Λευχαιμία: Η ιστορία του 30χρονου Φίλιππου που παλεύει για τη ζωή του
Ο Φίλιππος Αθηνοδώρου είναι μόλις 30 χρονών και δίνει για δεύτερη φορά μάχη με τη λευχαιμία στην Γερμανία. Διαγνώστηκε για πρώτη φορά όταν ήταν 22 ετών και σήμερα καλείται για ακόμη μια φορά να παλέψει για τη ζωή του.
«Ήρθε τη μέρα των γενεθλίων μου η διάγνωσή μου, όταν έκλεινα 22 χρονών. Ήταν ένα μεγάλο δώρο για εμένα, σε εκείνη τη φάση της ζωής μου, γιατί ήμουν κάπου αβέβαια. Δεν ήξερα αν θα ξυπνήσω την επόμενη μέρα ή αν δεν θα ξυπνούσα. Δεν ήξερα τι είχα, δεν ήξερα τι θεραπείες έπρεπε να κάνω, δεν ήξερα τίποτα. Από τη στιγμή που έπιασα μια διάγνωση, ήξερα τουλάχιστον πώς θα προχωρήσω και έβαλα ένα πρόγραμμα στη ζωή μου, ότι θα άρχιζα χημειοθεραπείες. Η διάγνωση μου έλεγε ότι είχα Τ – λεμφοβλαστικό λέμφωμα πίσω από τους πνεύμονες. Είχα όγκο ουσιαστικά πίσω από τους πνεύμονες, πάνω στους λεμφαδένες και έφραξε τον πνεύμονα και έκανε συνέχεια υγρό».
Στο μυαλό του Φίλιππου, βρίσκεται συνεχώς η γυναίκα του αλλά και ο μικρός του γιος Ορφέας και γι’ αυτό μετράει αντίστροφα για τη μέρα που θα βγει νικητής και θα επιστρέψει πίσω στην Κύπρο και στην αγκαλιά της οικογένειάς του…
Τα τελευταία χρόνια, ο Φίλιππος ασχολείται επαγγελματικά ως γραφίστας και στο ελεύθερο του χρόνο ως φωτογράφος, έχοντας στη συλλογή του, ένα τεράστιο άλμπουμ από εξαίρετες φωτογραφίες. Η τύχη και η μοίρα ωστόσο, δεν ήταν συνεχώς μαζί με τον Φίλιππο, καθώς πριν από δέκα χρόνια, διαγνώστηκε με λεμφοβλαστικό λέμφωμα, το οποίο είναι ένα είδος λευχαιμίας. Τότε, ο Φίλιππος δεν είχε κάνει μεταμόσχευση και αφού πάλεψε για ένα χρόνο, τα κατάφερε, αν και βρισκόταν σε ένα κρίσιμο στάδιο και οι γιατροί μάλιστα, δεν του έδιναν πολλές ελπίδες ζωής.
Έπειτα από δέκα χρόνια, η οξεία μυελογενής λευχαιμία επανήλθε. Αυτή τη φορά πιο επιθετικά. Έτσι, ο Φίλιππος μετακινήθηκε στη Γερμανία, έκανε τη μεταμοσχεύση και αρχικά φαινόταν ότι πέτυχε. Μετά από δυο μήνες όμως, γέμισε όγκους το σώμα του και γι’ αυτό σήμερα βρίσκεται ξανά στο στάδιο με τις χημειοθεραπείες. Έκανε αρχικά ένα κύκλο και τις προηγούμενες ημέρες, άρχισε ήδη τον δεύτερό του κύκλο και αναμένει να δει πως θα αντιδράσει ο οργανισμός του, για να αποφασιστούν τα επόμενα βήματα.
Συγκινεί η μαρτυρία του Φίλιππου για την μάχη με τη λευχαιμία
«Όταν ήμουν 21 χρόνων, είχα την πρώτη μου διάγνωση. Κουραζόμουν πάρα πολύ εύκολα. Το σπίτι μου ήταν στο πρώτο όροφο και έβγαινα τις σκάλες και κουραζόμουν πάρα πολύ. Πήγα να δω τους πνεύμονες μου και αφού μου έκαναν μια ακτινογραφία, φάνηκε ότι είχα υγρό στους πνεύμονες. Από εκεί ξεκίνησαν όλα βασικά. Με έβαλαν χειρουργείο για να βγάλουν το υγρό και εκεί έπαθα black out. Ήμουν σε καταστολή για έξι μέρες. Ξύπνησα μέσα στην εντατική και οι γιατροί δεν ήξεραν τι έχω. Με έστειλαν Λευκωσία στη συνέχεια και πήγα στο αγγειοθωρακοχειρουργικό τμήμα, μου έκαναν διάφορες βιοψίες, μου έπιασαν δείγματα από τον πνεύμονα μου, αλλά δεν έβρισκαν τίποτα».
Για καλή του τύχη, η οικογένεια του Φίλιππου γνώριζε ειδικούς στο Harvard και έτσι απέστειλαν τα δείγματά του. «Ήρθε τη μέρα των γενεθλίων μου η διάγνωση, που έκλεινα 22 χρονών. Ήταν ένα μεγάλο δώρο για μένα σε εκείνη τη φάση της ζωής μου. Ήμουν κάπου αβέβαια. Δεν ήξερα αν θα ξυπνήσω αύριο ή αν δεν θα ξυπνούσα. Δεν ήξερα τι είχα, δεν ήξερα θεραπείες, δεν ήξερα τίποτα. Από τη στιγμή που έπιασα μια διάγνωση, ήξερα τουλάχιστον πώς θα προχωρήσω και έβαλα ένα πρόγραμμα στη ζωή μου, ότι θα άρχιζα χημειοθεραπείες».
Η συνέχεια για τον Φίλιππο, ήταν να πάει στη Λευκωσία από τη Λεμεσό, για να ξεκινήσει χημειοθεραπείες. «Πέρασα δύσκολα σε όλες τις θεραπείες μου. Είναι δύσκολο γιατί αδυνατεί ο οργανισμός σου. Πυρετοί και αναγούλες συνεχώς. Ήταν δύσκολα… Αλλά σιγά σιγά και μέρα με τη μέρα, μπορούσα και προχωρούσα παραπάνω. Μετά από ένα χρόνο τελείωσα τις θεραπείες και ήμουν καλά».
