Συγκινεί η Λήδα Μανθοπούλου: «Τη στιγμή του αγώνα ένιωθα τον πατέρα μου στο πλευρό μου»

Λίγο μετά την κατάκτηση του αργυρού μεταλλίου στα 100μ. στίβο, στους Παραολυμπιακούς Αγώνες στο Παρίσι, η Λήδα Μανθοπούλου μίλησε για την προσπάθεια που έκανε μέχρι να φτάσει σε αυτή τη σπουδαία διάκριση.

Μιλώντας στην εκπομπή «Ακόμα δεν είδες τίποτα» και τη δημοσιογράφο Φανή Πλατσατούρα, η κόρη του αείμνηστου Αίαντα Μανθόπουλου αναφέρθηκε σε εκείνον και στην παρουσία του, ενώ στην κάμερα μιλήσε και η πρώην σύζυγος του ηθοποιού και μαμά της Λήδας Μανθοπούλου, η ηθοποιός Στέλλα Τσιάτσιου.

Η Λήδα Μανθοπούλου μιλάει για όλα

«Δεν θα υπήρχαν οι Παραολυμπιακοί Αγώνες αν δεν είχα διαγνωστεί με σκλήρυνση κατά πλάκας. Εμφανίστηκε πριν από ενάμιση χρόνο, τον Απρίλιο του 2023. Δεν θέλω να σκέφτομαι εκείνη τη μέρα, πέρασε. Τώρα υπάρχουν καλύτερες. Μετά από 6 μήνες μπήκα ξανά στο γήπεδο, δεν ήθελα ούτε να το πλησιάσω, ένιωθα περίεργα και δεν ήξερα τι αλλαγές θα υπήρχαν στο σώμα μου», δήλωσε αρχικά η Λήδα Μανθοπούλου.

«Αυτοί οι 6 μήνες ήταν περίεργοι, άσχημοι. Υπήρξαν άνθρωποι που μου είπαν να σταματήσω, πρώτα απ’ όλα οι γιατροί. Όταν το άκουσα, πήγα κανονικά προπόνηση το απόγευμα. Το ασημένιο μετάλλιο είναι στο δωμάτιό μου, του λέω καληνύχτα και μου λέει καλημέρα», σημείωσε η Λήδα Μανθοπούλου στη συνέχεια της κουβέντας.

«Ο Αίας Μανθόπουλος ήταν και θα είναι πατέρας μου, δεν πρόκειται να αλλάξει αυτό. Υπάρχουν άπειρες αναμνήσεις και πολλές φορές τον νιώθω δίπλα μου, ακόμα και αν δεν είναι σε φυσική μορφή. Σίγουρα θα ήταν περήφανος μετά τη νίκη στο Παρίσι, ήθελε να πάμε μαζί στο Παρίσι και στην Ντίσνεϋλαντ. Ακόμα δεν έχω τα κότσια να πάω μόνη μου, χωρίς εκείνον. Αλλά τον ένιωθα δίπλα μου, όταν ήμουν στον αγώνα και έβγαινα στο γήπεδο. Ήξερα ότι είναι εκεί», κατέληξε με δάκρυα στα μάτια η Λήδα Μανθοπούλου

Related posts

Έτσι είναι χωρίς ρετούς το σώμα της Αγγελικής Νικολούλη στα 60, οι φώτο που κυκλοφορούν και «κλείνουν στόματα»

Παναγιώτης Ραφαήλ: O μικρός “ήρωας”, έκλεισε τα 6, σβήνει το κεράκι και όλοι του εύχονται «χρόνια πολλά»

«Μην το πείτε στη μαμά μου…Τρώμε μία εβδομάδα ρύζι»