Ιστορία ζωής: Ένας άνθρωπος σε ανάγκη μας αφηγείται το δικό του θαύμα
Ακολουθεί αληθινή ιστορία ζωής:
Οκτώβρης του 2014. Μόλις είχα χωρίσει και είχα μετακομίσει με την 5ρονη κόρη μου σε ένα υπόγειο. Σα να μην μου έφταναν όλα,με απέλυσαν γιατί ερχόταν ο άντρας μου στη δουλειά μου και έκανε φασαρίες και το αφεντικό μου είπε ότι ήθελε την ησυχία του. Δεν είχε και άδικο. Ετσι βρέθηκα σε απόγνωση.
Το παιδί μου το τάιζα με φαί της εκκλησίας. Πολλές φορές δεν έβγαιναν δύο μερίδες αλλά μία και αυτή την έδινα στο παιδί. Έπλενα σκάλες, αυτοκίνητα, έκανα θελήματα, έκανα ό,τι μπορούσα για να μην πεινάσουμε αλλά δεν έφταναν. Σύντομα μας έκοψαν το ρεύμα, αφησα ένα νοίκι απλήρωτο, δεν υπήρχε κανείς ναμε βοηθήσει. Είχα απογοητευτεί.
Χριστούγεννα πήγα μια μέρα στην εκκλησία δεν είχε ούτε μια μερίδα, είχαν τελειώσει. Το παιδί μου πείναγε, κάτι έπρεπε να κάνω. Τα ντουλάπια και το ψυγείο μας άδεια. Έκατσα έξω από ένα σουπερ μαρκετ. Άπλωσα το χέρι.Ντράπηκα για μένα εκείνη την ώρα, ζητιάνευα και έκλαιγα. Πέρασαν έτσι 4 μέρες, άρχισα να συνηθίζω. Μάζευα κάποια λίγα λεφτά και μετά έμπαινα στο σουπερ μάρκετ και αγόραζα τα βασικά για το παιδί.
Η συνέχεια της αληθινής ιστορίας ζωής
Ένα βράδυ που ζητιάνευα, προ-παραμονές Χριστουγέννων έτυχε να έχω μαζέψει μονο 3 ευρώ. Μπαίνω απογοητευμένη στο σούπερ μάρκετ και βλέπω ότι το γάλα που ήθελα να πάρω στη μικρή μαζί με τα δημητριακά έκαναν 3,10 και δεν είχα.
Πάω στο ταμείο μόνο με το γάλα. “Μόνο γάλα σήμερα;” με ρωτάει η ταμίας ένα καλόκαρδο κορίτσι, ένας άγγελος. Ναι της λέω. Βλέπει τα λεφτά, καταλαβαίνει ότι δεν έφταναν και για δημητριακά.
“Πάρτε ό,τι θέλετε και θα τα πληρώσω εγώ!” μου είπε. Το κορίτσι που έπαιρνε το πολύ 500 ευρώ το μήνα, προθυμοποιήθηκε να μου πληρώσει τα ψώνια για να μας βοηθήσει….
Πήρα μόνο τα δημητριακά και έφυγα.
Η ιστορία μου είναι τεράστια και χρειάζομαι μέρες για να σας τη γράψω.
Θα σας πω μόνο ότι σήμερα η ζωή τα εφερε έτσι που είμαι μεγαλοστέλεχος στη συγκεκριμένη αλυσίδα σούπερ μάρκετ και φυσικά, ζήτησα το κορίτσι αυτό να μπει στα γραφεία.
Σήμερα η ταμίας αυτή είναι το δεξί μου χέρι.
Γιατί;
Γιατί είναι πάνω απ’ όλα άνθρωπος. Γιατί εκεί που συγγενείς και πλούσιοι δεν είπαν να πάρουν στο παιδί μου ένα κιλό ψωμί, μια άγνωστη και φτωχή κοπέλα, θέλησε να μας κάνει το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι.
Τη λένε Αγγελική. Είναι ο άγγελός μου.
Κατερίνα