Δεν θα ξεχάσω ποτέ στα γράμματα της που μου έγραφε «σε φιλώ με πόνο»
Η απώλεια ενός αγαπημένου ανθρώπου όποια ηλικία και να έχει πάντα θα πονάει και θυμίζει πόσο σύντομοι και φθαρτοί είμαστε. Ραγίζει καρδιές η ανάρτηση του Χρήστου Μάστορα, ο οποίος θέλησε να αποχαιρετήσει την αγαπημένη του γιαγιά με μια ξεχωριστή ανάρτηση και να μοιραστεί με τους διαδικτυακούς του φίλους, τις πιο όμορφες αναμνήσεις:
«Η γιαγιά μου η Αμαλία ήταν η γιαγιά όλων μας… Έτσι λένε οι φίλοι… Δεν θα ξεχάσω ποτέ το γέλιο της που έκανε τα μαγουλάκια της να κλείνουν τα υγρά της μάτια.Δεν θα ξεχάσω ποτέ στα γράμματα της που μου έγραφε «σε φιλώ με πόνο»… Δεν θα ξεχάσω ποτέ που μου μάθαινε την προπαίδεια και λίγο πριν κοιμηθούμε πέταγε ένα «τρεις εννιά;». Δεν θα ξεχάσω ποτέ που ήταν σαν να έχουμε έναν προσωπικό σεφ στο σπίτι γιατί έφτιαχνε 5 φαγητά την ημέρα για να μας ευχαριστήσει, που μου έφερνε κρυφά δεύτερο πιάτο μην τυχόν με μαλώσουν οι γονείς και μια φορά σε ένα πάρτυ με τάιζε κρυφά πίσω από την κουρτίνα κεφτεδάκια…»
Αναλυτικά η ανάρτηση του Χρήστου Μάστορα
«Δεν θα ξεχάσω ποτέ που της έλεγα I love you και μου απαντούσε «λοβγιουτου». Δεν θα ξεχάσω ποτέ που της έλεγα «Ω Για» (ω Γιαγιά) και απαντούσε «Μαναχέ μου» (μοναχέ μου/μονάκριβε μου).Δεν θα ξεχάσω ποτέ που με άφηνε να κοιμηθώ μέχρι να είναι πολύ αργά για την προσευχή στο σχολείο και μου έβαζε τις κάλτσες όσο ήμουν ακόμα στο κρεβάτι για να μην κρυώνω, που μια μέρα είχαμε χάσει το τρόλεϊ και έκανε οτοστόπ μέσα στη βροχή για να μην χάσω το μάθημα, που μου μάθαινε το ποίημα και τελικά το είπα μόνο σε εκείνη γιατί ντρεπόμουν να το πω στην τάξη, που κάθε «σκέφτομαι και γράφω» μου, είχε τη λέξη «γιαγιά» μέσα.Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις φράσεις «ξίκι να γένει»(κομμάτια να γίνει), «που γκιζεράς;»(που τριγυρνάς;), «όιιι φίδι που μ’ έφαε». Δεν θα ξεχάσω που όλοι θέλαν να της πουν τον καημό τους, που ήθελε όλοι να τα ‘χουν καλά μεταξύ τους και μετέφερε καλά λόγια κι ας μην είχαν ειπωθεί, που αν την παρεξηγούσαν μαύριζε η ψυχούλα της. Ήταν ένας άγγελος επί γης κι είναι ακόμα ένας άγγελος που απλά άνοιξε τα φτερά του τώρα…»
