Μια μητέρα εξομολογείται την δική της ιστορία
“Έκανα δυο αγόρια, ο ένας είναι τώρα 35 και ο άλλος θα ήταν 39. Λέω «θα ήταν» γιατί σκοτώθηκε σε τροχαίο πρίν 20 χρόνια. Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα να χάνει ο γονιός το παιδί του.
Όσα χρόνια και να περάσουν το έχω πάντα μέσα μου και με πονάει. Έπεσα πάνω στο μικρό μου γιο να το μεγαλώσω σωστά και να του προσφέρω όσα δεν μπόρεσα να δώσω στο μεγάλο μου γιο.
Ο μικρός μου γιος παντρεύτηκε στα 30 του και χώρισε επειδή προσπαθούσαν για παιδί και δεν τα κατάφερναν, και του είπαν οι γιατροί πως είχε πρόβλημα. Δεν το έψαξαν παραπάνω γιατί μόλις το άκουσε η γυναίκα του δεν πέρασαν λίγοι μήνες και τον άφησε. Σαν μάνα δεν με πόνεσε που δεν μπορούσε να μου χαρίσει εγγονάκια αλλά που η γυναίκα του τον παράτησε.
Δεν κάθισε μαζί του να τον στηρίξει, τόσα ζευγάρια κάνουν παιδιά με άλλο τρόπο μα και αν δεν έκαναν τι έγινε; Δεν του στάθηκε στα δύσκολα. Δεν το αγαπούσε το παιδί μου.
Η συνέχεια της εξομολόγησης από την μητέρα
Ύστερα από καιρό, ο γιος μου γνώρισε μια κοπέλα στη δουλειά του, 27 χρονών. Είχα καταλάβει ότι κάτι καλό συνέβαινε στη ζωή του αλλά δεν ήθελα να τον πιέσω και δεν ρωτούσα. Μας έφτανε με τον άντρα μου που βλέπαμε το παλικάρι μας χαμογελαστό και ξαλαφρωμένο. Μετά από ένα χρόνο μας την έφερε σπίτι.
Δεν ήταν μόνη της. Είχε και δύο παιδάκια μαζί της, αγοράκια. Το ένα 5 χρονών το άλλο 3. Μου θύμισαν τους γιους μου. Χωρισμένη η κοπέλα του μεγάλωνε τα παιδάκια αυτά μόνη της γιατί ο πρώην άντρας της έφυγε στο εξωτερικό και δεν ξαναγύρισε.
Το αγκάλιασα αυτό το κοpίτσι γιατί είδα τη ταλαιπωρία, την ατυχία, τις δυσκολίες που περνούσε. Γιατί έδωσε χαμόγελο στο παιδί μου και καλοσύνη και το έβαλε στην οικογένειά της, στα παιδιά της και αυτό ήταν τιμή για εμένα. Σαν να την έστειλε ο Θεός αυτή τη κοπέλα για να αγαπήσει το παιδί μου που υπέφερε.
Εγώ βέβαια έχω ξετρελαθεί με τα παιδάκια της. Έχουν γίνει όλη μου η ζωή, απέκτησα εγγονάκια και έγινα γιαγιά όχι της κοιλιάς, της καρδιάς. Με φωνάζουν «γιαγιά» και τα κάνω πάνω μου που λένε! Τον άλλο μήνα είναι ο γάμος τους και έχουμε μεγάλη χαρά στο σπίτι μας. Ο γιος μου παντρεύεται έναν άγγελο. Είμαι πολύ περήφανη που το παιδί μου δεν το έβαλε κάτω και στάθηκε ξανά στα πόδια του.
Εξομολόγηση μητέρας: “Σε ευχαριστώ που έκανες το γιο μου να χαμογελάσει ξανά, εμένα αυτό με νοιάζει σαν μάνα”
Κοpίτσι μου δεν με νοιάζει αν είσαι χωρισμένη, αν έχεις παιδιά από άλλο γάμο ή από άλλους εκατό γάμους. Σε ευχαριστώ που έκανες το γιο μου να χαμογελάσει ξανά, εμένα αυτό με νοιάζει σαν μάνα.
Θέλω να πω σε όλες τις μανάδες επειδή και εμένα μου έκαναν πολλά άσχημα σχόλια τότε και έκανα πολλούς πέρα, να κοιτάτε την ευτυχία του παιδιού σας. Είναι καλά το παιδί σας;
Ξυπνάει χαρούμενο; Νοιάζεται ο άντρας ή η γυναίκα του, το αγαπάει; Αν το αγαπάει, δεν σας αφορά, ο λόγος σας είναι μέχρι εδώ. Αυτό να σας νοιάζει. Έχασα το μεγάλο μου γιο και θα έδινα τα πάντα να τον δω να μεγαλώνει, να αγαπάει, να κάνει οικογένεια. Μόνο η υγεία έχει σημασία στη ζωή. Μόνο η υγεία!
Σας ευχαριστώ που με ακούσατε.