Αληθινή ιστορία: Ο Έλληνας τζογαδόρος που προκάλεσε τον αρχηγό της Μαφίας
Αληθινή ιστορία: Πλούτισε και χρεοκόπησε 73 φορές στη ζωή του. Πέρασαν από τα χέρια του περί τα 6,5 δισ. Δολάρια. Για φιλανθρωπικούς σκόπους δώρισε κάτι περισσότερο από 260 εκατ. δολάρια. Πέθανε απένταρος, όχι όμως ξεχασμένος.
Ένας εξ’ αυτών που εκφώνησαν λόγο στον επικήδειο του ήταν ο Φρανκ Σινάτρα. «Νικ, υπήρξες τόσο αγνός κι έντιμος. Ώστε η μόνη περιουσία που είχες ήταν οι αγαθοεργίες σου». Είπε δακρυσμένος στην κηδεία του Νικολάου Δανδόλου ο πιο στενός από τους διάσημους φίλους του.
Από τους αρκετούς Έλληνες που άφησαν το δικό τους αποτύπωμα στην κοσμική ζωή των ΗΠΑ. Ο Nick the Greek είναι αναμφίβολα η πιο μυθική φιγούρα. Δεν είχε καμία εξάρτηση από το χρήμα. Τα έκανε όλα με τον απολύτως μοναδικό δικό του τρόπο, όπως θα έλεγε και ο Σινάτρα. Κανείς από τους επώνυμους δεν περιφρόνησε τόσο τον πλούτο όσο ο Κρητικός που έφτασε να έχει ξανά και ξανά όλο το Λας Βέγκας στα πόδια του.
«Δασιλιάς του τζόγου», χαρακτηρίστηκε πολλές φορές από τα αμερικανικά Μ.Μ.Ε.
Γεννήθηκε στο Ρέθυμνο πιθανότατα στις 27 Απριλίου 1883. Γόνος πλούσιας οικογένειας εμπόρων, μεγάλωσε στις ανέσεις της μεγαλοαστικής τάξης της εποχής. Σπούδασε κλασική φιλοσοφία. Ενώ σε όλη του τη ζωή η Φιλοσοφία τον συντρόφευε.
Ο εφοπλιστής νονός του ήταν αυτός που θα επέμενε να σταλεί ο μικρός στον Νέο Κόσμο . Για να κυνηγήσει το περίφημο τότε αμερικανικό όνειρο και να μάθει από πρώτο χέρι τον κόσμο των επιχειρήσεων, ώστε να αναλάβει αργότερα την πατρική επιχείρηση.
Έτσι, στο ατμόπλοιο «Georgia», που σάλπαρε από τον Πειραιά για τη Νέα Υόρκη, το καλοκαίρι του 1902. Ανάμεσα στους 345 Έλληνες επιβάτες, ήταν και ο 19χρονος Νίκος.
Η νέα ζωή του πρωταγωνιστή της αληθινής ιστορίας
Εγκαταστάθηκε αρχικά στο Σικάγο, αλλά σύντομα βρέθηκε στο Μόντρεαλ. Συνδέθηκε με τον Φιλ Μασγκρέιβ, αναβάτη στον Ιππόδρομο. Μέχρι τότε έπαιζε τυχερά παιχνίδια σε λέσχες, ωστόσο πλέον είχε βρει τον άνθρωπο που θα υποδαύλιζε την ανάγκη του για «χοντρό» παιχνίδι. Αρχικά μέσα από τον κόσμο των αλόγων.
Με την εμπειρία, τη γνώση και τις συμβουλές του νέου φίλου του, ο «Νικ» βρέθηκε να κερδίζει 500.000 δολάρια μέσα σε ένα χρόνο. Τώρα πια είχε ένα μεγάλο κεφάλαιο για να επιστρέψει στις χαρτοπαιχτικές λέσχες του Σικάγο.
Έγινε τακτικός θαμώνας χαρτοπαικτικών λεσχών και καζίνο και επικεντρώθηκε στο πόκερ.
Το δυνατό μαθηματικό μυαλό του τον βοήθησε να εξοικειωθεί πλήρως με τους νόμους των πιθανοτήτων και τα ποσοστά επιτυχίας.
Όταν το 1931 η Νεβάδα νομιμοποίησε τα τυχερά παιχνίδια ο Δάνδολος εγκαταστάθηκε στο Λας Βέγκας. Για να αποτελέσει επί σειρά ετών τη μεγαλύτερη attraction της Μέκκας του τζόγου.
Έγινε διάσημος για τα μυθικά ποσά που πόνταρε με πρωτοφανή άνεση, για τις μεγάλες νίκες του κόντρα στα μεγαλύτερα ονόματα της εποχής. Αλλά και για την αξιοπρεπή στάση στις ήττες του. Απέκτησε κύρος και φανατικούς φίλους, που παρακολουθούσαν μανιωδώς τις παρτίδες του. Μεταξύ αυτών, εκτός του Φρανκ Σινάτρα, ο Αριστοτέλης Ωνάσης, ο Τέλι Σαβάλας και ο νομπελίστας φυσικός Ρίτσαρντ Φάινμαν.
Σύμφωνα μάλιστα με ένα αστικό μύθο. Ο Δάνδολος κάποτε συνόδεψε τον Άλμπερτ Αϊνστάιν στο Λας Βέγκας.
Από τη δεκαετία του ‘40 ο «Nick The Greek» ήταν ένας σταρ. Αναγνωρίζονταν ως ένας από τους κορυφαίους χαρτοπαίκτες στην αμερικανική ήπειρο. Ο τύπος των ΗΠΑ έγραφε συχνά για τα «μνημειώδη κατορθώματά» ενός άνδρα «μεγάλης προσωπικής ακεραιότητας».
Η συνέχεια της αληθινής ιστορίας
Μεγάλη έκταση έλαβε στις εφημερίδες μια ιστορική παρτίδα πόκερ. Μεταξύ των αντιπάλων του «Νικ» ήταν και ο διαβόητος αρχινονός Φρανκ Κοστέλο. Που ήλεγχε μεγάλο μέρος της βιομηχανίας του τζόγου, ενώ ανάμεσα στους διάσημους θεατές της μονομαχίας ο βασιλιάς της Αιγύπτου Φαρούτ.
Ο Δάνδολος σηκώνεται νικητής από το τραπέζι. Έχοντας κερδίσει εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια και προκαλέσει εκνευρισμό στον Κοστέλο.
«Έλληνα φεύγεις… Δεν συνεχίζεις γιατί είσαι δειλός!», του είπε. Τότε ο «Νικ», προσβεβλημένος, αλλά όπως πάντα ήρεμος. Ζήτησε να ανακατευτεί η τράπουλα και είπε προς τον Κοστέλο:
«Λοιπόν amigo, τράβα ένα χαρτί. Το χαμηλότερο χάνει 500.000 δολάρια». Σήμερα το ποσό αυτό είναι κοντά στα 5 εκατ. δολάρια. Αυτός που δείλιασε τελικά ήταν ο αρχηγός της ιταλικής μαφίας, επονομαζόμενος και «πρωθυπουργός του κάτω κόσμου»!
Την επόμενη ημέρα οι «Times» της Νέας Υόρκης έκαναν λόγο για ένα καλό μάθημα, καταλήγοντας: «Ο Κοστέλο δεν θα είναι πάντα ο αρχηγός της μαφίας. Αντίθετα ο “Nick The Greek” θα είναι πάντα ο βασιλιάς του πόκερ…»
«Το δεύτερο καλύτερο πράγμα στη ζωή μετά το να κερδίζεις στον τζόγο είναι να χάνεις στον τζόγο», ήταν η φράση με την οποία ο «Νικ». Συνόψιζε την παικτική φιλοσοφία του και τη χαρά του για το παιχνίδι αυτό καθ’ αυτό.
Σχεδόν όλα τα μεγάλα καζίνο του Βέγκας πρότειναν διευθυντικές θέσεις στον «Νικ». Δελεάζοντας τον με ποσοστά από τα κέρδη χωρίς ο ίδιος να ρισκάρει τίποτα. Το αποκορύφωμα ήταν όταν το 1953 του προτάθηκε από δύο επιχειρηματίες το 40% του καζίνο που σκόπευαν να κατασκευάσουν, με μοναδικό αντάλλαγμα να το ονομάσουν «Nick the Greek». Και τότε η απάντηση του ρομαντικού τζογαδόρου, που δεν ήθελε να έχει σχέση με το επιχειρείν και το σίγουρο κέρδος, ήταν αρνητική!
Το τέλος του πρωταγωνιστή της αληθινής ιστορίας
Το 1979 το όνομα του ήταν ένα από τα εφτά που εγκαινίασαν το Hall of Fame του πόκερ. Είχε φύγει από τα εγκόσμια 13 χρόνια νωρίτερα, ανήμερα Χριστουγέννων του 1966, σε ηλικία 83 ετών. Πέθανε φτωχός – ο ίδιος άλλωστε συμβούλευε τους νέους να μην πηγαίνουν για μεγάλο χρονικό διάστημα κόντρα στις πιθανότητες – αλλά το φέρετρο στο οποίο ενταφιάστηκε ήταν κυριολεκτικά χρυσό. Κάποιοι από τους φίλους του είχαν φροντίσει να καταλάβει και ο πλέον «αδαής» παρευρισκόμενος ότι αυτός που μόλις κίνησε για το τελευταίο ταξίδι ήταν εξέχων σημαντικό πρόσωπο.
Οι θιασώτες του αμερικανικού ονείρου μαγεύονται από τις σειρήνες του εύκολου πλουτισμού, του κύρους, της αναγνώρισης, της… ματαιοδοξίας. Ο Νικόλας Δάνδολος ξενιτεύτηκε για να ζήσει το δικό του American dream, αλλά μολονότι δεν έδωσε δεκάρα για όλα αυτά, έζησε όσα λίγοι μπορούν, έστω, να ονειρευτούν.