Θοδωρής Δρακάκης: Ο λόγος που δεν τον βλέπουμε πια στην τηλεόραση
Επί πολλά χρόνια ήταν ο άνθρωπος που παρουσίαζε το δελτίο ειδήσεων του «Star», ενώ είχε καταφέρει να κάνει και μια σπουδαία δημοσιογραφική καριέρα.
Ο γνωστός δημοσιογράφος συμμετείχε για πάρα πολλά χρόνια στο δελτίο ειδήσεων του «Star». Πολλοί αναρωτιούνται για το πώς είναι σήμερα. Επίσης, ακόμη ένα ερώτημα είναι για ποιο λόγο αποφάσισε να εξαφανιστεί από την τηλεόραση.
Ο ίδιος, μετά από 21 χρόνια στο κανάλι, αποφάσισε να εγκαταλείψει την ενεργό δράση. Επίσης, εγκατέλειψε και την Αθήνα και πλέον ζει μόνιμα στη Τήνο. Μια ζωή πολύ διαφορετική από εκείνη που είχε συνηθίσει, μια ζωή πολύ μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας αλλά και τους λαμπερούς προβολείς των στούντιο, έχοντας πρόσφατα μάλιστα γίνει παππούς. «Εδώ μπορώ να ηρεμήσω, εδώ έχω αληθινούς φίλους που αγαπάω και με αγαπούν. Είναι καιρός να αφιερώσω λίγο χρόνο στη γυναίκα μου», έχει δηλώσει σε συνέντευξή του κι εδώ μπορείτε να δείτε πώς είναι σήμερα έτερος παρουσιαστής του σταθμού.
Η εξομολόγηση του Θοδωρή Δρακάκη για την μάχη του με τον καρκίνο
Ο ίδιος είχε προκαλέσει αίσθηση, αποκαλύπτοντας οτι πέρασε σοβαρή περιπέτεια υγείας και έδωσε μάχη με τον καρκίνο. «Κύριε Δρακάκη, έχετε επιθετικό καρκίνο κι αν δεν εισαχθείτε άμεσα στο νοσοκομείο κινδυνεύει η ζωή σας… Έφυγα, πήρα ένα μπουκάλι ουίσκι, ένα πακέτο τσιγάρα – που δεν κάπνιζα τότε – πήγα στην Πάρνηθα με το αυτοκίνητό μου και ήπια» δήλωσε ο Θοδωρής Δρακάκης.
Ο Θοδωρής Δρακάκης μίλησε στο περιοδικό People και αποκάλυψε ένα επτασφράγιστο μυστικό. «Στις 2 Ιανουαρίου 2006 για ακόμη μία φορά, είχα πρόβλημα με την υγεία μου. Για ένα χρόνο, όποτε πήγαινα τουαλέτα, έβγαζα αίμα, αλλά δεν έλεγα τίποτα για να μην αναστατώσω την οικογένειά μου. Όμως, δεν γινόταν άλλο. Πονούσα πάρα πολύ για να συνεχίσω να αποσιωπώ κι έτσι το είπα στη γυναίκα μου και πήγαμε στο νοσοκομείο. Αυτή την εικόνα δεν θα την ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου. Μόλις μπήκαμε στο γραφείο του γιατρού κι αφού είχα κάνει τις απαραίτητες εξετάσεις, μου είπε: Καρκίνος. Και μάλιστα επιθετικής μορφής. Θα χρειαστεί να κάνουμε εισαγωγή», δηλώνει.
Και συνεχίζει: «ΟΚ, του είπα. Θα το σκεφτω και κάποια στιγμή θα ξανάρθουμε. Δεν καταλάβατε κύριε Δρακάκη, έχετε καρκίνο κι αν δεν εισαχθείτε άμεσα στο νοσοκομείο κινδυνεύει η ζωή σας, μου απάντησε. Έφυγα, πήρα ένα μπουκάλι ουίσκι, ένα πακέτο τσιγάρα – που δεν κάπνιζα τότε – πήγα στην Πάρνηθα με το αυτοκίνητό μου και ήπια. Ήθελα να ηρεμήσω και να καταλάβω τη σοβαρότητα της κατάστασης. Αμέσως μετά πήρα τηλέφωνο τον Σταμάτη Μαλέλη και του είπα: Φίλε μου Σταμάτη, έχω αυτό κι αυτό και δεν ξέρω αν θα σε ξαναδώ ποτέ. Μετά γύρισα σπίτι, μιλήσαμε όλοι μαζί κι έκανα την εισαγωγή στο νοσοκομείο. Έκανα κάποιες κυστεοσκοπήσεις και υπερήχους για να ελέγχεται η εσωτερική κατάσταση της κύστης».
Ο Θοδωρής Δρακάκης κατάφερε να κερδίσει τη μάχη με τον καρκίνο και, όπως λέει, αυτό οφείλεται στον γιατρό του.
Ήταν υπό συχνή ιατρική παρακολούθηση: «Δόξα τω Θεώ, όλα πήγαν καλά χάρη στον γιατρό μου, Πλάτωνα Κεχαγιά. Εκείνη την περίοδο ήμασταν όλοι μες στο άγχος, θέλαμε όλα να είναι εντάξει και να μην αντιμετωπίσω ξανά κάποιο παρόμοιο πρόβλημα. Από αυτή μου την περιπέτεια, που δεν εύχομαι να συμβεί ποτέ σε κανέναν άνθρωπο στον κόσμο, κατάλαβα ότι τίποτα στη ζωή δεν είναι δεδομένο και πως πρέπει να χαιρόμαστε και να εκτιμάμε την κάθε μας στιγμή μέσα στη μέρα, γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι σου επιφυλάσσει το αύριο».
Ο Θοδωρής Δρακάκης παλαιότερα είχε αντιμετωπίσει ξανά πρόβλημα υγείας του όταν έπαθε καρδιακή προσβολή. Μέχρι τα 15 του χρόνια η ζωή του ήταν ονειρεμένη στην Κωνσταντινούπολη. Ώσπου ένα βράδυ το 1972 οι γονείς του τον στέλνουν άρων-άρων στην Αθήνα γιατί κινδύνευε η ζωή του από έναν συνέταιρο του πατέρα του. Έμενε με κάποιoυς συγγενείς μέχρι τη στιγμή που ήρθαν και οι γονείς του.
Ως φοιτητής στη Νομική, ο Θοδωρής Δρακάκης δούλευε για να καλύπτει μόνος του τα έξοδά του: «Η πρώτη μου δουλειά ήταν βοηθός γκαρσονιού – ούτε καν γκαρσόνι – σε μία χαρτοπαικτική λέσχη στην Πλατεία Αμερικής. Άδειαζα τα τασάκια, τα έπλενα και παράλληλα σέρβιρα. Αργότερα δούλεψα και στη λαχαναγορά του Ρέντη. Κουβαλούσα σακιά με πατάτες και τα πήγαινα στους πάγκους. Σηκωνόμουν από τις 4:00 τα ξημερώματα και γύριζα σπίτι μου στις 8:00 το βράδυ με κατακόκκινη την πλάτη μου και με αφόρητους πόνους. Όταν μπήκα στη δημοσιογραφία και άρχισα να πληρώνομαι με ένα χιλιάρικο περίπου, έβγαζα μόνος μου τα έξοδα μου. Κι έτσι έπαψα να γίνομαι βάρος στους δικούς μου», λέει χαρακτηριστικά.
