Αληθινή Ιστορία: Συγκλονίζουν τα λόγια μιας γυναίκας που ο σύζυγός της την παράτησε με 2 παιδιά
Μία αληθινή ιστορία ήρθε στο φως της δημοσιότητας και καταγράφεται στο παρακάτω άρθρο. Μία μάνα εξομολογείται την ιστορία της και μιλά για τις δυσκολίες του να μεγαλώνεις 2 παιδιά από τον γάμο του άντρα που σε παράτησε.
Γεια σας. Με λένε Ανθή όταν γνώρισα τον άντρα μου ήμουν 22 χρονών κοπέλα. Καθώς η σχέση μας προχωρούσε μου αποκάλυψε πως είναι χήρος και πατέρας 2 διδύμων παιδιών μόλις 10 μηνών,χάνοντας την σύζυγο στην γέννα.
Ξαφνικά και χωρίς να έχω καταλάβει τίποτα,o σύζυγος μου ανακοινώνει πως μας εγκαταλείπει και φεύγει με την γκόμενα στο εξωτερικό όσο για τα παιδιά μου είπε « επειδή δεν είναι δικά σού ας τα κλείσει όποιος θέλει σε ορφανοτροφείο!».
Απευθύνθηκα στην πεθερά και στον κουνιάδο μου,μα έπεσα και εκεί από τα σύννεφα. Το μόνο πού τους ένοιαζε ήταν το σπίτι και η επιχείρηση πού είχαμε από κοινού με τον άντρα μου. Μιας και τα υπόλοιπα είχε προλάβει να τα πουλήσει για να τα πάρει με την γκόμενα. Μου έλεγαν «εμάς δεν μας ενδιαφέρει,θα τα πάμε σε ίδρυμα,εσύ όμως θα μας δώσεις το σπίτι και την επιχείρηση του γιου μου».
Ήμουν φοβισμένη ,απελπισμένη ,φώναζα «είναι τα παιδιά μου δεν μπορώ να τα χάσω,εγώ τα μεγαλώνω,όταν κλαίνε στην αγκαλιά μου έρχονται,την ζωή μου δίνω για αυτά…».
Στο τέταρτο μήνα έχασα το μωρό μου αλλά δεν είχα χρόνο να κλάψω. Νοιαζόμουν για τα άλλα 2 παιδιά μου και o δικαστικός αγώνας πού είχα αρχίσει. Πέρασαν χρόνια μέχρι να βγάλω άκρη και διάφορες μάχες μην αγγίξουν τα παιδιά μου. Έβγαλα άκρη με πλάγιο τρόπο όμως, υποσχέθηκα στην πεθερά και στον κουνιάδο μου πως αν υπογράψουν να πάρω τα παιδιά, θα τούς δώσω το σπίτι και την επιχείρηση,έτσι και έγινε.
Αληθινή Ιστορία: «Δεν θα άλλαζα απόλυτος τίποτα»
Μείναμε στον δρόμο,χωρίς τίποτα αλλά δεν με ένοιαζε. Κανένας δεν θα ακούμπαγε και δεν θα έπαιρνε τα παιδιά μου. Καθάριζα σκάλες και σπίτια και τα καταφέραμε.
Σήμερα έχω ένα λεβέντη 2 μέτρα και μια καλλονή σαν τα κρύα τα νερά. Σήμερα όντας 57 χρονών και κοιτώντας πίσω στην ζωή μου. Βλέπω ένα πράγμα… Δεν θα άλλαζα απόλυτος τίποτα. Γιατί η χαρά που μου δίνουν τα παιδιά μου δεν μπορεί να αγοραστεί με χρήματα ούτε με επιχειρήσεις. Αλλά είναι κάτι μοναδικό.