Ερώτημα Αναγνώστριας: Πως να αντιμετωπίσω την πεθερά μου που μπαινοβγαίνει στο σπίτι μας;
Ζούμε με την οικογένεια μου σε μία τριώροφη οικοδομή. Μαζί μας βρίσκονται τα πεθερικά μου και η κουνιάδα μου. Εδώ αι αρκετά χρόνια, έχω πρόβλημα με την πεθερά μου. Ανεβαίνει συνέχεια πάνω στο σπίτι μας. Μάλιστα, μέχρι πριν λίγο καιρό ο άντρας μου μόλις ξυπνούσε έβγαζε τα κλειδιά έξω από την πόρτα και εκείνη έμπαινε χωρίς να χτυπήσει.
Το είπα αρκετές φορές να σταματήσει να τα βγάζει απέξω, αλλά εκείνη ερχόταν με τα δικά της τα κλειδιά και έμπαινε πάντα χωρίς να χτυπήσει. Κάποιες φορές και ο πεθερός μου. Έτυχε στιγμή που μπήκε μέσα ο πεθερός μου μια Κυριακή και εγώ ήμουν με το εσώρουχο.
Πριν 11 μήνες γέννησα το πρώτο μου παιδάκι. Δεν θυμάμαι μια φορά να θήλασα το μωρό χωρίς να είναι εκεί η πεθερά μου. Αυτή η κατάσταση με έχει κουράσει υπερβολικά πολύ. Και θεωρώ αυτό είναι κάτι που πρέπει να το λύσει ο άντρας μου και όχι εγώ. Το σπίτι είναι του άντρα μου, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι μπορούν να έρχονται ό, τι ώρα θέλουν. Δεν εργάζομαι οπότε είμαι όλη μέρα σπίτι με το μωρό. Και τη μητέρα μου ενώ θέλει να έρχεται σκέφτομαι τα μούτρα της πεθεράς μου κάθε φορά που τη βλέπει και αποφεύγω να της λέω να έρχεται συχνά. Φυσικά και δεν εμπιστεύομαι την πεθερά μου να μου κρατήσει το μικρό, όσες φορές το έκανα δεν ασχολείται μαζί του, δεν το αλλάζει την ώρα που πρέπει και έτσι αποφεύγω.
Επίσης ένα βράδυ που θέλαμε να βγούμε μας πήρε μετά από 2 ώρες τηλέφωνο και ενώ ο μικρός κοιμόταν να μας πει να γυρίσουμε γιατί νύσταξε και ήθελε να κοιμηθεί. Η μητέρα μου όσες φορές της ζήτησα να έρθει ποτέ δεν με πήρε. Έφευγα και ήμουν ήσυχη. Τον τάιζε, τον έκανε μπάνιο και τον κοίμιζε. Σε αντίθεση με την πεθερά μου που έπρεπε να τα έχω κάνει αυτά για να τον κρατήσει. Γενικά η πεθερά μου πιστεύει ότι στο γιο της άξιζε κάτι καλύτερο και μου το έχει πει κιόλας. Τα νεύρα μου αρχίζουν και σπάνε.
Δεν είμαι καλά, και ο άντρας μου, που λείπει και όλη μέρα από το σπίτι με θεωρεί υπερβολική. Δεν ξέρω που θα οδηγήσει όλο αυτό. Sos!
Η απάντηση της ψυχολόγου, Βίκυς Μιχελή, στο πρόβλημα
Αγαπητή φίλη του singleparent,
καταλαβαίνω και συναισθάνομαι τη θέση σου και είναι αρκετά πιεστική η συγκατοίκηση με άτομα χωρις όρια και διακριτικότητα. Αυτό που καταρχήν αντιλαμβάνομαι χωρίς ωστόσο να αναφέρεις είναι πως με τον σύζυγό σου αποφασισατε μαζί να μείνετε στην τριώροφη οικογενειακή πολυκατοικία για λόγους κυρίως οικονομικούς και πολύ καλά το σκεφτηκάτε φυσικά.
Από τη στιγμή λοιπόν που έχεις επιλέξει να μένεις εκεί είναι το σπίτι σου. Σαφώς μπορεί να μην είναι στο σπίτι σου στα χαρτιά κι επίσημα αλλά δεν παύει να είναι το σπίτι που στεγάζει τη οικογένεια που έχεις δημιουργήσει με τον σύζυγό σου.
Γιατί λοιπόν στο σύζυγο να βάζουμε δίπλα την κτητική αντωνυμία “σου” κι όχι και στο σπίτι;
Η σχέση με την πεθερά σου δεν με εκπλήσσει, καθώς δεν είναι η πρώτη φορά που ακούω κάτι παρεμφερές.
Θεωρώ όμως πως η σχέση με την πεθερά σου είναι δική σου και εσυ πρέπει να την αντιμετωπίσσεις, χωρίς να περιμένεις ο σύζυγός να σου τη λύσει. Είναι κι αυτός σε δύσκολη θέση, σε ποια γυναίκα από τις δύο να χαλάσει την καρδιά; Δεν είναι κάτι που είναι όμορφο κι ααυτό που κάνει αλλά αυτό μπορεί.
Θα σου πρότεινα να μιλήσεις ανθρώπινα με την πεθερά σου, σαν γυναίκα προς γυναίκα, σαν νύφη προς πεθερά. Όσο θα την βλέπεις ως παντοδύναμη σε σχέση με την συγκατοίκηση και την οικογένεια σου, αυτό και θα υλοποιείται, θα γίνεται παντοδύναμη. Κι εσύ όλο και θα απογοητεύεσαι και θα κουράζεσαι.
Μίλα της λοιπόν κι εξήγησέ της πως έχεις συνηθίσει αλλιώς να κινείσαι μέσα στο σπίτι σου, πώς καταλαβαίνεις την ανάγκη της να είναι κοντά σας να σας βοηθάει ακι να βλέπει το εγγόνι της (ακόμα και αν δεν τα πιστεύεις) αλλά κι εσύ έχεις την κούρασή σου με το μωρό και την καθημερινότητα, έχεις ανάγκη ιδιωτικότητας. Πες της ότι θα εκτιμούσες παρα πολύ να σου τηλέφωνεί πριν έρθει είτε για να ετοιμαστείς (αναφέρεις και το σκηνικό με το πεθερό σου) είτε για να την ενημερώσεις πως δεν μπορείς και να το αφήσετε για άλλη στιγμή.
Γενικά βάλει όρια και κάνε πολύ συγκεκριμένο πως θέλεις να είναι η μεταξύ σας σχέση, μην περιμένεις τίποτα από το σύζυγο πάνω σε αυτό το θέμα. Κι όσον αφορά στο κομμάτι πως δεν σε θέλει για τον γιο της καθώς θα μπορούσε να βρει κάτι καλύτερο, αυτό δεν θα πρέπει να σε αγγίζει γιατί παρά τα όσα πιστεύει εκείνη, εκείνος ακολουθεί την επιλογή του και είναι αμαζί σου γιατί εκείνος πιστεύω πως είσαι το καλύτερο!!! Κι αυτό είναι που μετράει, ότι εκείνος είναι σταθερός στην επιλογή του και δεν έχει επηρεαστεί. Και κάτι τελευταίο αφηνοντάς την να κυριαρχεί στη ζωή σου, καταφέρνεις εσύ να συρρικώνεσαι σαν προσωπικότητα και στο μυαλό της να επιβεβαιώνεται για την επιλογή που έκανε ο γιος της.
Φαντάζομαι πως δεν θέλεις να την επιβεβαιώσεις έτσι δεν είναι;
Αυτά τα άτομα, όπως και όλους πρέπει να τους αντιμεπτωπίζουμε ευθέως προτάσσοντας τη θέση μας και τον εαυτό μας.
Σου εύχομαι καλή επιτυχία, που την έχεις δεδομένη καθώς ο σύζυγος υποστηριζει την επιλογή του με την σταθεροτητα του.
Μέχρι εκεί μπορεί όμως!!
Βίκυ Μιχελή,
Ψυχολόγος Πανεπιστημίου Αθηνών
