Νίκος Οικονομόπουλος: “Όταν περάσει η περίοδος της ανοσίας από τη νόσηση, θα κάνω το εμβόλιο. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος”.
Ο γνωστός λαικός τραγουδιστής βρέθηκε καλεσμένος στην εκπομπή του Χατζηνικολάου και παρέδωσε μια εκ βαθέων συνέντευξη στην οποία μίλησε για όλα. Τόσο για την περιπέτειά του με τον κορονοϊό, για την πίστη του στον Χριστό αλλά και για την προσωπική του διαδρομή
Για την περιπέτειά που πέρασε όταν νόσησε με κορονοϊο, για το εμβόλιο κατά της covid-19, την σχέση του με τα Θεία και την Θεία Κοινωνία αλλά και την προσωπική του ιστορία μίλησε το βράδυ της Πέμπτης ο Νίκος Οικονομόπουλος.
Μιλώντας στον ΑΝΤ1 και τον Νίκο Χατζηνικολάου ο Νίκος Οικονομόπουλος περιέγραψε αρχικά πώς έφτασε να νοσήσει από κορονοϊό το περασμένο καλοκαίρι. «Ήταν δύο ημέρες μετά τον Δεκαπενταύγουστο και σε τρεις εβδομάδες θα άνοιγε το μαγαζί που εμφανίζομαι, το “Fantasia”, και έπρεπε να εμβολιαστώ γιατί τα μαγαζιά πλέον δουλεύουν μόνο με εμβολιασμένους. Δεν πρόλαβα να εμβολιαστώ, γιατί σκέφτηκα ότι σκέφτηκαν και πολλοί άλλοι άνθρωποι, δηλαδή το “και αν έχω καμιά παρενέργεια και χάσω τις διακοπές μου;” και είπα “δεν το έπαθα μέχρι τώρα”. Δεν σύχναζα σε μέρη με πολύ κόσμο. Εμένα μ’ αρέσει πολύ η θάλασσα και ήμουν συνέχεια εκεί με δυο-τρεις φίλους. Μέχρι εκεί. Έλα, όμως, που με βρήκε ο κορονοϊός».
O Nίκος Οικονομόπουλος μιλά για την νοσηλεία του από κορονοιό
Στη συνέχεια ο Νίκος Οικονομόπουλος μίλησε και για την εμπειρία του από τη νοσηλεία του λόγω του κορονοϊού. «Ο κορονοϊός με βρήκε και λίγο δύσκολα, γιατί μου το γύρισε σε πνευμονία. Αυτός ήταν ο λόγος που πήγα στο νοσοκομείο και χρειάστηκε και να βάλω οξυγόνο για δύο ημέρες. Μάλιστα, τη μία ημέρα χρειάστηκε να βάλω το δυνατό οξυγόνο» είπε αρχικά ο τραγουδιστής και συμπλήρωσε: «Έγινα αμέσως καλά ευτυχώς και ευχαριστώ τους γιατρούς του “Ευαγγελισμού” που ήταν δίπλα όχι σε έμενα, αλλά σε όλον τον κόσμο που χρειαζόταν τη βοήθειά τους».
Ο Νίκος Οικονομόπουλος ευχήθηκε, επίσης, κανείς να μην περάσει όσα πέρασε εκείνος με τον κορονοϊό τασσόμενος υπέρ του εμβολιασμού: «Όταν περάσει η περίοδος της ανοσίας από τη νόσηση, θα κάνω το εμβόλιο. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Πολλοί έχουν μπει στη διαδικασία -όπως και εγώ- να φοβούνται. Δεν κρύβω ότι φοβόμουν και ακόμα φοβάμαι, αλλά δεν αρνούμαι την επιστήμη. Κάποιοι μπερδεύουν τη θρησκεία με την επιστήμη και διχάζουν τον κόσμο. Αυτό είναι λάθος. Όχι άλλος διχασμός επιτέλους. Μην μπερδεύουμε τα πράγματα. Να πιστεύουμε και στη θρησκεία και στην επιστήμη».
Όσα δήλωσε ο Νίκος Οικονομόπουλος για την σχέση του με την εκκλησία
Παρόλα αυτά Νίκος Οικονομόπουλος είπε ότι «εννοείται ότι θα κοινωνήσω ακόμα και αν πριν από εμένα είναι κάποιος με μολυσματική ασθένεια. Όταν πιστεύεις κάτι και πιστεύεις τόσο δυνατά όπως έχει να κάνει με τον Χριστό, δεν με ενδιαφέρει τίποτα. Παραμερίζω τον εαυτό μου, δεν με αφορά ο εαυτός μου. Πιστεύω τόσο πολύ σε αυτό, πιστεύω τόσο πολύ στην Θεία Κοινωνία. Πιστεύω ότι είναι το φάρμακο των ανθρώπων η Θεία Κοινωνία. Το λέω και συγκινούμαι . Θα το έκανα όπως και να ‘χει και δεν αλλάζω άποψη για αυτό».
Μιλώντας, δε, για τη σχέση του με τα Θεία ο Νίκος Οικονομόπουλος είπε πως «όλα ξεκινάνε από την παιδική μας ηλικία. Όταν αφορά ένα μικρό παιδί, το οποίο έχει ανάγκη από κάπου να πιαστεί και όταν αυτό δεν το βρίσκει απόλυτα στην οικογένειά του, το βρίσκει κάπου αλλού. Εγώ το βρήκα στην πίστη και στον Χριστό. Από τότε είναι δοσμένος και ταγμένος εκεί με όλη τη δύναμη της ψυχής μου».
Τα πρώτα βήματα στην καριέρα του Νίκου Οικονομόπουλου
Ο Νίκος Οικονομόπουλος μίλησε και για την προσωπική του διαδρομή που ξεκίνησε από την Πάτρα όπου γεννήθηκε και συνεχίστηκε στην Κάτω Αχαΐα όπου μεγάλωσε. «Εκεί έζησα τα παιδικά μου χρόνια. Εκεί έκανα παιδικούς φίλους, θα έλεγα ότι ήταν δύσκολα χρόνια για εμένα, δεν ήμασταν ευκατάστατη οικογένεια. Μεγάλωσα με τη γιαγιά και τον παππού μου από την πλευρά του πατέρα μου γιατί οι γονείς μου χώρισαν. Δύσκολες καταστάσεις, δεν θα ήθελα να μπω σε λεπτομέρειες. Έπρεπε να δουλεύω από μικρή ηλικία από 12, δούλευα στο ψαράδικο του παππού μου».
Ο Νίκος Οικονομόπουλος αποκάλυψε, τέλος, ότι την πρώτη του δουλειά σε μαγαζί την έκλεισε στα 17 του: «Δούλευα σε μία πιτσαρία παράλληλα στα 13-14 σερβιτόρος κααι ερχόταν κάποιος που έφερνε τα αλλαντικά και έπαιζε μπουζούκι στο μαγαζί που ξεκίνησα να τραγουδάω στον Πύργο Ηλείας. Το πρώτο τραγούδι που του είπα ήταν του Καζαντζίδη».