το θέατρο! Ξεκίνησα να γράφω γιατί δεν υπήρχαν έργα με 30 ρόλους – ήθελα, βλέπετε, να είναι όλα τα παιδιά ευχαριστημένα. Άρχισα να σκηνοθετώ και ξαφνικά ανακάλυψα έναν εαυτό που δεν ήξερα ότι τον έχω. Όλοι μαζί δημιουργήσαμε την θεατρική μας ομάδα, που την ονομάσαμε «Ρακοσυλλέκτες», γιατί μαζεύαμε, στην κυριολεξία, από τα σκουπίδια άχρηστα – για άλλους – αντικείμενα και φτιάχναμε τα σκηνικά μας. Η Χριστίνα, η κόρη μου, που ήταν τότε 10 χρονών βοηθούσε στην κατασκευή των σκηνικών, μαζί φυσικά με όλα τα παιδιά, είχε πει η ηθοποιός.
Η ομάδα θέριεψε, ξεχώρισε, πήρε πολλά βραβεία κι έτσι έδωσε την ευκαιρία σε πολύ κόσμο να δει την δουλειά μας. Κάποια Χριστούγεννα παίξαμε για τα παιδιά του προσωπικού του Εθνικού Θεάτρου. Η παράσταση άρεσε πολύ… Το νέο «κυκλοφόρησε» στους θεατρικούς κύκλους και ο τότε διευθυντής του Ε.Θ. Αλέξης Σολωμός μου ανέθεσε να ανεβάσω δικό μου έργο στην Κεντρική Σκηνή του Εθνικού μας Θεάτρου. Η επιτυχία ήταν τόσο μεγάλη, που μόλις έγινε διευθυντής ο Νίκος Κούρκουλος μου ανέθεσε τη δημιουργία της Παιδικής Σκηνής του Ε.Θ. «ΤΟ ΠΑΙΔΙΚΟ ΣΤΕΚΙ» στο θέατρο Κατίνας Παξινού.
Δύο χρόνια αργότερα μου ζητήθηκε από την Λυρική Σκηνή, όπου τότε ήταν αναπληρωτής διευθυντής ο σύζυγός μου Ανδρέας Κουλουμπής, να δημιουργήσω όπερα για παιδιά, ξεκαθαρίζοντάς μου ότι δεν θα υπήρχε χρηματική αμοιβή. Δέχτηκα… Το ίδιο και κόρη μας Χριστίνα Κουλουμπή, η οποία έκανε τα σκηνικά και τα κοστούμια. Στην αρχή παίζαμε μόνο τα Σαββατοκύριακα. Όταν όμως έγινε διευθυντής ο μαέστρος Λουκάς Καρυτινός, και βλέποντας την επιτυχία, αρχίσαμε να παίζουμε κάθε μέρα. Το θέατρο γέμιζε ασφυκτικά.
Είμαι πολύ περήφανη για τη δουλειά που κάναμε οι συνεργάτες μου κι εγώ στην Λυρική Σκηνή. Στην Ελλάδα η όπερα ήταν πάντα ένα παρεξηγημένο είδος. Τα παιδιά δεν ήξεραν τι είναι όπερα και η μύησή τους στο είδος αυτό ήταν κάτι παραπάνω από σημαντικό. Η Παιδική Σκηνή της Ε.Λ.Σ. ξεπέρασε σε εισπράξεις και εισιτήρια την κεντρική σκηνή της και έδωσε σε χιλιάδες παιδιά την ευκαιρία να γνωρίσουν όλους σχεδόν τους μεγάλους κλασικούς συνθέτες της όπερας. (Πιστεύω ότι από τους κλασικούς πρέπει να αρχίζουν τα παιδιά). Τα κλασικά έργα άντεξαν και αντέχουν στον χρόνο, γιατί έχουν αξία και θεωρώ αναγκαίο να φέρνουμε σε επαφή τα παιδιά με ό,τι έχει αξία.
Δυστυχώς ό,τι χτίσαμε επί τόσα χρόνια οι συνεργάτες μου κι εγώ, το 2011 η καινούργια διεύθυνση το γκρέμισε. (Σ’ αυτή τη χώρα πάντα έτσι γίνεται σε όλους τους τομείς). Τι κρίμα!!!
Κάρμεν Ριυγγέρη: Οι παραστάσεις στο Ηρώδειο
Ήταν μια δική μου ιδέα, γράφει στο βιογραφικό της η Κάρμεν Ρουγγέρη. Πήγα στον τότε διευθυντή , τον Νίκο Κούρκουλο, και του είπα: «Τι θα έλεγες να ανοίξουμε την πόρτα του Ηρωδείου στα παιδιά;». Ενθουσιάστηκε. Το τακτοποίησε αμέσως. Έτσι… με σύνθημα «Ένα Ηρώδειο γεμάτο παιδιά» το σπουδαίο αυτό θέατρο πλημμύρισε από χιλιάδες μικρούς θεατές όλων των ηλικιών. Η χαρά μας ήταν μεγάλη. Έχω ακόμα στ’ αυτιά μου τα λόγια του Ν. Κούρκουλου: «Πού τον έβαλες τόσο κόσμο;». Από τότε και για πολλά χρόνια οι Παιδικές Σκηνές του Ε.Θ. και της Λ.Σ. γέμιζαν το Ηρώδειο με παιδιά που ερχόντουσαν από όλη την Ελλάδα. Το θέατρο ήταν κατάμεστο. Παιδιά και γονείς χειροκροτούσαν όρθιοι στο τέλος κάθε παράστασης. Ήταν ένα θέαμα που σε γέμιζε ευτυχία. Αλλά και εδώ η επιτυχία ήταν τόσο μεγάλη, που δεν μπορούσαν κάποιοι να την αντέξουν. Έτσι, ο καινούργιος διευθυντής του φεστιβάλ, το 2005, κατήργησε όλες τις παραστάσεις που απευθύνονταν σε παιδιά.
«Είμαι ολιγαρκής άνθρωπος, είχε πει η ηθοποιός. Είναι μια εποχή που πρέπει να βοηθάει ο ένας τον άλλον. Είμαι μέσα σ΄αυτό. Θέλω να είμαι χρήσιμη εκεί που με χρειάζονται. Η κρίση δεν με έχει επηρεάσει σε τίποτα. Μπορεί να μειώθηκαν τα κασέ στην τηλεόραση, να μην παίρνουμε ακόμα τα λεφτά μας, αλλά από τη στιγμή που έχω ένα σπίτι να μπω μέσα, ένα φαγητό να φάω…Είμαι αισιόδοξος άνθρωπος.»
Οι γονείς τους έχουν τους δικούς τους τρόπους να τα μεγαλώνουν, δεν θέλω να τους τον χαλάω, είχε αναφέρει η Κάρμεν. Σίγουρα είναι δύο φορές παιδιά τα εγγόνια. Η σχέση γιαγιάς κι εγγονιών είναι υπέροχη.Οι γονείς τους έχουν τους δικούς τους τρόπους να τα μεγαλώνουν, δεν θέλω να τους τον χαλάω. Σίγουρα είναι δύο φορές παιδιά τα εγγόνια. Η σχέση γιαγιάς κι εγγονιών είναι υπέροχη.
Κάρμεν Ρουγγέρη: Τα «Δέκα λεπτά κήρυγμα»
Τη λάτρεψα τη σειρά, γιατί με έφερε σε επαφή με τα νιάτα. Με τα εφηβάκια. Ακόμη και τώρα, στο δρόμο με φωνάζουν “Κικίτσα”. Παίρνω πολλές αγκαλιές και μου λένε ότι θα ήθελαν μια γιαγιά σαν κι εμένα. Παρακολουθούν τη σειρά και τα τωρινά παιδιά.
Η σειρά είχε ωραίο κείμενο. Η Ντίνα Παντελέων, που είχε γράψει το σενάριο, ήταν φιλόλογος και είχε και δύο παιδιά στην ηλικία των εφήβων. Ήξερε τι να γράψει. Νομίζω ότι κάθε επεισόδιο, τώρα που το βλέπω, θαρρείς και είναι η πρώτη φορά, έχει κάτι να πει. Δεν έχουμε συχνά τόσο καλοδουλεμένα κείμενα στην τηλεόραση.
Της εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να είναι ευτυχισμένη και δημιουργική καθώς είναι ένας υπέροχος άνθρωπος και μια προσωπικότητα που σπανίζει στις μέρες μας.