Μάρθα Βούρτση: Η συγκλονιστική ιστορία της
Η μεγάλη ηθοποιός γεννήθηκε στην Αθήνα στις 12 Οκτωβρίου 1937. Η οικογένειά της είχε έρθει από την Οδησσό. Η μητέρα της ήταν ζωγράφος και ο πατέρας ένας από τους μαέστρους που ίδρυσαν τη Λυρική σκηνή το 1942. Η ίδια έλαβε αυστηρή ρώσικη ανατροφή. Σπούδασε στη δραματική σχολή του «Θεάτρου Τέχνης», ενώ παράλληλα έκανε και μουσικές σπουδές. Αρχικά καθιερώθηκε ως πονεμένη γυναίκα, τραγουδούσε υπέροχα και ο μαέστρος πατέρας της ήταν συνιδρυτής της Λυρικής Σκηνής.
Η Μάρθα Βούρτση ήθελε πάντα να κρατά την προσωπική της ζωή μακριά από τη δημοσιότητα και τα κατάφερε. Το μόνο που γνωρίζει ο κόσμος είναι ο γάμος της με τον ποιητή και στιχουργό Φώντα Φλέρη.
Η βασίλισσα του δράματος
Οι πειστικές της ερμηνείες ως πονεμένης και προδομένης γυναίκας, τις περισσότερες φορές στο πλευρό του Νίκου Ξανθόπουλου, την ταύτισαν στα μάτια του κοινού με το μελό.
Οι περίφημες ταινίες μελό της δεκαετίας του ’60 ήταν αυτές που την έκαναν ευρέως γνωστή και σφράγισαν την καριέρα της. Πολλές από αυτές αποτελούν κλασικά δράματα του ελληνικού κινηματογράφου. Ξεχωρίζουν τα έργα «Αυτή που δε λύγισε», «Είναι μεγάλος ο καημός», «Απόκληροι της κοινωνίας», «Καρδιά μου πάψε να πονάς» και «Με πόνο και με δάκρυα».
Λόγω των ρόλων της έγινε αγαπητή ιδίως στα λαϊκά στρώματα και χαριτολογώντας ο κόσμος την αποκαλούσε «Μάρθα Κλάψα».
Αν και κάποιες από τις ταινίες της χαρακτηρίστηκαν ως «φθηνές παραγωγές» και μάλιστα προβλήθηκαν εξ’ αρχής στη β’ προβολή των κινηματογράφων, το ταλέντο της ηθοποιού δεν αμφισβητήθηκε. Το 1962 μάλιστα, απέσπασε από την ένωση κριτικών κινηματογράφου το βραβείο β’ γυναικείου ρόλου για την ερμηνεία της στην ταινία, «Προδομένη Αγάπη».
Εκτός από υποκριτικό ταλέντο η Μάρθα Βούρτση ήταν και καλλίφωνη και έτσι καθόλη τη διάρκεια της καριέρα της θα συνεργαστεί με σημαντικούς συνθέτες όπως ο Πλέσσας, ο Καλδάρας, ο Τσιτσάνης και ο Ζαμπέτας.
Μέχρι σήμερα έχει λάβει μέρος σε 49 ταινίες, πέντε από τις οποίες ήταν δική της παραγωγή με την εταιρεία «Μάρθα Φιλμ» που ίδρυσε το 1966 μαζί με το σύζυγο της. Έχει συμμετάσχει και σε κάποιες κωμωδίες όπως «Τα κίτρινα γάντια (1960)», «Ο άντρας της γυναίκας μου (1962)», «Το πιθάρι (1962)», «Ο παράς κι ο φουκαράς (1964)», αλλά πάντα σε πιο μικρούς ρόλους.
Το 1970 σταμάτησε το σινεμά και αφοσιώθηκε στο θέατρο.
Τιμήθηκε με το βραβείο Β’ γυναικείου ρόλου από την ΕΚΚΑ για την ερμηνεία στην ταινία “Προδομένη Αγάπη (1962)”.
Το 1966 ίδρυσε μαζί με τον σύζυγό της, την εταιρεία «Μάρθα – Φιλμ» και μετά τα μέσα της δεκαετίας του ΄80, πήρε μέρος και σε τηλεοπτικές ταινίες
Εμφανίστηκε για παράδειγμα στη σειρά «Οδός Ανθέων» της κρατικής τηλεόρασης, στην κωμική σειρά του Mega «Η Ελίζα και οι άλλοι», καθώς και στο σίριαλ «Επτά θανάσιμες πεθερές» και πρωταγωνίστησε στην «Πολυκατοικία».
Από τότε όμως, η Μάρθα Βούρτση, δεν ασχολείται ούτε με την τηλεόραση ούτε με το θέατρο. Βρίσκεται την περισσότερη ώρα της στο σπίτι της και παρακολουθεί τα δρώμενα. Ενημερώνεται τον τελευταίο καιρό και από το διαδίκτυο, με το οποίο μέχρι πριν από λίγο καιρό δεν είχε καμία σχέση.
Η Μάρθα Βούρτση αυτή τη στιγμή παίρνει μία σύνταξη και μοναδική της παρηγοριά είναι να ακούει μουσική και να βλέπει τις ταινίες του Θοδωρή Αγγελόπουλου.
Μοναδική της παρηγοριά εκτός από τη μουσική είναι και το διάβασμα βιβλίων. Άλλωστε, δεν μπορεί, όπως λέει, να ακούει τους πάντες να μιλούν χωρίς ουσιαστικά να έχουν κάτι να πουν. «Δεν αντέχω άλλο. Και μιλούν όλοι μαζί. Και εντέλει ξέρετε γιατί μιλούν όλοι μαζί; Ποια πόστα διαπραγματεύονται; Ποιες καρέκλες; Τα ξέρουμε όλα πλέον».