Δώρα Τσαμπάζη: Πέθανε ο προπονητής του Αλέξανδρου Νικολαΐδη
Μαύρο είναι το πέπλο, που έχει σκεπάσει για μία ακόμη φορά τον χώρο του Τάε Κβον Ντο, καθώς γνωστοποιήθηκε η είδηση για τον θάνατο του προπονητή του Αλέξανδρου Νικολαΐδη, Κώστα Τζιδημόπουλο. Το δυσάρεστο νέο έγινε γνωστό από την οικογένεια του Αλέξανδρου Νικολαΐδη, το πρωί της Τετάρτης, 25 Ιανουαρίου, με μία ανάρτηση στον λογαριασμό του ίδιου του αθλητή στα social media, στην οποία αποχαιρετούσε τον Κώστα Τζιδημόπουλο με ένα συγκινητικό μήνυμα.
Η ανάρτηση από τον λογαριασμό του Αλέξανδρου Νικολαΐδη
«Η οικογένειά μας σε τόσο μικρό διάστημα αποχαιρετά με οδύνη και τον προπονητή του Αλέξανδρου, τον δεύτερο πατέρα του, τον Κώστα Τζιδημόπουλο, ξαφνικά και άδικα.
Έναν γλυκό, δοτικό και χαμογελαστό άνθρωπο με καρδιά μικρού παιδιού.
Κίνησε να βρει εκεί ψηλά το «γιο» του, να προπονηθούν ξανά, να κάνουν πλάκες και να γελάσουν.
Αντίο τσιφ, να προσέχεις τον άνθρωπό μας.
Βιάστηκες να φύγεις, μόνο και μόνο για να τον ανταμώσεις νωρίτερα…».
Λίγες ώρες μετά τη γνωστοποίηση της είδησης, η σύζυγος του Αλέξανδρου Νικολαΐδη, Δώρα Τσαμπάζη, έκανε μια συγκινητική ανάρτηση στον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram, θέλοντας να πει το δικό της «αντίο» στον Κώστα Τζιδημόπουλο, ο οποίος είχε σταθεί σαν πατέρας στον αθλητή.
Η Δώρα Τσαμπάζη αναδημοσίευσε το βίντεο από την τελευταία συνέντευξη του προπονητή στη Δώρα Αναγνωστοπούλου και το συνόδευσε γράφοντας:
«Οι θρύλοι αυξάνονται εκεί ψηλά, όπως και το κενό σε εμάς εκεί που μένουμε πίσω».
Η ανάρτηση της Δώρας Τσαμπάζη για τον θάνατο του προπονητή του Αλέξανδρου Νικολαΐδη
Κώστας Τζιδημόπουλος: Θα το ξεπεράσουμε, μην ανησυχείς κι εγώ του είπα ότι έχουμε έναν γύρο ακόμα, Αλέξανδρε. Πάμε να τον πάρουμε, αλλά δεν τα καταφέραμε. Τελικά, ήταν ο μόνος αντίπαλος που δεν μπόρεσε να νικήσει.
Δώρα Αναγνωστοπούλου: Στην επιστολή του λέει ότι «αν σωθεί έστω κι ένα παιδί θα αξίζει όλο το ξύλο που ‘χω φάει».
Κώστας Τζιδημόπουλος: Ελπίζω, μ’ αυτή του την επιστολή, που ήταν κορυφαία φαντάζομαι, -όλος ο κόσμος συγκλονίστηκε απ’ αυτήν την επιστολή- να μπορέσει να πιάσει τόπο, για κάποιο παιδί. Ο Αλέξανδρος έδινε δύναμη σ’ άλλους ανθρώπους που είχαν καρκίνο μέχρι και την τελευταία του στιγμή