Παντελής Ζερβός: Οι άγνωστες πτυχές της ζωής του
Ο Παντελής Ζερβός γεννήθηκε στις 23 Δεκεμβρίου 1908 στο Λουτράκι. Ο δημοφιλής ηθοποιός του ελληνικού θεάτρου και του κινηματογράφου έζησε μία ζωή γεμάτη πόνο από τα παιδικά του χρόνια μέχρι το τέλος.
Υπήρξε ένας από τις πιο χαρακτηριστικές φυσιογνωμίες της «χρυσής εποχής» του ελληνικού κινηματογράφου (δεκαετίες ’50, ’60 και αρχές ’70) ενώ έπαιζε συνήθως το χαρακτήρα του χωροφύλακα, του πατέρα, του δημάρχου-κοινοτάρχη ή του μέντορα των πρωταγωνιστών, όπου παρουσιαζόταν ως παραδοσιακός και αυστηρός, αλλά πάντοτε δίκαιος και καλός.
Ο θάνατος της μητέρας του Παντελή Ζερβού και ο εγκλεισμός στο Τζάνειο
Σε ηλικία 4 ετών έχασε τη μητέρα του και όταν έγινε 8 πέθανε και ο πατέρας του. Οι συγγενείς του τον έκλεισαν στο Τζάνειο Ορφανοτροφείο αλλά δεν άντεξε πολύ. Προτίμησε να δουλεύει σε καφενείο στον Πειραιά το πρωί, να πηγαίνει νυχτερινό σχολείο και το βράδυ να πουλάει αναψυκτικά.
Μετά το σχολείο κατετάγη στο βασιλικό ναυτικό και προήχθη σε αρχινοσοκόμο. Η φωνή του όμως τον οδήγησε στη Λυρική Σκηνή και κατόπιν στο θέατρο και τον κινηματογράφο.
Επαγγελματική πορεία και καταξίωση
Σπούδασε στη σχολή Θεάτρου Τέχνης του Κάρολου Κουν και πρωτοεμφανίστηκε το 1935 στη Λαϊκή Σκηνή με την Ερωφίλη.
Συνεργάστηκε με τη Μαρίκα Κοτοπούλη, το Θέατρο Τέχνης, το Κρατικό Θεσσαλονίκης, την Ελληνική Σκηνή, και διακρίθηκε σε ρόλους κλασσικού και νεοελληνικού ρεπερτορίου (Αλκηστις, Βυσσινόκηπος, Αγριόπαπια, Βολπόνε, Μάκμπεθ, Θεσμοφοριάζουσες, Φιλάργυρος, Αντιγόνη, Ο Βασιλικός, Πλούτος κ.ά.)
Στον κινηματογράφο, τον οποίο υπηρέτησε για περίπου 40 χρόνια, συμμετείχε σε περισσότερες από 70 ταινίες. Ξεχωρίζουν: Πικρό ψωμί (1951), Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας (1955), Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες (1960), Ζητείται Ψεύτης (1961), Ο Ατσίδας (1962), Λόλα (1964), Ο μεθύστακας του λιμανιού (1967), Η δασκάλα με τα ξανθά μαλλιά (1969), Η Μαρία της σιωπής (1973).
Για τη θεατρική του προσφορά τιμήθηκε με το Χρυσό Σταυρό του Γεωργίου Α’, ενώ το 1960, στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, πήρε το Βραβείο Β’ Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του στην ταινία Μανταλένα του Ντίνου Δημόπουλου.
Έθαψαν ζωντανή την κόρη του στο σεισμό της Σαντορίνης
Το 1956 του ανακοίνωσαν ότι έχασε την κόρη του από σεισμό στη Σαντορίνη. Ο Παντελής Ζερβός είχε παράσταση. Την τελείωσε κανονικά και μόλις έκανε υπόκλιση, πήγε στο καμαρίνι και λιποθύμησε.
Όμως το τραγικό της ιστορίας είναι αυτό που ανακάλυψε 3 χρόνια μετά. Όταν πήγε να κάνει την εκταφή της, ανακάλυψε ότι είχε θαφτεί ζωντανή.
«Η γυναίκα του ήταν Σαντορινιά και μαζί έκαναν τρεις κόρες. Το καλοκαίρι του 1956 η οικογένειά του βρισκόταν στη Σαντορίνη για διακοπές. Εκείνος δεν ήταν μαζί τους γιατί έπαιζε στην Επίδαυρο. Ο σεισμός που ισοπέδωσε το νησί έθαψε κάτω από τα ερείπια τη μικρή του κόρη, την Ευδοξούλα, σε ηλικία 12 ετών. Η γυναίκα του και οι άλλες δύο κόρες πρόλαβαν και βγήκαν από το σπίτι και σώθηκαν. Το βράδυ, την ώρα που έμπαινε στο θέατρο κάποιος συγγενής τον σταμάτησε και του είπε ότι σκοτώθηκε η Ευδοξούλα.
Βγήκε στη σκηνή και έπαιξε κάνοντας τον κόσμο να γελάσει. Όταν τελείωσε, υποκλίθηκε, τον χειροκρότησαν, ξαναβγήκε στη σκηνή, υποκλίθηκε ξανά και όταν σταμάτησαν τα παλαμάκια μπήκε στο καμαρίνι του και εκεί σωριάστηκε λιπόθυμος.
Το δράμα όμως είχε και συνέχεια, όταν μετά από τρία χρόνια έγινε η εκταφή, διαπιστώθηκε πως το κοριτσάκι είχε θαφτεί ζωντανό. Το κατάλαβαν γιατί ο σκελετός του παιδιού δεν ήταν ανάσκελα, αλλά στο πλάι και με το στόμα ανοικτό.
Προφανώς είχε τραυματιστεί και όταν συνήλθε προσπάθησε να πάρει ανάσες, αλλά πέθανε από ασφυξία. Ο Παντελής Ζερβός κράτησε για πάντα μέσα του αυτό το μυστικό, ακόμα και από τη γυναίκα του. Το εξομολογήθηκε λίγο πριν το τέλος του σε κάποια συνέντευξη. “Εκείνες τις τραγικές ημέρες στο νησί, όποιον σκουντούσαν και δεν σάλευε, τον έθαβαν”».
Το παρασκήνιο πίσω από την επίσκεψη καλλιτεχνών στο γραφείο του Παπαδόπουλου
Το φως της δημοσιότητας είδε μία φωτογραφία, όπου μεγάλοι πρωταγωνιστές του ελληνικού κινηματογράφου, όπως ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ, ο Λάμπρος Κωνσταντάρας, ο Παντελής Ζερβός, η Μάρω Κοντού κ.α. ποζάρουν στο πλευρό του Γεώργιου Παπαδόπουλου στο γραφείο του. Όπως ήταν αναμενόμενο, έγινε πολύς λόγος για την επίμαχη φωτογραφία και τις σχέσεις που είχε το καθεστώς με συγκεκριμένους καλλιτέχνες.
Ο γιος του Λάμπρου Κωνσταντάρα, Δημήτρης είχε μιλήσει για την ιστορία αυτή και είχε εξηγήσει πως η φωτογραφία τραβήχτηκε το 1968 ενώ επρόκειτο για μία αντιπροσωπεία ηθοποιών που είχε συναντήσει τον δικτάτορα για να του υποβάλει μία σειρά από αιτήματα.
Μάλιστα, είχε τονίσει πως ο πατέρας του ήταν Καραμανλικός αλλά δεν είχε καμία σχέση με τη Χούντα. Αντίθετα, όπως εξήγησε, ο πατέρας του είχε βρεθεί εκεί αφελώς ενώ όταν δημοσιεύθηκαν οι φωτογραφίες από την επίσκεψη, πήγε να πεθάνει από τη στεναχώρια του.
Υπήρξε από τους κορυφαίους ηθοποιούς του ελληνικού κινηματογράφου, έχοντας μόνο συμπάθειες στο συνάφι του. Για τον Παντελή Ζερβό, όσοι τον γνώριζαν από κοντά, είχαν να λένε τα καλύτερα για τον καλοπροαίρετο, ευγενικό κι ακριβοδίκαιο χαρακτήρα του. Και ήταν αυτές οι καλοπροαίρετες προθέσεις του, που όπως λένε πολλοί, τον έκαναν να αποδεχτεί την πρόταση του καθεστώτος και να αναλάβει πρόεδρος στο σωματείο ηθοποιών (τότε μετονομάστηκε σε Εθνικοφρόνων Ελλήνων Ηθοποιών), το 1968.
Ο ηθοποιός, βέβαια, ήταν δεξιών πεποιθήσεων, φιλοβασιλικός και βαθύτατα θρησκευόμενος. Αλλά κι ένθερμος υποστηρικτής του Κωνσταντίνου Καραμανλή.
Πέθανε στις 23 Ιανουαρίου του 1982 σε ηλικία 74 ετών αφήνοντας παρακαταθήκη τις ταινίες που συμμετείχε. Κηδεύτηκε στο Λουτράκι Κορινθίας.
