Κώστας Κεντέρης: Το «υπερόπλο» που του χάρισε το χρυσό στα 200μ. στο Σίδνεϊ
Κώστας Κεντέρης: «Τα έχω όλα προγραμματίσει στο μυαλό μου εδώ και έξι μήνες. Ξέρω πως πρέπει να τρέχω. Οι 200αρηδες δεν πρέπει να έχουν δυνάμεις μόνο στα 150μέτρα τα τελευταία 50 κάνουν τη διαφορά».
Με την παραπάνω περίοδο συστήθηκε στον παγκόσμιο Τύπο ο Κώστας Κεντέρης το 2000. Λίγο νωρίτερα απ΄αυτή τη δήλωση είχε τρέξει τα 200 μέτρα στα 20.09 σε τελικό Ολυμπιακών Αγώνων και γινόταν ο πρώτος λευκός που παίρνει το χρυσό μετά τον Πιέτρο Μενέα.
Η συγκεκριμένη κούρσα έμεινε στην ιστορία του αθλητισμού ως η κούρσα όπου ένας λευκός κέρδισε 7 μαύρους. Και μπορεί σήμερα μια τέτοια φράση να ακούγεται ρατσιστική, αλλά όταν μιλάμε για ένα άθλημα που διαχρονικά οι μαύροι αθλητές είναι κυρίαρχοι. Τότε αντιλαμβάνεται ο νέος του σήμερα τι υποδηλώνει η συγκεκριμένη φράση.
Αν σκεφτεί κανείς πως η κούρσα του αιώνα στην Ολυμπιάδα του Λονδίνου του 2012 περιελάμβανε 7 μαύρους και έναν λευκό. (Μπολτ, Μπλέικ, Μαρτίνα, Γουίρ, Σπίρμον, Τζομποντουάνα, Κινιόνεζ, Λεμέτρ). Με τους 4 εξ αυτών να είναι της ύψιστης κλάσης, τότε αντιλαμβάνεται κανείς πως αυτή η φράση ήθελε να υπερτονίσει την τρομερή δουλειά που έριξε στο σώμα του. Στην προπόνηση του συνολικά και στην ψυχολογία του ο Κεντέρης. Κάτι που αποτυπώνεται και στα λεγόμενα του.
Εκτός από την σκληρή προπόνηση που έκανε ο Κώστας, υπήρξε και ένα δείγμα ευρεσιτεχνίας. Πρακτικότητας και ευφυΐας, από πλευράς του τεχνικού τιμ που τον καθοδηγούσε.
Το ”πρόβλημα” του Κώστα Κεντέρη που λίγοι γνώριζαν
Το ένα του πόδι ήταν ενάμιση εκατοστό κοντύτερο. Και αυτό επηρέαζε σε κάθε περίπτωση το τρέξιμο του σε τέτοιες εντάσεις.
Έτσι λοιπόν, ο φυσιοθεραπευτής του, Χρήστος Καρβουνίδης, σκέφτηκε να τοποθετήσει στο κοντύτερο πόδι έναν δεύτερο, ειδικό πάτο στο παπούτσι. Ώστε να τα εξισορροπήσει. Μια λεπτομέρεια που φαίνεται μη άξια αναφοράς. Μα αποτέλεσε έναν τεράστιο παράγοντα για να ενθουσιάσει ο Κώστας Κεντέρης το Australia Stadium των 110.000 θεατών.
Εκεί όπου ο Κεντέρης ήταν στην κορυφή του πόντιουμ. Δίπλα του στη θέση αργυρού και στη θέση χάλκινού μεταλλίου οι Ντάρεν Κάμπελ-Άτο Μπόλτον, και ο Τζον Καπέλ. Ο κορυφαίος εκείνη τη χρονιά στο αγώνισμα με χρόνο κάτω από 19.90, 8ος και καταϊδρωμένος!
«Τον Κώστα μού τον έφερε ο Πλούταρχος. Επειδή το ίδιο πρόβλημα είχε και η Γερμανίδα σπρίντερ Πάσκε, του έκανα ακτινογραφίες και μέτρησα το μήκος των οστών του. Είδα λοιπόν το πρόβλημα και του σύστησα αυτά τα λειτουργικά πέλματα. Το θέμα δεν ήταν και τόσο απλό γι’ αυτό έκανε πολλές ασκήσεις εξισορρόπησης και λειτουργίας του κέντρου βάρους. Τα αποτελέσματα φάνηκαν ύστερα από ένα χρόνο – τα προβλήματα εξαφανίστηκαν» είχε δηλώσει ο Χρήστος Καρβουνίδης, ο άνθρωπος που άλλαξε τη ζωή του Κεντέρη.
Μέχρι να βρει το πρόβλημα του, ο Χρήστος Καρβουνίδης, ο Κεντέρης είχε δοκιμάσει τα πάντα. Με τη βοήθεια (και) του Γιώργου Λιάνη ο Έλληνας πρωταθλητής είχε γυρίσει όλους τους γιατρούς σε Ελλάδα και εξωτερικό. Κανείς δεν μπορούσε να να βρει τον λόγο για τον οποίο τραυματιζόταν διαρκώς και δεν μπορούσε να ακολουθήσει ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα προπόνησης λόγω των αφόρητων πόνων.
Ο Καρβουνίδης το βρήκε, του έδωσε τη λύση με την πατέντα του ειδικού πάτου στο παπούτσι και κάπως έτσι γράφτηκε η ιστορία. Η οποία ό,τι κι αν έγινε μετά δεν θα ξεγραφτεί ποτέ.