Ειρήνη Παπά: Η προσωπική ζωή της σπουδαίας ηθοποιού
Την τελευταία της πνοή άφησε η σπουδαία ηθοποιός σε ηλικία 96 χρονών. Η Ειρήνη Παπά αποτέλεσε σημείο αναφοράς για τους ηθοποιούς αφού είναι από τις λίγες περιπτώσεις που κατάφερε να κάνει διεθνή καριέρα.
Η Ειρήνη Παπά γεννήθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου 1929 στο Χιλιομόδι Κορινθίας. Η Ειρήνη Λελέκου, όπως ήταν το πατρικό της, προερχόταν από οικογένεια δασκάλων που επηρέασαν τη μόρφωσή της.
Η μητέρα της, Ελένη Λελέκου, το γένος Πρεβεζάνου της έλεγε από παιδί πολλά παραμύθια και ιστορίες. Ο πατέρας της Σταύρος Λελέκος, καθηγητής κλασικού δράματος, την έμαθε να διαβάζει τους αρχαίους κλασικούς.
Αδελφές της είναι η Ευαγγελία Λελέκου Μανθοπούλου, ιατρός ακτινολόγος, πρώην διευθύντρια του νοσοκομείου Άγιος Σάββας και η λογοτέχνιδα και ποιήτρια Δέσποινα Λελέκου Τατάκη (1926- 2009).
Το 1947 παντρεύτηκε τον σκηνοθέτη και ηθοποιό Άλκη Παπά. Χώρισαν το 1951, αλλά διατήρησε το επίθετό του. Ο μεγάλος της έρωτας όμως, όπως είχε αποκαλύψει η ίδια, ήταν ο Μάρλον Μπράντο.
«Αγαπηθήκαμε παράφορα. Εγώ δεν αγάπησα ποτέ έναν άνδρα, όπως αγάπησα τον Μάρλον, ήταν το μεγάλο πάθος της ζωής μου, ο άνδρας που αγάπησα και εκτιμούσα περισσότερο στη ζωή μου. Δύο πράγματα που δύσκολα συμπίπτουν».
Ειρήνη Παπά: Η επαγγελματική της πορεία
Είχε σπουδαία καλλιτεχνική πορεία, πρωταγωνιστώντας μεταξύ άλλων σε τρεις ταινίες που προτάθηκαν για Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας, ενώ το κατέκτησε με το «Ζ» του Κώστα Γαβρά.
Βραβεύθηκε και με τον Χρυσό Λέοντα της Μπιενάλε Θεάτρου της Βενετίας για την ερμηνεία της στην «Οδύσσεια», σε σκηνοθεσία Φράνκο Ρόσι.
Υποψήφιες για Όσκαρ υπήρξαν επίσης και δύο ελληνικές ταινίες, μεταφορές στη μεγάλη οθόνη αρχαίων τραγωδιών, η «Ηλέκτρα» (σε σκηνοθεσία Μιχάλη Κακογιάννη) και η «Αντιγόνη» (σε σκηνοθεσία Γιώργου Τζαβέλλα).
Η Ειρήνη Παπά είχε συμμετάσχει σε πολλές ξένες παραγωγές, μεταξύ των οποίων και χολιγουντιανές παραγωγές, ενώ πρωταγωνίστησε και στο θέατρο Μπρόντγουεϊ.
Στις ταινίες όπου ερμήνευσε ρόλους συμπεριλαμβάνονται «Τα κανόνια του Ναβαρόνε», «Αλέξης Ζορμπάς», «Άνω, κάτω και πλαγίως», «Ο Χριστός σταμάτησε στο Έμπολι», «Το μαντολίνο του λοχαγού Κορέλι».