Πηνελόπη Σταυροπούλου: Άγνωστες πτυχές της ζωής της
Το 1960 γεννήθηκε η Πηνελόπη Σταυροπούλου και υπήρξε απόφοιτη της Δραματικής σχολής του Εθνικού Θεάτρου, από το 1984. Μάλιστα, πριν ακολουθήσει τις δραματικές τις σπουδές, είχε σπουδάσει δημοσιογραφία στην Ελλάδα και Business Administration στην Αγγλία.
Δείγμα της δουλειάς της στο θέατρο είναι οι παραστάσεις Talking Heads (2019), Βασιλιάς Ληρ (2014). Η ηθοποιός είχε κάνει και ένα quest στη δημοφιλή σειρά του Mega, Εμείς και Εμείς.
Έπαιξε στο Εθνικό Θέατρο, το Ανοιχτό Θέατρο του Γ. Μιχαηλίδη, στην Κύπρο ερμηνεύοντας την Αγαύη στις Βάκχες σε σκηνοθεσία Α. Χριστοδουλάκη, με τον Μίνω Βολανάκη στην Μήδεια (με την Τζένη Καρέζη) στα αγγλικά και στον «Κύκλο με την κιμωλία», στο θέατρο Βαφείο ερμηνεύοντας την Ρήγκαν στον «Βασιλιά Λήρ» του Σαίξπηρ, στο «Creve Coeur» του Τενεσί Ουίλιαμς, στους «Δεσμούς» με την Ασπασία Παπαθανασίου και στο Θέατρο Καλουτά στην παράσταση «Ταπί και Ψύχραιμοι».
Στην τηλεόραση έπαιξε στα σήριαλ «Βαμμένα κόκκινα μαλλιά» του Κ. Κουτσομύτη, στο «Αχ Ελένη», στην «Εργαζόμενη γυναίκα», στο «Σατυρικόν» κ.ά.
Στον κινηματογράφο έπαιξε στην ταινία του Γ. Σταμπουλόπουλου «Δυο ήλιοι στον ουρανό» και σε μικρού μήκους ταινίες.
Τελευταία της εμφάνιση ήταν τον χειμώνα του 2019 στην συλλογή μονολόγων «Talking Heads» του Άλαν Μπένετ στο Θέατρο 104. Εξέδωσε το πεζογράφημα «Η νύχτα της Πηνελόπης»
Μία από τις πιο τιμητικές στιγμές της ήταν όταν συμμετείχε ως ιέρεια σε δυο Ολυμπιακούς Αγώνες, στη Σεούλ και στους Χειμερινούς του Κάλγκαρι.
Πηνελόπη Σταυροπούλου: Η μάχη της με το αλκοόλ
Μάλιστα, η Πηνελόπη Σταυροπούλου είχε μιλήσει ανοιχτά για τη μάχη που έδωσε με το αλκοόλ, βγάζοντας και ένα συγκλονιστικό βιβλίο με τίτλο «Η νύχτα της Πηνελόπης». Η ηθοποιός μητέρα δύο παιδιών, κατάφερε το 2016 μετά από 20 χρόνια απουσίας να ξανανέβει στη σκηνή έχοντας γράψει. «Το ποτό είναι ένας τοκογλύφος απίστευτος και στυγνός που δεν σου χαρίζεται». «Είναι ένα τέρας που το χω βάλει σε καταστολή. Ζω μαζί του, κοιμάμαι μαζί του και προσέχω. Απλά προσέχω».
Το βιβλίο «Η νύχτα της Πηνελόπης» οδηγεί τον αναγνώστη στην επικίνδυνη ζώνη που βαδίζει ένας άνθρωπος «εθισμένος» στο αλκοόλ, σε μια ζώνη γκρίζα, εκεί όπου η ψυχή αναζητά την αξία της, όπου το φως ρέει μες στο σκοτάδι και η ψευδαίσθηση μες στην πραγματικότητα.
Ο αλκοολικός πλάθει μια δική του εικόνα της πραγματικότητας, την οποία προσπαθεί να ταυτίσει με την πραγματική του εικόνα. Ανάμεσα σ’ αυτές τις δυο πραγματικότητες, ανάμεσα δηλαδή σε μια θεατή πλευρά του κόσμου και σε μιαν αθέατη, πλασματική και ιδεατή, διαδραματίζεται η οδυνηρή ιστορία κάθε ανθρώπου που εγκαταλείπεται στους εθισμούς και τα πάθη του. Και εκεί φυσικά βρίσκεται η ποιότητα της «αλήθειας» του έργου της Πηνελόπης…
Μέσα στις 143 σελίδες του βιβλίο της «Η νύχτα της Πηνελόπης – Το ημερολόγιο ενός αλκοολικού» η 57χρονη θεατρική ηθοποιός, Πηνελόπη Σταυροπούλου, μιλά για την ιστορία της. «Υπήρξε μια αρκετά μεγάλη περίοδος που, για να κάνω οτιδήποτε, έπρεπε πρώτα να πιω κάτι ώστε να πάρω τη δύναμη να διεκδικήσω μια δουλειά. Ήταν αδύνατον να φτάσω εκεί, αν πρώτα δεν έπαιρνα τη δύναμη που νόμιζα ότι μου δινόταν από το πιόμα» αναφέρει μέσα στις σελίδες του βιβλίου της και συνεχίζει: «Θα σου πω τώρα για εκείνη την ημέρα που άκουγα γέλια, αλλά αισθανόμουν ποδαράκια πάνω μου κι ένα τρυφερό χάδι στην πλάτη μου. “Μαμά, γιατί είσαι στο πάτωμα;” Βρήκα μια δικαιολογία: “Σκόνταψα κι έπεσα”. Όχι πως προφανώς στον διάδρομο θα λιποθύμησα και με βρήκε το ξημέρωμα εκεί! Σηκώθηκα και έφτασα στον καθρέφτη του μπάνιου. Με κοίταξα και ήταν η πρώτη μου φορά που με έφτυσα…» γράφει η Πηνελόπη Σταυροπούλου για τη φορά που τα δύο παιδιά της έγιναν μάρτυρες του Γολγοθά που ανέβαινε.
«Ξεκινούσα το πρωί με άσπρα ποτά, πάντα ούζο. Αυτό το “ένα” έφτανε το ενάμισι μπουκάλι, μετά έπιανα το κρασί κι έπινα τρία μπουκάλια μέσα στην ίδια ημέρα, και, τέλος, το βράδυ έκλεινα στο ενάμισι μπουκάλι βότκα» αποκαλύπτει και συνεχίζει: «Προσπαθούσα να ακινητοποιήσω το ένα χέρι ανάμεσα στα πόδια μου, έβαζα στο στόμα το τσιγάρο και προσπαθούσα με αυτό που κρατάει τον αναπτήρα να το βάλω ακίνητο ανάμεσα στα πόδια μου για να μπλοκάρει το τρέμουλο, ώστε να μπορέσω να ανάψω». Ένα βράδυ, μεθυσμένη, προτίμησε να μην οδηγήσει και πήρε ταξί για το σπίτι της. «Η άρθρωσή μου είχε παντελώς αλλοιωθεί, δεν θυμάμαι ποτέ τόσο απεγνωσμένα να ψάχνω να βρω τα σύμφωνα και τα φωνήεντα, και να είναι αδύνατον να τα ξεστομίσω. Ο άνθρωπος δεν μπορούσε ούτε τη διεύθυνσή μου να καταλάβει. Φτάσαμε, λοιπόν. Βγάζω το κλειδί – αλήθεια, πόσο δύσκολο είναι να ανοίξεις την πόρτα σου όταν είσαι μεθυσμένος! Την άλλη ημέρα πήγα να φέρω το αμάξι από το κέντρο, αδύνατον να θυμηθώ πού το είχα αφήσει. Τρεις ώρες το έψαχνα».
Η ηθοποιός αναφέρθηκε και στην Ελένη Ράντου και το τι συνέβη όταν ακόμα ήτα στη σχολή υποκριτικής όταν για τρεις ημέρες δεν πάτησε το πόδι της στα μαθήματα και η Ράντου μαζί με συμμαθητές τους την αναζήτησαν. «“Ανοιξε!” φώναζαν πριν φτάσουν. Άνοιξα σέρνοντας το παρεό που φορούσα. Με κοίταξε ερευνητικά στα μάτια η Ελένη (Ράντου) για να “διαβάσει” τι έγινε. Είχε πάντα ωριμότητα μέσα της και μια διερεύνηση για τους άλλους εξαιρετική. Πολύ έξυπνη γυναίκα, η γνώση και η εικόνα της την ενδιέφεραν πολύ, τον εαυτό της τον αληθινό κάπου έχασε…».
Ο θάνατος της Πηνελόπης Σταυροπούλου
Στο πένθος βυθίστηκε και πάλι ο καλλιτεχνικός κόσμος, καθώς έφυγε από τη ζωή, στις 19 Ιανουαρίου σε ηλικία μόλις 60 ετών, η ηθοποιός Πηνελόπη Σταυροπούλου.
Το δυσάρεστο γεγονός έκανε γνωστό ο Σπύρος Μπιμπίλας στο Facebook αποκαλύπτοντας πως σύμφωνα με πληροφορίες νικήθηκε από τον καρκίνο έχοντας γράψει: «Ακόμα μία μεγάλη απώλεια για την θεατρική μας οικογένεια…Από πληροφορίες συναδέλφων μαθαίνουμε ότι έφυγε από την ζωή χτυπημένη από καρκίνο η αγαπημένη μας συνάδελφος Πένυ Σταυροπούλου που τόσες ωραίες θεατρικές στιγμές μας έχουν συνδέσει.. Καλό ταξίδι αγαπημένη μας Πένυ».
Η τελευταία επιθυμία της Βίκυς Σταυροπούλου
Στην τελευταία της ανάρτηση την παραμονή των Χριστουγέννων, η ηθοποιός ανέφερε ότι γράφει το τελευταίο της μήνυμα και συγκλονίζει με τα λόγια της, λέγοντας παράλληλα πως η σορός της θα καεί στο αποτεφρωτήριο της Ριτσώνας παρουσία μόνο των μελών της οικογένειάς της
«Γράφω ελπίζω το τελευταίο σημείωμα μου η ίδια, έχω κι άλλα να κάνω στο ενδιάμεσο…δεν ξέρω αν είναι, αυτές ξέρεις οι σοφίες που φέρνει μια συνθήκη, η συνθήκη μου.
Έχω δυσκολία στην όραση και η επιμονή να μου γράψουν στο μήνυμα του FB, ενώ εγώ δεν έχω πλέον στην κατοχή μου καν το τηλέφωνο μου…και παρακάλεσα να μην, μου έρχεται η σκέψη και τη μοιράζομαι μαζί σας:
Η αβάσταχτη αναγκαιότητα της ύπαρξης του καθενός σας,
σας κάνει τόσο εγωκεντρικούς στην απλή και ήρεμη έξοδο μου…
Δεν έχω ανάγκη από ψιλόβροχο, δεν έχω ανάγκη. Έχω ό,τι χρειάζομαι. Για όσους δεν πρόλαβαν, για όσους δεν …δεν πειράζει.
Η κόρη μου ετοίμασε δώρα για μένα, για τα Χριστούγεννα, κλείνω το ένα μάτι και τα βλέπω, αυτό μετράει.
– Δεν θα υπάρξει τελετή, θα καώ στην Ριτσωνα και αποκλειστικά απ την οικογένεια που έχω κάνει.
Μήπως ήρθε η ώρα να μην πείτε τίποτα;…
Καλές γιορτές! Μη παίρνετε τόσο σοβαρά τον εαυτό σας!».