Νένα Χρονοπούλου: Η αναπηρία του γιου της και η δολοφονία του άντρα της

by Τόνια Τζαφέρη
Νένα Χρονοπούλου: Η αναπηρία του γιου της και η δολοφονία του άντρα της

Νένα Χρονοπούλου: Η αναπηρία του γιου της και η δολοφονία του άντρα της

Νένα Χρονοπούλου: Η Νένα Χρονοπούλου γεννήθηκε στην Καλαμάτα Μεσσηνίας, στις 5 Σεπτεμβρίου του 1968. Το πραγματικό της όνομα είναι Ελένη Πολυχρονοπούλου.

Νένα Χρονοπούλου: Η αναπηρία του γιου της και η δολοφονία του άντρα της

Μεγάλωσε στην Καλαμάτα μέχρι την ηλικία των τεσσάρων ετών. Όταν και οι γονείς της μετακόμισαν στον Πειραιά και πιο συγκεκριμένα στη Νίκαια.

Σπούδασε υποκριτική στην Ανώτερη Δραματική Σχολή της Μαίρης Βογιατζή – Τράγκ. Και ξεκίνησε την καριέρα της ως ηθοποιός το καλοκαίρι του 1990.

Τον Απρίλιο του 2016 εξέδωσε το πρώτο της βιβλίο με τίτλο “Αν μιλούσε το αι2ον”. Γράφει στίχους και αρκετοί από αυτούς έχουν μελοποιηθεί και έχουν ήδη ερμηνευθεί.

Νένα Χρονοπούλου: Η αναπηρία του γιου της και η δολοφονία του άντρα της

Η Νένα Χρονοπούλου χει κάνει τρεις γάμους. Ο πρώτος έγινε στις 2 Νοεμβρίου του 1992 με τον ηθοποιό Γιώργο Ματαράγκα. Ο δεύτερος έγινε στις 21 Ιουλίου του 2000 με τον επιχειρηματία Γεράσιμο Μαυράκη. Τρίτος γάμος στις 8 Νοεμβρίου του 2010 με τον Παλαίμαχο Διεθνή Ποδοσφαιριστή Τάσο Μητρόπουλο.

Νένα Χρονοπούλου: Η αναπηρία του γιου της και η δολοφονία του άντρα της

Έχει έναν γλυκύτατο  γιο τον Χρήστο που λατρεύει  (παιδί με ειδικές ανάγκες) , από το δεύτερο γάμο της, τον Χρήστο Μαυράκη, που γεννήθηκε στις 17 Δεκεμβρίου του 2004. Ο δεύτερος σύζυγός της δολοφονήθηκε στις 20 Οκτωβρίου του 2007, την ημέρα της γιορτής του.

Νένα Χρονοπούλου: Η αναπηρία του γιου της και η δολοφονία του άντρα της

Οι δύσκολες στιγμές στην ζωή της Νένας Χρονοπούλου

Η Νένα με αφορμή την συμπλήρωση 15 χρόνων από τη στιγμή που ο γιος της γύρισε μετά από νοσηλεία 5 μηνών στην εντατική, έγραψε ένα μήνυμα – κατάθεση ψυχής και το μοιράστηκε με τους διαδικτυακούς της φίλους:

«Ήταν 14 Μαΐου του 2005, σημαδιακή ημέρα, η ημέρα που ήρθες πρώτη φορά στο σπίτι σου, η ημέρα που η κούνια σου δε θα ήταν άδεια πια, το δωμάτιό σου θα γέμιζε από το γέλιο ή το κλάμα σου, και νανουρίσματα που είχα γράψει όσο σε καρτερούσα…Βλέπεις ήταν πέντε ολόκληρους μήνες άδειο και σε περίμενε…

«Ήταν 14 Μαΐου του 2005, σημαδιακή ημέρα, η ημέρα που ήρθες πρώτη φορά στο σπίτι σου, η ημέρα που η κούνια σου δε θα ήταν άδεια πια, το δωμάτιό σου θα γέμιζε από το γέλιο ή το κλάμα σου, και νανουρίσματα που είχα γράψει όσο σε καρτερούσα…Βλέπεις ήταν πέντε ολόκληρους μήνες άδειο και σε περίμενε…

Προτεινόμενα