Αγία Μαγδαληνή: Οι μαρτυρίες για την βοήθεια της Αγίας στους πιστούς
Η Αγία Μαγδαληνή έχει φανερωθεί σε πολλούς πιστούς και τους έχει βοηθήσει μέσω των θαυμάτων της. Ακολουθούν μερικά από τα βιώματα των πιστών με την Αγία Μαγδαληνή.
Η Αγία Μαρία η Μαγδαληνή θεραπεύει κοριτσάκι από βασκανία
Επισκεφθήκανε* τον γέροντα Μυτιληνιό, κ. Τραγάκη, μερικοί ευλαβείς χριστιανοί, στο Πλωμάρι, για να μάθουν για θαυμαστά ιστορούμενα σχετικά με την Αγία Μαρία τη Μαγδαληνή. Ήταν ξαπλωμένος και καταβεβλημένος από τη μεγάλη ηλικία. Όταν όμως του εξηγήσανε το σκοπό της επισκέψεως, άλλαξε διάθεσι. Σηκώθηκε αμέσως. Εκείνη τη στιγμή έγινε ένας άλλος άνθρωπος. Μας είπε ότι είναι 106 χρονών, ότι υποφέρει από αρρώστειες και ότι τον εγκαταλείπει η μνήμη του. Επειδή δεν μπορούσε ο ίδιος να τα γράψη, μας παρακάλεσε να τα γράψουμε εμείς όσα θα μας πη. Κι” άρχισε ν” αφηγήται για θαύματα που είδαν τα μάτια του στ” όνομα της Μυροφόρου Αγίας, της Μαρίας της Μαγδαληνής. Αναφέρουμε αυτά που μας είπε για την Αγία Μαρία:
«Η πρώτη γνωριμία μου, με την Παρασκευή Πετρέλλη, όπως λεγόταν η μοναχή, έγινε κατά το 1914. Αυτή η νέα «Παρασκευή» ήταν παράλυτη στα πόδια και στα χέρια. Ήταν στρεβλά εξ αιτίας ενός ατυχήματος «πέσιμο» που της συνέβη όταν πήγαινε στο σχολείο. Η Παρασκευή, έβλεπε συχνά στον ύπνο της την Αγία Μαγδαληνή της οποίας είχε και εικόνα στο σπίτι της. Επίσης οραματιζόταν την Αγία, καθώς και άλλους Αγίους. Γι” αυτό πηγαίνανε πολλοί να της ζητήσουν να παρακαλέση για ασθενείς ή για μια άλλη ανάγκη τους. Αυτά τα είχα πληροφορηθή από πολλούς και μου δόθηκε η εξής αφορμή να την γνωρίσω:
Είχα ένα κοριτσάκι 5 χρονών που είχε αρρωστήσει από βασκανία και οι γιατροί το είχαν καταδικασμένο. Αποφασίσαμε με τη γυναίκα μου να ζητήσουμε την βοήθεια της Παρασκευής. Πήγαμε στο σπίτι της. Εγώ, περισσότερο απο περιέργεια παρά από πίστη και είδαμε ένα ανθρώπινο κουρέλι να σέρνεται στα οπίσθια του. Προσκυνήσαμε την εικόνα της Αγίας Μαγδαληνής και την παρακαλέσαμε να έλθη στο σπίτι να γιάνη το παιδί. Στην αρχή αρνήθηκε, αλλά με την επιμονή μας δέχθηκε και μια μέρα ήλθε στο σπίτι πάνω σ” ένα γαϊδουράκι παράλυτη, Ήταν ημέρες νηστείας. Ζήτησε να κλείσουμε τις πόρτες και τα παράθυρα. Το βράδυ διάβασε μια παράκληση και εγώ ανέβηκα στο δωμάτιό μου να κοιμηθώ. Τη νύχτα από περιέργεια κατέβηκα να δω τι θα έκανε και τη βρήκα σε μια κατάστασι οραματισμού – περισυλλογής, κάτι τέτοιο και μιλούσε για τη ζωή μου κατά τη νεότητά μου, όταν ήμουνα στη Σμύρνη, με κάθε λεπτομέρεια. Το πρωί εζήτησε ενα ποτήρι νερό, κάτι είπε και το έδωσε στο άρρωστο παιδί μου. Από την στιγμή εκείνη, η κατάστασι άρχισε να καλλιτερεύη και έγινε τέλος καλά. Από τότε προσκολλήθηκα σ” εκείνη, η οποία με τράβηξε, όπως ο Χριστός τη Μαγδαληνή και την ακολουθούσα παντού, εγκαταλείποντας και την οικογένειά μου ακόμη.
Η Παρασκευή οραματιζόταν και άλλους Αγίους εκτός από την Αγία Μαγδαληνή. Μάλιστα δε όταν έβλεπε τον Αρχιστράτηγο Μιχαήλ έπεφτε σε φοβερή περισυλλογή, που μια φορά διάρκεσε δύο μέρες και ο Αρχάγγελος επέμενε να γίνη μοναχή.
Η Παρασκευή θεράπευε πολλούς ασθενείς, ή καλλιτέρευε η κατάστασί τους στο όνομα της Αγίας Μαγδαληνής. Προς τούτο πήγαινε με την εικόνα στο σπίτι τους, διάβαζε παρακλήσεις και εξορκισμούς και όταν επρόκειτο να βελτιωθή η κατάστασι του αρρώστου η εικόνα έτριζε, όταν επρόκειτο να συμβή το αντίθετο το τζάμι της εικόνας εράγιζε. Μια μέρα, που πήγε στο σπίτι μιας γριάς, που υπέφερε από πόνους στα πόδια της, αφού έκανε τα καθημερινά, γύρισε στο σπίτι της και άρχισε να κλαίη. Όταν τη ρώτησα, μου είπε το παράπονό της: Οτί ενώ ζητούσε να γίνη η γριά καλά, εκείνη, που ήταν νέα έμενε παράλυτη. Τη νύχτα, είδε στ” όνειρό της την Αγία Μαγδαληνή, που της είπε ότι θα περπατήση, αλλά όχι μόνη της. Της υπέδειξε δε να πιέση με τα χέρια της τα γόνατά της και θ” άκουγε τριγμούς. Εδίσταζε να κάνη αυτή την προσπάθεια και εγώ της το επέβαλα. Έκανε αυτό που της υπέδειξε η Αγία Μαγδαληνή και πράγματι ακούστηκαν τριγμοί και αμέσως τη βοήθησα ν” ανασηκωθή και να κάνη μερικά βήματα. Έκτοτε περπατούσε αλλά πάντα με τη βοήθεια κάποιου.
Κατά το 1930, περίπου, η Παρασκευή έγινε μοναχή από τον πατέρα Ευγένιο στην εκκλησία της πλαγιάς. Στη γιορτή της Αγίας Μαγδαληνής, πήγαμε στην εκκλησία στη Γέρα. Εκεί λειτουργούσε ο επίσκοπος Μοσχονησίων Φώτιος. Όταν την είδε, την κάλεσε κοντά του και εν συνεχεία την έκανε μεγαλόσχημη με το όνομα Παϊσία.
Η Αγία Μαγδαληνή παρουσιάστηκε στην Παϊσία κατά τον ύπνο της και της είπε την επιθυμία της να κτισθή μια εκκλησία στο Πλωμάρι, στ” όνομά της. Με την πρωτοβουλία τη δική μου και δύο τριών άλλων κτίσθηκε η εκκλησία το 1934 – 35. Επίσης με την πρωτοβουλία των πιστών, οι οποίοι ακολουθούσαν την Παϊσία ιδρύθηκε ένα φιλανθρωπικό σωματείο, με το όνομα «Μυροφόρος Μαρία Μαγδαληνή», που ανέπτυξε μεγάλη φιλανθρωπική δράσι και εξακολουθούσε να υπάρχη μέχρι σήμερα, αλλά παραμελημένο.
Αγία Μαγδαληνή: Ακόμα ένα θαύμα της Αγίας
Ένα άλλο θαύμα της Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής, είναι το εξής:
Στο χωριό Βασιλικά, υπήρχε μια πλούσια οικογένεια Ταλιάνη. Η κόρη τους, μόλις παντρεύτηκε, έπαθε φυματίωσι και τρέλλα. Ο άντρας της ζήτησε τη βοήθεια της Παϊσίας. Πήγαμε μαζί στα Βασιλικά. Ήταν μεγάλη Πέμπτη. Η Παϊσία, όταν είδε την άρρωστη, είπε ότι θα γίνη καλά. Ζήτησε να κλείσουν πόρτες και παράθυρα και να μην ξανανοίξουν. Άρχισε να διαβάζη τους εξορκισμούς. Η άρρωστη άρχισε να γογγύζη και είδα το σώμα της να φουσκώνη, ενώ ακούγαμε στα παράθυρα κρότους σαν να πέφτανε πέτρες. Όταν τέλειωσε, η άρρωστη άρχισε να ηρεμή και να επανέρχεται στη φυσική της κατάστασι. Την επομένη η άρρωστη σηκώθηκε και φόρεσε τα καλά της για να πάμε στην εκκλησία. Καθώς βγαίναμε όμως, η μητέρα της την εμπόδισε. Πρίν φύγουμε από τα Βασιλικά, η Παϊσία είπε στον άντρα της, πως αν ξαναβλαστημήση, τότε η γυναίκα του θα πέθαινε. Τον Ιούλιο, στη γιορτή της Αγίας Μαγδαληνής, το αντρόγυνο ήλθε στην εκκλησία να δεκαπεντήσουν στο Πλωμάρι. Ο άντρας της, πήγε κάπου, μάλωσε και βλαστήμησε. Όταν δε γυρίσανε στα Βασιλικά, το επανέλαβε. Δεν πέρασε πολύς καιρός και η γυναίκα του πέθανε…
*Στοιχεία από επιστολή-μαρτυρία που έλαβε η κ. Λουκία Λύδη, με ημερομηνία 5-10-76.
Από το βιβλίο «Η Αγία Μαρία η Μαγδαληνή», Χαραλαμπους Δ. Βασιλόπουλου, Εκδόσεις «Ορθόδοξου Τύπου»
Την είδα ολοζώντανη την Αγία Μαγδαληνή
Ονομάζομαι Αλεξάνδρα Φιλιππίδου, το γένος Κωστοπούλου και ζω στις Καμάρες Πατρών.
α) Πριν από μερικά χρόνια ήλθα στην Μυτιλήνη για να προσκυνήσω τους Αγίους της και συμπτωματικά βρέθηκα στις 22 Ιουλίου στον Σκόπελο της Γέρας όπου με έφεραν για να προσκυνήσω και την Αγία Μαγδαληνή . Ήταν η μέρα της γιορτής μου. Αφού προσκύνησα την αγία εικόνα και τα Άγια Λείψανά της κατέβηκα και στις κατακόμβες της και ενθουσιάσθηκα για αυτά που είδα , αλλά και από την μεγάλη κοσμοσυρροή κατά την ημέρα της γιορτής της. Έφυγα από το νησί ενθουσιασμένη και με βαθειά την πίστη μέσα μου για όλα όσα αξιώθηκα να δω.
Την πρώτη βραδιά που κοιμήθηκα στο σπίτι μου βλέπω στον ύπνο μου την Αγία Μαγδαληνή, όπως ακριβώς είναι στην εικόνα της, αλλά με ολόξανθα μαλλιά που έπεφταν και έφταναν μέχρι τους γοφούς της και έλαμπε ολόκληρη. Εγώ αμέσως δακρυσμένη της λέγω να με βοηθήση, και εκείνη μου απάντησε: «Όχι τώρα, γιατί δεν είσαι έτοιμη». Ξύπνησα και ήταν σαν να την έβλεπα ακόμη. Αλλά σε λίγο και αφού έκανα την σχετική προετοιμασία, εκείνη με βοήθησε και δέχθηκα , χωρίς να το περιμένω , άφθονη την βοήθειά της. Για αυτό την ευχαριστώ και την δοξάζω.
β) Την άλλη χρονιά ήλθε η γιορτή της και εγώ δεν την θυμήθηκα… Αυτή την ημέρα μαζί με μια φίλη μου περπατούσαμε στον δρόμο. Ξαφνικά μπροστά μου παρουσιάστηκε μια καλόγρια και όταν γύρισα και την κοίταξα ήταν ίδια με την Αγία Μαγδαληνή η μορφή της, μόνο τα ρούχα της ήταν διαφορετικά. Συγκλονίστηκα. Δεν ήξερα τι να κάνω. Προχώρησα και εκείνη προχώρησε δίπλα μου και άρχισε να με ακολουθεί αρκετό δρόμο, χωρίς να μου μιλά. Μόνο με κοίταξε. Και ξαφνικά, χάθηκε από μπρος μου. Εξαφανίστηκε. Με μεγάλη ταραχή γύρισα στο σπίτι μου, αφού διηγήθηκα στην φίλη μου τί ακριβώς συνέβη και βλέποντας το ημερολόγιο διαπίστωσα ότι είχε ημερομηνία 22 Ιουλίου, η ημέρα της γιορτής της, την οποία εγώ, παρά τις υποσχέσεις μου προς την Αγία, είχα ξεχάσει. Από τότε την έχω Αγία μου , την παρακαλώ και επικαλούμαι την χάρη της και την ευχαριστώ που με αξίωσε να την ιδώ δύο φορές και στον ύπνο μου και στην πραγματικότητα , ζωντανή. Δοξάζω το όνομά της και τακτικά διηγούμαι το μεγάλο θαύμα της.
Από το βιβλίο « Η Αγία Μυροφόρος Μαγδαληνή και τα θαύματά της στην Σκόπελο της Μυτιλήνης »
Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Ευστρ. Χατζηστυλιανού, Αρχιερατικού Επιτρόπου Γέρας
Το άφθαρτο χέρι της Αγίας στην Σιμωνόπετρα
Στην ιερά μονή της Σιμωνόπετρας φυλάσσεται και το λείψανο του αριστερού χεριού της Αγίας Μυροφόρου και Ισαποστόλου Μαρίας της Μαγδαληνής. Την εποχή που πρωτοπροσκύνησα το αδιάφθορο χέρι, αυτό παρουσιαζόταν γυμνό πάνω σε ένα κόκκινο βελούδο, όχι δηλαδή μέσα σε μια θήκη, όπως αφήνει να εννοηθεί η φωτογραφία.
Απόγευμα στο αρχονταρίκι της μονής Σιμωνόπετρας, ο αρχοντάρης διηγείται περί του αγίου λειψάνου σε ομάδα προσκυνητών.
– Το χέρι είναι άφθαρτο, με όλο του το δέρμα και τους τένοντες. Διατηρείται σε φυσική θερμοκρασία ζωντανού σώματος και ευωδιάζει. Μάλιστα εξαιτίας των θαυμάτων της, η Αγία Μαρία η Μαγδαληνή θεωρείται και δεύτερος κτήτορας της Σιμωνόπετρας.
– Λένε, πάτερ, πως όσοι το ασπάζονται διαπιστώνουν ότι είναι θερμό.
– Ναι, είναι αλήθεια. Όσοι το ασπάζονται με ευλάβεια και πίστη διαπιστώνουν τη φυσική θερμότητα ζωντανού σώματος.
Χαμογελούμε λίγο αμήχανοι. «Και τι γίνεται, πάτερ, αν το ασπαστείς και δεν είναι θερμό», ρωτά κάποιος.
– Να σας πω… Κάποιος προσκυνητής το ασπάστηκε, αλλά δεν το ένοιωσε θερμό, ενώ όλοι οι φίλοι του το ένοιωθαν θερμό. Τότε αυτός έπεσε σε κατάθλιψη, ήταν σκεφτικός όλη την ώρα, και τελικά μάς το αποκάλυψε και ζήτησε τη βοήθειά μας. Ο γέροντας τού συνέστησε να εξομολογηθεί, να προσευχηθεί στην Αγία Μαρία τη Μαγδαληνή, και να ξαναπροσκυνήσει το ιερό της λείψανο την άλλη μέρα. Πράγμα που έγινε. Την άλλη μέρα, ο προσκυνητής, αφού εξομολογήθηκε, ασπάστηκε το χέρι της και ένοιωσε μεγάλη θερμότητα και ευωδία να εξέρχεται του λειψάνου. Ευχαριστούσε δε μετά δακρύων. Μετά δακρύων!
– Ποιά λέτε να ήταν η αιτία, πάτερ;
– Τι να σας πω! Η Αγία Μαρία η Μαγδαληνή απωθείται από τις σαρκικές αμαρτίες. Σαρκικοί άνθρωποι με πορνείες, μοιχείες και τα τέτοια, αναδίδουν πνευματική δυσωδία που η Αγία την αποστρέφεται. Ίσως ήθελε να δείξει τη δυσαρέσκειά της και την αποστροφή της.
«Πω, πω, πάτερ, να σ’ αποστρέφεται ακόμα και το λείψανο για τις σαρκικές σου αμαρτίες!» λέει κάποιος.
– Αύριο που θα προσκυνήσετε μετά τη θεία λειτουργία, παρατηρήστε μία μικρή πληγή στην πάνω πλευρά του χεριού. Σα να λείπει ένα μικρό κομμάτι. Οι ρώσοι μοναχοί στις αρχές του εικοστού αιώνα, που είχε πολλούς τότε το Άγιον Όρος, το είχαν σε μεγάλη ευλάβεια. Κάποιοι από αυτούς, όπως το ασπάζονταν, το δάγκαναν κρυφά και έκοβαν ένα μικρό κομματάκι, μια ακίδα, για ευλογία. Το έκρυβαν στο στόμα τους. Μέχρι να τους πάρουν είδηση οι μοναχοί τότε της μονής, είχε γίνει μια μικρή πληγή.
Την άλλη μέρα το πρωί τα ιερά λείψανα της μονής εκτίθενται προς προσκύνηση.
Ο φίλος μου που συνταξιδεύουμε είναι πρώτος. Το ασπάζεται και τινάζεται. Έρχομαι δεύτερος. Προσκυνώ. Ο φίλος μου με κοιτάζει με μεγάλα εκστατικά λαμπερά μάτια.
«Πω, πω, τι κάψιμο ήταν αυτό! Μ’ έκαψε τα χείλη! Τό’ νοιωσες; Καίει τα χείλη! Τό’ νοιωσες;» μού λέει με έξαψη.
Σύμφωνα με την ορθόδοξη παράδοση, η Αγία Μαρία η Μαγδαληνή υπήρξε δια βίου παρθένος
Η προφητεία της Αγίας Μαγδαληνής
Τον ρώτησα, τί γνωρίζει για την ανασκαφή, σχετικά με τά λαγούμια πού άνοιξαν, και μου είπε ότι ή ίδια ή Αγία παρουσιάστηκε σε μερικούς και είπε να γίνει ανασκαφή και μάλιστα να προχωρήσουν μέχρι το πηγάδι. Οι κάτοικοι λένε ότι ως εκ θαύματος φούσκωσε και ξεχείλισε και φανερώθηκε το Εικόνισμα.
Τον ρώτησα, γνωρίζετε άλλα θαύματα να έκανε ή Αγία Μαγδαληνή; Και μου είπε: «Ό αδελφός τού πατέρα μου ερχόταν με ένα ζώο από τά Βασιλικά, έπεσε κάτω και χτύπησε σοβαρά και έμεινε στην Καρήνη της Αγιάσου, γιατί δεν μπορούσε να κινηθεί. Ή γριούλα εκείνη ή κυρά Ελένη πού εξυπηρετούσε την Εκκλησία, είδε σε όραμα την “Αγία Μαγδαληνή και της είπε να πάει ό Τακτικός να πάρει τον αδελφό του, γιατί τον έριξε κάτω το άλογο και πρέπει να τον μεταφέρει. Και πράγματι, πήγε και τον βρήκε σε άθλια κατάσταση.
Το 1964 τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή -διηγείται ή Εύδοξία Χατζηγιάννη, κάτοικος Σκοπέλου Γέρας- κάποιος συμπατριώτης της ό Κοσμάς είχε μεγάλη ευλάβεια και κατέβαινε συχνά και άναβε ένα κεράκι κάτω στην Κατακόμβη στα λαγούμια, όπως συνηθίζουν να λένε. Παρουσιάστηκε μπροστά του ή Αγία Μαγδαληνή, πήρε το κεράκι από το χέρι του, το άναψε και τού είπε: «Να πεις στον Γιάννη τον Τακτικό, αυτό πού σκέπτεται να το κάνει». Είπε αυτά τά λόγια και εξαφανίστηκε. Ό Κοσμάς πήγε αμέσως και μετέδωσε τά λόγια της Αγίας Μαγδαληνής και εκείνος τού απάντησε ότι: «πράγματι σκέπτομαι στα εγκαίνια της Εκκλησίας με πρωτοβουλία δική μου να φροντίσω να φέρω για πρώτη φορά το χέρι της Αγίας Μαγδαληνής από την Ιερά Μονή Σιμωνόπετρας τού Αγίου Όρους».
Στις 16 Μαΐου στις 5 το απόγευμα το έφεραν. Και μέ ενθουσιασμό μου έλεγε ότι πλήθος κόσμου και όλοι οι Ιερείς από όλη τη Γέρα είχαν έλθει και μέ τά εξαπτέρυγα κατέβηκαν κάτω στην αρχή τού χωριού και μέ μεγάλη ευλάβεια το συνόδεψαν και μέ ψαλμωδίες έφθασαν στην Εκκλησία και το έθεσαν οι Άγιοι Πατέρες τού Αγίου Όρους σε προσκύνημα. Στις 17 Μαΐου έγιναν τά εγκαίνια. Παρέμεινε μέχρι τις 20 τού μηνός και χιλιάδες κόσμος το προσκυνούσε. Όταν ήλθε ή ώρα να το πάρουν οι Άγιοι Πατέρες, και πάλι μέ τά εξαπτέρυγα το κατέβασαν. Ή λύπη τους ήταν βαθειά και τά δάκρυά τους έτρεχαν, γιατί ένοιωθαν ότι έχαναν το μεγαλύτερο θησαυρό. Λες και ήταν ζωντανό το χέρι της Αγίας Μαγδαληνής, ήταν ζεστό και ευωδίαζε, επαναλαμβάνουν όλοι.
Ό διακαής μου πόθος ήταν όχι μόνο να κτίσω την Εκκλησία Της, αλλά και να γράψω ένα βιβλίο σχετικά μέ την υπέροχη πολιτεία Της πού κρύβει Θειο μεγαλείο. Οι αναμνήσεις μου παραμένουν ζωντανές και ή πνευματική γλυκύτητα πού ένοιωθα μέσα στην Εκκλησία Της ήταν αφάνταστα μεγάλη. Κάθε Δευτέρα είχα καθιερώσει να πηγαίνω από το Πλωμάρι στη Γέρα, γιατί μιλούσα στην Εκκλησία της “Αγίας Μαγδαληνής και στη βιβλιοθήκη στην Εκκλησία των Ταξιαρχών Παπάδου έτσι άκουγα πάντα να μιλούν για τά θαύματα της “Αγίας Μαγδαληνής. Άλλωστε γνώριζα και ή ίδια πολύ καλά την θαυματουργική Της δύναμη.
Μου διηγήθηκε ό Ευάγγελος Χατζηγιάννης ότι το 1974 είδε ένα όραμα, πώς κατέβηκε στα λαγούμια και είδε σε ένα ορισμένο σημείο της Κατακόμβης να είναι ανοιχτό και να ξανοίγεται ή θάλασσα. Ήταν αμέτρητα καράβια και άκουσε να τού λέει ή “Αγία Μαγδαληνή: «Έτσι όπως είναι τά καράβια αυτά, θα πήξει ό κόσμος». Δηλαδή έτσι εξηγούσε στον ύπνο του ότι θα έλθει πολύς κόσμος να προσκυνήσει την Αγία Μαγδαληνή. Του είπε ακόμα: «Ημέρα Παρασκευή και ώρα έκτη». Τότε κατέλαβαν οι Τούρκοι την Κύπρο.
Επίσης μου διηγήθηκε ή Μαρία Πάλλα τά εξής: Το 1942 είχε κάνει ένα στεφάνι στη χάρη Της από λουλούδια και το έβαλαν στην Ωραία Πύλη, τη βοήθησε ό επίτροπος Ευστράτιος Χατζηλενούδας. Ήταν τότε 23 ετών. Είχε πάει στον Ταξιάρχη Μανδαμάδου να προσκυνήσει και στην επιστροφή της έλεγαν ότι έγινε θαύμα και πώς το στεφάνι της Αγίας Μαγδαληνής πού ήταν ξερό άνθισε και έβγαλε λουλούδια. Παρ’ όλο πού είχε πάει πεζή και επέστρεψε πάλι μέ τά πόδια, ξέχασε την κούραση της κι’ έτρεξε να το διαπιστώσει. Μόλις την είδε ή κυρά-Ελένη ή νεωκόρος της Εκκλησίας, της ανακοίνωσε τά συμβάντα, ότι σείστηκε το τέμπλο της Εκκλησίας, πήγαινε και ερχόταν εκείνο το βράδυ, και οι γυναίκες πού δεκαπέντιζαν μέσα, προσευχόταν μέ μεγάλο δέος βλέποντας το θαύμα, ενώ δεν είχε γίνει σεισμός διόλου απ έξω. Το πρωί είδαν ανθισμένο το στεφάνι μέ λουλούδια, ενώ ήταν κατάξερο. Αμέσως πήγε στο σπίτι και είπε στούς γονείς της ότι θα μείνει τρία βράδια στην Αγία Μαγδαληνή, μα δεν μπορούσε να φύγει κι’ έμεινε τρία χρόνια.
Ή κυρά-Ελένη, ή γριούλα πού έμενε μαζί της, είδε μια μέρα την Αγία Μαγδαληνή και της είπε: «Μετά από ένα μεγάλο πόλεμο, ό κόλπος της Γέρας θα γεμίσει από ξένα καράβια». Πάντοτε μου έλεγαν ότι θα έλθει μέρα πού θα έρχεται πολύς κόσμος να προσκυνά τη χάρη της Αγίας Μαγδαληνής. Ή φωτισμένη γριούλα προέβλεψε τον θάνατό της, ήμερα Παρασκευή.
Ή Εκκλησία άρχισε να κτίζεται το 1926 και τελείωσε το 1932 πού έγινε και ή πρώτη Λειτουργία. Ό Χαράλαμπος Καλκατζής πού έσκαβε κατόπιν εντολής της Αγίας Μαγδαληνής, εργάστηκε δυόμιση χρόνια μαζί μέ τούς άλλους στα λαγούμια.
