«Σπάει» για πρώτη φορά τη σιωπή της η 12χρονη από τον Κολωνό, για τον βιασμό της, δύο ημέρες πριν τη δικαστική απόφαση για τον Ηλία Μίχο.
Πιο συγκεκριμένα, το 13χρονο σήμερα, παιδί, μίλησε σε εκδήλωση που διοργάνωσε η Επιτροπή Αλληλεγγύης προς το παιδί και την οικογένειά του, το απόγευμα της Τρίτης (26/3), σε αμφιθέατρο της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ και συγκλόνισε κάθε ακροατή. Η ίδια αναφέρθηκε στη μητέρα της και επίμενει για την αθωώτητά της, απευθυνόμενη στο δικαστήριο που θα δώσει την απόφασή του την Παρασκευή, έχοντας πίστη στη δικαιοσύνη.
Η 13χρονη ξεκίνησε τον λόγο της ζητώντας συγγνώμη που δε μίλησε νωρίτερα, με τους εφιάλτες της να συνεχίζονται ακόμη. Το μόνο που θέλει, όπως δηλώνει, είναι η μητέρα της και η απονομή της δικαιοσύνης.
Η ίδια, τόνισε πως όσα έχει προσκομήσει και εξομολογηθεί στο δικαστήριο δεν είναι μια πλάκα και ξεκαθαρίζει έτσι για άλλη μια φορά πως η μητέρα της είναι αθώα και «μακάρι να μην είχε εμφανιστεί ποτέ αυτό το τέρας μπροστά μου».
«Είμαι η … (12χρονη) και θέλω να σας εκφράσω μια τελευταία φορά τα συναισθήματά μου. Ακούστε με σας παρακαλώ, ακούστε με. Εσείς ήσασταν η λύτρωσή μου, η βοήθεια που περίμενα τόσο καιρό μέσα στον εφιάλτη που ζούσα.
Σας εμπιστεύτηκα, σας μίλησα… περίμενα τη βοήθειά σας, για να μην περάσει κανένα άλλο παιδί όσα πέρασα εγώ. Η τιμωρία μου όμως δεν έχει τελειώσει. Οι εφιάλτες μου είναι ακόμα εδώ. Όχι τη μαμά μου.
Πήγαινα στην πλατεία με το ποδήλατό μου, όπως όλα τα παιδιά της γειτονιάς. Μακάρι να μην είχε εμφανιστεί ποτέ αυτό το τέρας μπροστά μου. Όμως εμφανίστηκε.
Σας ζητώ συγγνώμη που δε μίλησα από την αρχή… φοβόμουν πολύ. Ήρθε η ώρα όμως, ήρθε η λύτρωσή μου, ήρθατε εσείς. Πίστεψα ότι τελείωσαν οι εφιάλτες μου και ξαφνικά: Που είναι η μαμά μου; Γιατί τη μαμά μου; Που είναι τα αδέλφια μου; Που είναι η οικογένεια μου; Γιατί με αφήσατε μόνη μου;
Εγώ φταίω, εγώ φταίω που δε σας μίλησα νωρίς. Όχι η μαμά μου. Θέλω να σταματήσουν οι εφιάλτες μου εδώ.
Τα Χριστούγεννα δεν με άφησαν ούτε τη μαμά μου να δω.
Θέλω να σας πω κάτι κυρία εισαγγελέα: όλα τα αποδεικτικά στοιχεία που έχετε στα χέρια σας ήταν όλα μια πλάκα; Αυτό θέλετε να μου πείτε μετά από όλα αυτά που πέρασα;
Αυτό που ζητάω από το δικαστήριο και από τον κύριο πρόεδρο, τους δικαστές και τους ενόρκους είναι να με πιστέψουν ότι η μητέρα μου δε γνώριζε τίποτα από όλα αυτά που έκανα και όχι ότι στα μισά λέω αλήθεια και στη μαμά μου λέω ψέματα. Η μαμά μου είναι αθώα και θα το λέω συνέχεια μέχρι να το καταλάβουν όλοι».
