Της Εύας Ζαχαριάδη
Σταύρος Ξενίδης: Το ξεκίνημα, ο πόλεμος και η προσφυγιά
Ένας μεγάλος Έλληνας ηθοποιός που γνωρίσαμε και αγαπήσαμε, είναι ο Σταύρος Ξενίδης, γεννημένος στις 8 Μαρτίου του 1923 στη Κωνσταντινούπολη. Ο πατέρας του, γεννημένος στην Άγκυρα και η μητέρα του από τη περιοχή της Καισαρείας. Μοναχοπαίδι, πήρε τον δρόμο της προσφυγιάς μαζί με τους γονείς του προς την Ελλάδα. Αρχικά έμεινε στο Κουκάκι και το 1927 μετακόμισε στη Νέα Φιλαδέλφεια. Εκεί μεγάλωσε ο Σταύρος. «Πολλοί συγγενείς μας, τότε μας έλεγαν ότι πήγαμε στην άκρη του Θεού, σε λίγα χρόνια όμως, μετάνιωσαν που δεν είχαν ακολουθήσει το παράδειγμα μας, γιατί η Φιλαδέλφεια έγινε πολύ όμορφη» είχε δηλώσει χαρακτηριστικά ο ίδιος.
Τέλειωσε το δημοτικό σχολείο στη Νέα Φιλαδέλφεια, και έπειτα συνέχισε τη φοίτηση του, στη Λεόντειο σχολή. Στην 5η Γυμνασίου όμως ξεκίνησε η γερμανική κατοχή. Γι’ αυτό συνέχισε το σχολείο κρυφά, σ’ενα διαμέρισμα πάνω από ένα κινηματογράφο της εποχής. Εκεί η φοίτηση γινόταν κάτω από δύσκολες συνθήκες, ώστε να έχουν οι μαθητές τη δυνατότητα να τελειώσουν το σχολείο και να πάρουν το δίπλωμα. Έπειτα βρήκε την πρώτη του δουλειά σ’ ενα εμπορικό κατάστημα σαν υπάλληλος.
Για τα δεδομένα της εποχής, η δουλειά αυτή θεωρούταν καλή, και με δυνατότητες να φτιάξει το δικό του κατάστημα. Όμως ο Σταύρος Ξενίδης ήθελε να γίνει ηθοποιός. Κάτι που φοβόταν να το πεί στους δικούς του ανθρώπους, γιατί γνώριζε ότι δεν θα ήταν σύμφωνοι. Ο πατέρας απογοητεύτηκε όταν έμαθε τα νέα και δεν πρόλαβε να δεί την μεγάλη πορεία του γιού του καθώς πέθανε λίγο μετά τον Εμφύλιο.
Η μεγάλη πορεία του Σταύρου Ξενίδη στην υποκριτική
Ο μεγάλος ηθοποιός σπούδασε στη Σχολή Θεάτρου Τέχνης του Κάρολου Κουν. Έκανε τη πρώτη του εμφάνιση στο σανίδι, το 1944 και αποτέλεσε έναν από τους καλύτερους «καρατερίστες» του ελληνικού κινηματογράφου και θεάτρου.
Ο μεγάλος ηθοποιός συμμετείχε σε περισσότερες από 70 ταινίες και είχε συνεργαστεί με κορυφαίους σταρ του ελληνικού σινεμά.
Πρώτη φορά έπαιξε το 1953, στην ταινία «Το τραγούδι του πόνου». Από τότε, έχει παίξει σε πάνω από 70 ταινίες, κατά πλειοψηφία σε δεύτερους ρόλους και σε κωμωδίες συνήθως.
Οι πιο γνωστοί ρόλοι του Σταύρου Ξενίδη είναι στις ταινίες : «Ο Ηλίας του 16ου» (1959), «Περάστε την Πρώτη του Μηνός» (1965), «Το Κοροϊδακι της Δεσποινίδος» (1960), «Ο Ρωμιός Έχει Φιλότιμο» (1968), «Χριστίνα» (1960), «Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα» (1965), «Μοντέρνα Σταχτοπούτα» (1965), «Η Κόρη μου η Σοσιαλίστρια» (1966), «Ο Στρίγγλος Που Έγινε Αρνάκι» (1967).
Ο Σταύρος Ξενίδης συνεργάστηκε με το θέατρο Μουσούρη, τη δεκαετία του ’50. Εκεί παρέμεινε για τις επόμενες δύο δεκαετίες. Είναι χαρακτηριστικό πως ο Κώστας Μουσούρης είχε γράψει στο λεύκωμα του για τον Σταύρο Ξενίδη: “Οταν ένα ρόλο τον παίζει ο Σταύρος, θα αναδειχθούν χωρίς τεχνάσματα και υπερβολές όλες οι πτυχές του. Είναι λαμπρός ηθοποιός, εξαιρετικός άνθρωπος. Στην σκηνή ακτινοβολούσε με το ταλέντο του και με το ήθος του. Είχαμε την μεγάλη τύχη να τον έχουμε μαζί μας”.
Το ντεμπούτο του στη χρυσή εποχή του ελληνικού κινηματογράφου, έγινε το 1954 με την ταινία “Η ωραία των Αθηνών”. Σ’ αυτή την ταινία έπαιξε τον συμβολαιογράφο. Επίσης ενσάρκωσε τον Βαγγέλη στην ταινία “Ο Ηλίας του 16ου”. Έγινε ο ποντικός… ξενοδοχείων στην ταινία “Χριστίνα”, ο συνταγματάρχης Χαράλαμπος στην ταινία “Η γυνή να φοβήται τον άνδρα” και ο Σπύρος στην ταινία “Η κόρη μου η Σοσιαλίστρια
Η πορεία του Σταύρου Ξενίδη στην τηλεόραση
Έπειτα μπήκε και στον τηλεοπτικό χώρο, τον οποίο αγάπησε εξίσου με το θέατρο διότι, όπως ο ίδιος δήλωνε,”ο φακός σε ακολουθεί, υπάρχουν πολλές κάμερες, που πιάνουν ακόμα και το πέταγμα του ματιού σου. Εκεί μπορείς πραγματικά να επικοινωνήσεις με το θεατή, χωρίς να αλλοιώσεις την ηθοποιία σου.
O γνωστός ηθοποιός, όμως, είχε κάνει και τηλεοπτικές εμφανίσεις. Μια τηλεοπτική εμφάνιση ήταν στον «Αστυνόμο Μπέκα» του Γιάννη Μαρρή, σίριαλ του ’79 στην Ερτ. Επίσης εμφανίστηκε και στη τηλεοτπική εκπομπή «Ο συμβολαιογράφος». Από τις πιο σύγχρονες τηλεοπτικές επιτυχίες του ήταν το «Μυστικό του Άρη Μπονσαλέντη». Η προβολή της εκπομπής έγινε στο Mega, τη σεζόν 1990-1991.
Η προσωπική ζωή του Σταύρου Ξενίδη και το άδοξο τέλος
Παντρεύτηκε το 1955 με την ηθοποιό Μαργαρίτα Λαμπρινού. Πήραν διαζύγιο μετά από ένα χρόνο, όμως έγινε επανασύνδεση το 1976, παντρεύτηκαν για 2η φορά και έμειναν μαζί μέχρι που τους χώρισε ο θάνατος.
Πέρασε το τέλος της ζωής του μαζί με τη σύζυγό του στο Γηροκομείο Αθηνών. Ο μεγάλος ηθοποιός είχε σοβαρά προβλήματα υγείας.
Σκηνές από τα γυρίσματα της ταινίας “Γάμος στο Περιθώριο”, στην οποία ανέλαβε πρωταγωνιστικό ρόλο για πρώτη φορά:
