Νίκος Αναδιώτης: Ένας βαθιά πιστός και θρησκευόμενος Έλληνας
Νίκος Αναδιώτης: Πολλοί, όταν ακούν το όνομα του Νίκου Αναδιώτη σκέφτονται έναν όμορφο άνδρα. Έναν άντρα ο οποίος εντυπωσιάζει με την παρουσία του και την εμφάνισή του, και καταφέρνει να ξεχωρίσει σε διάφορους κοσμικούς χώρους όπως το μόντελινγκ και η ηθοποιία.
Αν όμως κάποιος τον γνωρίσει λίγο καλύτερα, θα αντιληφθεί ότι πρόκειται για έναν άνθρωπο με βαθύ θρησκευτικό υπόβαθρο.
Η συνέντευξη του Νίκου Αναδιώτη για την πίστη και τον Άγιο Παΐσιο
- Ξέρω ότι επισκέπτεστε συχνά το Άγιο Όρος. Μάλιστα είχατε δηλώσει παλαιότερα ότι παραδοθήκατε στον πνευματικό σας. Το θεωρείτε ένα είδος βοήθειας;
Με έχει βοηθήσει και συνεχίζει να με βοηθάει γι’ αυτό και το επισκέπτομαι. Από το 2009 που πραγματοποίησα την πρώτη μου επίσκεψη προσπαθώ μία φορά τον χρόνο να πηγαίνω και να αντλώ δύναμη.
Μόνο με αυτόν τον τρόπο, με τη βοήθεια του Θεού, μπορείς να έχεις ισορροπία γενικά στη ζωή σου. Κάποιοι θεωρούν ότι ο χώρος μας έχει περισσότερους πειρασμούς από κάποιους άλλους. Βέβαια ίσως και να συμβαίνει αυτό. Εγώ δεν μπορώ να γνωρίζω τι ισχύει αλλού. Προσωπικά όμως με βοηθάει να έχω τις ισορροπίες μου.
- Πρόσφατα, προσκυνήσατε μάλιστα το μνήμα του Αγιου Παϊσου. Ποια η σχέση σας με τον Γέροντα;
Οφείλω να πω ότι για εμένα, επί της ουσίας, ο Άγιος Παϊσιος ήταν ο πρώτος μου πνευματικός καθοδηγητής. Και αυτό γιατί τα βιβλία του ήταν τα πρώτα που μελέτησα και με βοήθησαν στην είσοδο αυτού που ονομάζουμε πνευματική ζωή.
Έτσι, κατά τη διάρκεια της επιστροφής μου από το Άγιο Όρος, περάσαμε από το μοναστήρι στο οποίο αναπαύεται ο Άγιος και προσκυνήσαμε.
Θεωρώ ότι η ορθοδοξία δεχόταν επίθεση διαχρονικά και όχι μόνο στις μέρες μας. Μάλιστα, μεγαλύτερο κακό πιστεύω ότι έχει υποστεί από τις διάφορες αιρέσεις του Χριστιανισμού και όχι από άλλες θρησκείες.
Χαρακτηριστικό είναι το μένος με το οποίο αντιμετωπίστηκε το Βυζάντιο από την καθολική εκκλησία.
Από εκεί και πέρα, είμαι αντίθετος με τα όσα συμβαίνουν σχετικά με το μάθημα των θρησκευτικών, ούτε θλίβομαι όμως, ούτε πτοούμαι. Εγώ και η γυναίκα μου, ως πιστοί χριστιανοί, οφείλουμε να δείξουμε στα παιδιά μας τον δρόμο του χριστιανισμού και μακάρι τα ίδια, μεγαλώνοντας, να επιλέξουν να τον ακολουθήσουν.