Ποια άλλα μυστήρια έχει αυτός ο θρυλικός δάσκαλος κρυμμένα στα έργα του;
Είναι πολλοί αυτοί που έχουν προσπαθήσει να μελετήσουν και να ερμηνεύσουν τα έργα του σπουδαίου ζωγράφου. Να μπουν στον κόσμο του και να αισθανθούν την τέχνη του. Ωστόσο κάτι τέτοιο είναι απίστευτα δύσκολο, χρειάζεται πολλή γνώση και η τέχνη ποτέ δεν μπορεί να είναι απόλυτα συγκεκριμένη.
Ωστόσο υπάρχουν κάποια στοιχεία τα οποία μαρτυρούν τεχνικές και απόψεις του καλλιτέχνη για τις οποίες μπορούμε να είμαστε σίγουροι:
Αν κοιτάξετε προσεκτικά την ζωγραφιά, θα παρατηρήσετε ότι η σφαίρα στο χέρι του Ιησού είναι διάφανη. Αλλά ο Λεονάρντο, ο οποίος μελέτησε προσεκτικά τους νόμους της οπτικής, θα έπρεπε να γνωρίζει ότι το φόντο πίσω από την κρυστάλλινη σφαίρα δεν μπορεί να εμφανιστεί με αυτόν τον τρόπο. Το φόντο πρέπει να διευρυνθεί και να μην φαίνεται εστιασμένο.
Τι θα μπορούσε να ενώσει τον Ιησού και τον Ιούδα σε αυτόν τον καμβά; Υπάρχει ένας μύθος σύμφωνα με τον οποίο χρησιμοποιήθηκε ένα πρότυπο τόσο για τον Ιησού όσο και για τον Ιούδα. Δυστυχώς, είναι άγνωστο ποιος ήταν αυτό το άτομο.
Σύμφωνα με το μύθο, ο Ντα Βίντσι βρήκε τον Ιησού του στην χορωδία της εκκλησίας όπου ο τελευταίος ήταν ο χορωδός. Αργότερα, όταν ο πίνακας ήταν σχεδόν τελειωμένος, δεν μπορούσε να βρει κανέναν για τον ρόλο του Ιούδα, όταν ξαφνικά σκέφτηκε έναν μεθυσμένο άνδρα που βρισκόταν σε ένα χαντάκι. Όταν ο ντα Βίντσι τελείωσε ζωγραφίζοντας την εικόνα του Ιούδα, το μοντέλο ομολόγησε ότι αναγνώρισε τη ζωγραφιά γιατί πόζαρε για τον Ιησού πριν από 3 χρόνια.
Μια άλλη ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια σ ‘αυτόν τον πίνακα είναι η αναποδογυρισμένη αλατιέρα που βρίσκεται δίπλα στον Ιούδα. Είναι πιθανόν ότι αυτό μπορεί να υποστηρίξει την πεποίθηση ότι το χυμένο αλάτι οδηγεί σε προβλήματα, καθώς ο καμβάς απεικονίζει τη στιγμή που ο Ιησούς λέει ότι ένας από τους παρευρισκόμενους θα τον προδώσει.
Περισσότερες ερμηνείες για τα έργα του Λεονάρντο ντα Βίντσι
Το πορτρέτο της Ιζαμπέλα ντ’ Έστε βρέθηκε πρόσφατα και σύμφωνα με τους επιστήμονες ανήκει στα έργα του Λεονάρντο ντα Βίντσι. Αυτό υποδεικνύεται από μια χρωστική ουσία και ένα αστάρι όμοιο με αυτά που χρησιμοποιεί ο καλλιτέχνης, καθώς και από την ίδια την εικόνα της γυναίκας που είναι απίστευτα παρόμοια με τη Μόνα Λίζα – ιδιαίτερα το χαμόγελο της.