Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως: Όσα δεν γνωρίζατε για τη μεγάλη γιορτή
Η Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως είναι μια κινητή γιορτή που κάθε χρόνο πέφτει σε διαφορετική ημερομηνία. Σήμερα, γιορτάζουμε και τιμούμε τον σταυρό ως το απόλυτο σύμβολο του Χριστιανισμού από την στιγμή που ο Χριστός πέθανε πάνω στον Σταυρό.
Για αυτό το λόγο, κάθε χρόνο έχει καθιερωθεί μία ημέρα στην οποία οι πιστοί συνηθίζουν να προσκυνούν τον σταυρό. Το προσκύνημα μπορεί να περιλαμβάνει έναν ασπασμό, ένα φιλί, μια υπόκλιση ή μπορεί να γίνει με οποιοδήποτε άλλο τρόπο θελήσει ο πιστός.
Ο αυθεντικός σταυρός πάνω στον οποίο σταύρωσαν τον Χριστό είναι ξύλινος (τίμιο ξύλο). Για αυτό το λόγο οι περισσότερες εκκλησίες προτιμούν να έχουν σταυρό κατασκευασμένο από κάποιο ξύλο έτσι ώστε να αναπαριστά καλύτερο τον αυθεντικό.
Τι τρώμε
Η Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως βρίσκεται πάντα μέσα στη Σαρακοστή. Επομένως είναι μια μέρα μεσονηστήσιμη. Για αυτό και κάνουμε νηστεία.
Παρόλα αυτά, όπως κάθε μία από τις Κυριακές της Σαρακοστής, έτσι και στην Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως σύμφωνα με το έθιμο το λάδι επιτρέπεται.
Εδώ αξίζει να αναφερθεί ότι πολλοί εσφαλμένα διαδίδουν ότι την Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως δεν πρέπει να τρώμε ούτε λάδι. Αυτό είναι λάθος καθώς κάθε μία από τις Κυριακές της Σαρακοστής οι πιστοί επιτρέπεται να τρώνε λάδι έτσι ώστε να πάρουν δυνάμεις για να μπορέσουν να κρατήσουν την νηστεία τους όλη τη διάρκεια της Σαρακοστής.
Η παράδοση της Κυριακής της Σταυροπροσκυνήσεως
Η ακολουθία και το μυστήριο που τελείται στην εκκλησία την Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως διαφέρει αρκετά σε σχέση με τις υπόλοιπες Κυριακές. Ο ιερέας από το πρωί της ημέρας με πομπή τοποθετεί τον σταυρό σε κεντρικό σημείο της εκκλησίας. Έπειτα ψάλλονται τα αντίστοιχα τροπάρια και οι πιστοί προσέρχονται για να ασπαστούν το σταυρό.
Συνηθίζεται όλοι οι παρευρισκόμενοι να λαμβάνουν από την εκκλησία λουλούδια (τα λεγόμενα και ως σταυρολούλουδα) τα οποία όταν επιστρέψουν σπίτι τους συνήθως τα τοποθετούν στο εικονοστάσι τους δίπλα από το καντήλι. Εκτός από λουλούδια, οι πιστοί συνήθως παίρνουν και κλαδί από δεντρολίβανο.
Όταν τελειώσει το μυστήριο, ο σταυρός παραμένει στο κέντρο της εκκλησίας έτσι ώστε να δοθεί σε όλους τους ανθρώπους η δυνατότητα να προσκυνήσουν καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας.
Άλλα έθιμα που τα παλαιότερα χρόνια ήταν ιδιαίτερα γνωστά περιλαμβάναν το “σεργιάνι” των παιδιών στα σπίτια του χωριού για να μαζέψουν ξύλα και αυγά. Τα παιδιά στέκονταν έξω από την πόρτα των σπιτιών και τραγουδούσαν:
Χαίρε Τίμιε Σταυρέ
χαρά των προφητών
να μας δώσεις εν’ αυγό
για να φύγω από δω.
Πηγή: ekklisiaonline.gr