Ο δημοσιογράφος Πάρις Καρβουνόπουλος αναφέρθηκε σε άρθρο του στη σοβαρή περιπέτεια υγείας που πέρασε, στέλνοντας ένα μεγάλο “ευχαριστώ” σε όλους όσους τον βοήθησαν.
Ταυτόχρονα όμως εξαπέλυσε και ένα “κατηγορώ” για την κατάσταση στην οποία είναι το ΕΣΥ.
Περιγράφοντας τα όσα έζησε μετά το εγκεφαλικό που υπέστη το Μεγάλο Σάββατο και ενώ βρισκόταν για τις ημέρες του Πάσχα μαζί με την οικογένειά του στο νησί της Πάρου, ο δημοσιογράφος αναφέρει μέσω άρθρου του στο militaire.gr:
“Το πρώτο ευχαριστώ στο Θεό – σε όποιον Θεό πιστεύει ο καθένας – που δίνει τις … αναβολές. Νομίζω ότι ήταν πολύ γενναιόδωρος μαζί μου.
Το δεύτερο ευχαριστώ στην κυρία Αλεξάνδρα που ήταν ο Άνθρωπος που έσπευσε να με βοηθήσει. Ευχαριστώ όλους όσους κινητοποιήθηκαν για να μεταφερθώ από την Πάρο στην Αθήνα.
Να γνωρίζετε ότι η μόνη σας ελπίδα αν βρεθείτε σε δύσκολη κατάσταση κάπου στο Αιγαίο – ένα εγκεφαλικό ας πούμε – είναι τα φτερά της Πολεμικής Αεροπορίας. Κι επειδή αυτά ανήκουν σε όλους μας να τα απαιτήσετε με κάθε τρόπο.
Το τρίτο και μεγάλο ευχαριστώ στα νέα παιδιά του Κέντρου Υγείας Πάρου, που πολεμούν χωρίς όπλα. Και φυσικά στους γιατρούς και το νοσηλευτικό προσωπικό του 251 ΓΝΑ που παραμένει κορυφαίο!
Για αυτό ίσως κάποιοι θέλουν να κλείσουν τα στρατιωτικά νοσοκομεία … Χαλάνε τη πιάτσα.
Και πάμε από τα ευχαριστώ στα κατηγορώ:
Είναι δυνατόν ένα πλούσιο νησί των Κυκλάδων να διαθέτει ένα ασθενοφόρο; Έζησα ως ασθενής την αγωνία του πληρώματος που έπρεπε να διαχειριστεί 1,2 και 3 περιστατικά μαζί… Πραγματικός εφιάλτης.
Είναι δυνατόν η Πάρος, ένα από τα νησιά που έχει επιλέξει η οικονομική ελίτ της χώρας για να κάνει διακοπές να έχει αξονικό τομογράφο χωρίς χειριστές για να τον δουλέψουν; Αν αυτά συμβαίνουν στην Πάρο, εμείς συζητάμε και γράφουμε για το Καστελλόριζο, τη Γαύδο, την Ανάφη, τη Σύμη και δεκάδες άλλα νησιά που έχουν εγκαταλειφθεί στην τύχη τους; Αυτή είναι η κατάσταση στη χώρα που θέλει να πιστεύει ότι η βαριά βιομηχανία της είναι ο τουρισμός. Είμαστε βαθιά νυχτωμένοι.
Υ.Γ. Ευχαριστώ πάρα πολύ για τις ευχές και τα μηνύματα στήριξης. Δηλώνω και έκπληκτος και ευγνώμων…”.
