Μανάβης στη Θεσσαλονίκη αφήνει φρούτα και λαχανικά σε παγκάκι για ανθρώπους που έχουν ανάγκη

by Τόνια Τζαφέρη
Μανάβης στη Θεσσαλονίκη αφήνει φρούτα και λαχανικά σε παγκάκι για ανθρώπους που έχουν ανάγκη

“Δεν θέλω να ξαναδώ ανθρώπους να ψάχνουν στα σκουπίδια”

Καθημερινοί αφανείς ήρωες, οι οποίοι κάνουν τις ζωές κάποιων άλλων καλύτερες και δεν υπάρχει πιο όμορφη δουλειά από αυτήν.

Η αθόρυβη κίνηση ανθρωπιάς και αλληλεγγύης ενός μανάβη από τη Θεσσαλονίκη αποδεικνύει ότι η προσφορά προς τους συνανθρώπους μας που έχουν ανάγκη από βοήθεια δεν χρειάζεται ούτε τυμπανοκρουσίες ούτε βαρύγδουπες δηλώσεις, αλλά διακριτικότητα και ανιδιοτέλεια.

Μανάβης στη Θεσσαλονίκη αφήνει φρούτα και λαχανικά σε παγκάκι για ανθρώπους που έχουν ανάγκη

Ο Νίκος Σταματίου, ιδιοκτήτης οπωροπωλείου στην οδό Βασιλέως Ηρακλείου, ετοιμάζει καθημερινά τη βιτρίνα του, αμέσως μόλις ανοίξει το κατάστημά του, και ξεχωρίζει κάποια φρούτα και λαχανικά, τα οποία τοποθετεί σε μια σακούλα. Αργότερα την αφήνει πάνω σε ένα παγκάκι απέναντι από το κατάστημά του, ώστε να μπορέσουν τα πάρουν διακριτικά κάποιοι αξιοπρεπείς συμπολίτες του που βρίσκονται σε δεινή οικονομική κατάσταση και να γεμίσουν το τραπέζι τους.

Οι δηλώσεις από τον ιδιοκτήτη του μανάβικου στην Θεσσαλονίκη

«Κάνω απλά αυτό που νιώθω. Οποια προϊόντα δεν θέλω να τα τοποθετήσω στη βιτρίνα μου -δεν σημαίνει ότι δεν είναι καλά, απλά εξωτερικά δεν είναι πολύ όμορφα- αντί να τα πετάω, τα προσφέρω σε αυτούς που πραγματικά τα έχουν ανάγκη» αναφέρει ο Νίκος Σταματίου και εξηγεί πως είναι πολύ άσχημο να βλέπεις ανθρώπους να ψάχνουν στα σκουπίδια. «Εχω δει ακόμα και καλοντυμένους, αξιοπρεπείς και μεγάλης ηλικίας. Δεν ένιωθα καλά να τα δίνω στους ίδιους κι έτσι σκέφτηκα να τα αφήνω στο παγκάκι. Μια ματιά και ένα χαμόγελο ευχαρίστησης είναι η ανταμοιβή μου» λέει.

Μανάβης στη Θεσσαλονίκη αφήνει φρούτα και λαχανικά σε παγκάκι για ανθρώπους που έχουν ανάγκη

Οπως εξηγεί, οι περισσότεροι από αυτούς που παίρνουν τα προϊόντα είναι άνθρωποι που γνωρίζει και ζουν στην περιοχή. «Είναι αυτές οι στιγμές, όταν παίρνουν τη σακούλα, άλλες φορές με κοιτάνε και χαμογελάνε, άλλες μου κλείνουν το μάτι και αρκετές φορές δεν βλέπω καν ποιος τα παίρνει. Απλά κοιτάζω στο σημείο όπου τα αφήνω και λείπουν. Είναι μεγάλη η ηθική ικανοποίηση που νιώθω, δεν θέλω τίποτα άλλο» καταλήγει.

Προτεινόμενα