Γρηγόρης Λεών: Μιλά για πρώτη φορά για τον ίδιο
Τον έχουμε συνηθίσει να μιλάει για εγκληματικές υποθέσεις και κυρίως για την υπόθεση της Ρούλας Πισπιρίγκου και τα τρία νεκρά παιδιά, ωστόσο αυτήν την φορά ο γνωστός ιατροδικαστής έδωσε μια συνέντευξη αναφερόμενος στην προσωπική του ζωή.
Ο Γρηγόρης Λέων, ο ιατροδικαστής που έχει ασχοληθεί ενδελεχώς με την υπόθεση θανάτου των τριών παιδιών στην Πάτρα, μίλησε στην κάμερα της εκπομπής «Μega Καλημέρα» και μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στην πλούσια κόμη του την εποχή της εφηβείας, το ρόλο που έχει το χιούμορ στη ζωή του αλλά και το πως αντιμετωπίζουν το επάγγελμά του η σύζυγος και ο γιος του.
Περισσότερες δηλώσεις από τον Γρηγόρη Λέων
«Στο σχολείο είχα αρκετά μαλλιά και μάλιστα κάποιες φίλες μου έλεγαν τι ωραίο μαλλί που έχω. Σήμερα που τις βλέπω, τους λέω αστειευόμενος ότι μάλλον με γκαντέμιασαν. Ήταν κάτι το οποίο περίμενα γιατί αντίστοιχη περίπτωση είναι και ο πατέρας μου, είναι κληρονομικό. Εδώ υπάρχει γονίδιο…» είπε ο Γρηγόρης Λέων. Για το χιούμορ του ο Γρηγόρης Λέων είπε:
«Ότι αστείο λέω, το αισθάνομαι. Δεν λέω κάτι προσποιητά ή φτιαχτά. Βγαίνει μέσα από την ψυχή μου και είναι πάντα καλοπροαίρετο το χιούμορ μου. Δεν έχω σκοπό ποτέ μέσω του χιούμορ να πω κάτι πολύ κακό, να περάσω ένα μήνυμα ναι αλλά αν θέλω να πω κάτι σοβαρό, προφανώς το χιούμορ μπαίνει στην άκρη.
Κάποιος που δε με ξέρει μπορεί να με παρεξηγήσει ειδικά όταν αρχίζω το χιούμορ του ιατροδικαστή το οποίο κάποιες φορές κι εγώ καταλαβαίνω ότι δεν είναι τόσο καλό. Όταν για παράδειγμα με ρωτάνε πως πάει η δουλειά, κάποιες φορές λέω, “ψόφια πράγματα”. Αυτό σε κάποιους μπορεί να μην αρέσει».
Για το πως αντιμετωπίζουν το επάγγελμά του ο γιος και η σύζυγός του ο Γρηγόρης Λέων είπε:
«Οι μόνες δύσκολες στιγμές στη δουλειά μας, είναι όταν καμιά φορά κάθομαι το βράδυ για να διαβάσω και ξυπνήσει ο γιος μου και δει καταλάθος ένα βιβλίο ιατροδικαστικής. Έχει συμβεί, του εξήγησα και κατάλαβε. Σίγουρα ο γιος μου φοβάται λιγότερο από την γυναίκα μου με τις φωτογραφίες της ιατροδικαστικής αλλά είναι κάτι που δε μπορείς να αποφύγεις.
Προσπαθώ όμως, να αποφεύγω τα βιώματα που έχω από την επιστήμη να τα μεταφέρω μέσα στο σπίτι. Στην αρχή σίγουρα η σύζυγός μου δε θα με είδε και πάρα πολύ θετικά μιας και δεν είναι το πλέον φυσιολογικό για έναν γιατρό να είναι ιατροδικαστής. Είμαστε άλλωστε και λίγοι στην Ελλάδα. Μετά ίσως την ενθουσίασε. Για να είμαστε τόσα χρόνια μαζί δε ξέρω αν απλά το έχει συνηθίσει ή τη γοητεύει. Είμαστε παντρεμένοι 11 χρόνια αλλά είμαστε μαζί πάνω από 15 χρόνια… Δυστυχώς το επάγγελμά μου έχει αρχίσει και του αρέσει… Είναι 10 χρονών».
