Αληθινή ιστορία: Η εξομολόγηση ενός παιδιού που πάσχει από λευχαιμία
Τις πιο βαθιές επιθυμίες παιδιών που πάσχουν από σοβαρές ασθένειες, αναλαμβάνει να εκπληρώσει το Κάνε-Μία-Ευχή – Make a Wish, αλλάζοντας άρδην τις ζωής των μικρών παιδιών και δίνοντας τους μία ακόμα ελπίδα, για να συνεχίσουν τον δύσκολο αγώνα τους. Ο Παναγιώτης, στο παρακάτω αφηγείται την ιστορία του και στέλνει ένα μήνυμα σε όλους μας.
Αγαπητοί (συμ)μαθητές, γονείς και κηδεμόνες,
Είμαι ο Παναγιώτης και θέλω να μοιραστώ μαζί σας την ιστορία μου.
Στις 7 Δεκεμβρίου 2016 ένιωσα τις πρώτες ενοχλήσεις, ενώ ένα μήνα μετά μου εξήγησαν ότι πάσχω από μια ασθένεια που λέγεται Οξεία Λεμφοβλαστική Λευχαιμία. Τους 7 πρώτους μήνες οι θεραπείες πήγαιναν εξαιρετικά, μέχρι που στην τελευταία θεραπεία κάποιες σοβαρές επιπλοκές – όπως με έμαθαν να λέω οι γιατροί – με οδήγησαν για 4.5 μήνες στην εντατική. Μετά από ένα μεγάλο χειρουργείο και ένα μεγάλο θαύμα, είμαι σήμερα στο σπίτι μου παρακολουθώντας κατ΄ οίκον διδασκαλία. Για λόγους υγείας όπως καταλαβαίνετε, δεν κατάφερα να γυρίσω ακόμα κοντά σας, αν και θα το ήθελα πολύ!
Όμως μέχρι να επιστρέψω, έχω να μοιραστώ μαζί σας κάτι που μας αφορά όλους. Όσο ήμουν στην εντατική, το 15αύγουστο του 2017, δεν ήμουν μόνος. Εκτός από την οικογένειά μου, είχα κοντά μου και τις νεράιδες του Κάνε-Μια-Ευχή Ελλάδος να με στηρίζουν. Από την πρώτη στιγμή που τις γνώρισα μέχρι και την εκπλήρωση της ευχής μου, στις 14 Απριλίου 2018, πραγματικά πιστεύω ότι μου άλλαξαν τη ζωή!
Σήμερα σας γράφω για να σας πω κάτι σημαντικό. Το Κάνε-Μια-Ευχή εκπληρώνει τις πιο βαθιές επιθυμίες παιδιών με πολύ σοβαρές ασθένειες, μεταμορφώνοντας τη ζωή τους, όπως ακριβώς έκαναν και με εμένα, και χρειάζεται τη βοήθεια όλων μας!
Προτείνω στην τάξη, ή και στο σχολείο σας καλύτερα, να πάρει μέρος στο πρόγραμμα Αστέρι της Ευχής και μαζί με κάθε χάρτινο αστεράκι, θα πάρετε και ένα υφασμάτινο βραχιόλι. Κάθε φορά που θα το βλέπετε στο χέρι σας, να θυμάστε σας παρακαλώ ότι είστε και εσείς ξεχωριστοί. Φορώντας το, μπορείτε να ευχηθείτε κάτι μοναδικό και να πιστέψετε σε αυτό μέχρι να εκπληρωθεί, όπως έκανα και εγώ.
Σχεδόν 2 χρόνια μετά, όλα για εμένα είναι καλύτερα και τώρα σας καλώ να δημιουργήσετε μέσα από το Αστέρι της Ευχής αισθήματα ελπίδας και σε άλλα παιδιά.