Τόπος προσκυνήματος ο θάλαμος του δευτέρου ορόφου
Δέος και συγκίνηση στον δευτέρο όροφο του Αρεταίειου νοσοκομείου. Σε τόπο προσκυνήματος έχει μετατραπεί θάλαμος του δευτέρου ορόφου.
Το πρώτο πανεπιστημιακό νοσοκομείο της χώρας, επί της Βασ. Σοφίας στην Αθήνα. Εκεί όπου βρίσκεται το δωμάτιο στο οποίο νοσηλεύτηκε για περίπου δύο μήνες και τελικά εκοιμήθη μια μεγάλη μορφή της Ορθοδοξίας, ο Άγιος Νεκτάριος. την είσοδο του δωματίου, στον θάλαμο νούμερο 2 (ήταν θάλαμος γ’ θέσης: απορίας), υπάρχει το προσκυνητάρι με τα τάματα των πιστών.
Όταν κανείς εισέρχεσαι στο εσωτερικό του αισθάνεσαι δέος και συγκίνηση από την ιερότητα που αναβλύζει στον χώρο. Στο δωμάτιο δεσπόζει το κρεβάτι που νοσηλεύτηκε για περίπου δύο μήνες ο Αγιος Νεκτάριος. Ο κατά κόσμον Αναστάσιος Κεφαλάς, άφησε την τελευταία του πνοή στο δωμάτιο 2 του «Αρεταίειου» σε ηλικία 74 ετών, χτυπημένος από τον καρκίνο του προστάτη. Ήταν 8 Νοεμβρίου του 1920.
Εκεί βρίσκονται εικόνες αγίων, λουλούδια και, φυσικά, η κλίνη στην οποία εκοιμήθη ο θαυματουργός Άγιος, τάματα γύρω και πλάι από αυτήν και ένα καντήλι στην πάνσετη εικόνα του, που καίει διαρκώς. Πλήθος πιστών, ασθενών, των συγγενών τους αλλά και το προσωπικό του νοσοκομείου καθημερινά σπεύδει, ελπίζει και προσεύχεται -κυρίως για θεραπεία- στο κρεβάτι του θαυματουργού Αγίου Νεκταρίου. «Προτού χειρουργήσω ασθενή, ανάβω ένα κεράκι και ζητάω πάντα τη βοήθεια του Αγίου», δηλώνει χειρουργός του νοσοκομείου.
Λουλούδια, εικόνες Αγίων και τάματα το δωμάτιο του νοσοκομείου
Εκεί βρίσκονται εικόνες αγίων, λουλούδια και, φυσικά, η κλίνη στην οποία εκοιμήθη ο θαυματουργός Άγιος, τάματα γύρω και πλάι από αυτήν και ένα καντήλι στην πάνσετη εικόνα του, που καίει διαρκώς. Πλήθος πιστών, ασθενών, των συγγενών τους αλλά και το προσωπικό του νοσοκομείου καθημερινά σπεύδει, ελπίζει και προσεύχεται -κυρίως για θεραπεία- στο κρεβάτι του θαυματουργού Αγίου Νεκταρίου. «Προτού χειρουργήσω ασθενή, ανάβω ένα κεράκι και ζητάω πάντα τη βοήθεια του Αγίου», δηλώνει χειρουργός του νοσοκομείου.
«Το δωμάτιο του Αγίου διαφυλάχθηκε σαν τόπος ιερός… Εδώ έρχομαι να προσευχηθώ με το που θα φτάσω στο νοσοκομείο και ο Άγιος είναι πάντα δίπλα μου, όπως και στους ασθενείς… Δεν μ’ έχει εγκαταλείψει ποτέ!», λέει φανερά συγκινημένη η Μ.Κ., νοσηλεύτρια του Αρεταίειου. Στην πτέρυγα αυτή, γνωστή ως Τζιβανοπούλειο, νοσηλεύονται κυρίως χειρουργημένοι ασθενείς, πάσχοντες από καρκίνο. «Στον θαυματουργό Άγιο Νεκτάριο, που στον θάλαμο τούτο μου ξανάδωσε τη ζωή (χειρουργικά) το 1963.
Με ανείπωτη ευλάβεια και αιώνια ευγνωμοσύνη», έγραφε ο λογοτέχνης Ιωάννης Σηφάκης, σε μια εικόνα που βρίσκεται πάνω από την κλίνη του Αγίου. Μάλιστα, και ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χριστόδουλος, κατά τη δίμηνη νοσηλεία του στο Αρεταίειο, το 2007, σχεδόν καθημερινά έμπαινε μόνος του στο δωμάτιο του Αγίου Νεκταρίου για να προσευχηθεί. Η συγκίνηση και το δέος από την ιερότητα που αναβλύζει ο χώρος είναι αυτό που χρειάζεται ο κάθε προσκυνητής.
Μάλιστα, και ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χριστόδουλος, κατά τη δίμηνη νοσηλεία του στο «Αρεταίειο», το 2007, σχεδόν καθημερινά έμπαινε μόνος του στο δωμάτιο του Αγίου Νεκταρίου για να προσευχηθεί.
Το πρώτο θαύμα Τα θαύματα του Αγίου Νεκταρίου είναι πολλά. Τόμοι ολόκληροι έχουν γραφτεί για αυτά. Ωστόσο, σύμφωνα με τον βίο του Αγίου Νεκταρίου, το πρώτο θαύμα έγινε μέσα στο Αρεταίειο νοσοκομείο. Ο Άγιος Νεκτάριος, ο οποίος ήταν λαοφιλής ποιμενάρχης, ταξίδεψε το 1920 από την Αίγινα, μαζί με δύο μοναχές και έναν ακόμα, τον Κωστή Σακκόπουλο, και εισήχθη στο Αρεταίειο νοσοκομείο, όπου διαγνώστηκε με καρκίνο του προστάτη.
Δύο μήνες μετά, ο Άγιος Νεκτάριος εκοιμήθη, σε ηλικία 74 ετών. Σύμφωνα με τον βίο του, αφού εξέπνευσε, οι μοναχές έβγαλαν τα ρούχα του και τα ακούμπησαν στο διπλανό κρεβάτι, όπου νοσηλευόταν ένας 40χρονος που είχε μείνει παράλυτος έπειτα από εγκεφαλικό επεισόδιο. Όταν ακούμπησαν τα ρούχα του Αγίου Νεκταρίου στο σώμα του, έγινε το θαύμα. Εκείνος σηκώθηκε και περπάτησε!
«Σηκώθηκα, περπατάω!», ανέκραξε δυνατά, «Θεέ μου, έγινα καλά! Τι έχει αυτή η φανέλα;». Το νεκρό σώμα μοσχομύριζε. Η γερόντισσα πήρε τη φανέλα, την έβαλε ένα κουβάρι στο ράσο της. Τα χέρια της έτρεμαν. Απόρησαν oι γιατροί, απόρησε και το προσωπικό του νοσοκομείου όταν έμαθαν πως ο φτωχός ρασοφόρος από την Aίγινα ήταν άλλοτε γενικός διευθυντής στη Ριζάρειο και δεσπότης», αναφέρεται στον βίο του.