Το «Σύνδρομο της Μήδειας»: Πως δημιουργείται η φονική παρόρμηση σε μια μητέρα
Με την υπόθεση των νεκρών παιδιών στην Πάτρα και την σύλληψη της Ρούλας Πισπιρίγκου, έχει βρεθεί στο επίκεντρο ο όρος “σύνδρομο της Μήδειας”. Το σύνδρομο αυτό εξηγεί πως μια μητέρα είναι ικανή να δολοφονήσει το ίδιο της το παιδί.
Η Μήδεια στη μυθολογία ερωτεύτηκε τον Ιάσονα, αρχηγό της Αργοναυτικής εκστρατείας και έθεσε στην διάθεσή του όλα τα μέσα της τέχνης της, ώσπου ο ήρωας να αποκτήσει το Χρυσόμαλλο δέρας.
Όταν ο Ιάσονας την εγκατέλειψε για να μνηστευτεί την κόρη του βασιλιά Κρέοντα, Γλαύκη, η Μήδεια προχώρησε και στο πιο αποτρόπαιο έγκλημά της: σκότωσε τα δύο παιδιά της, Φέρητα και Μέρμερο, που είχε αποκτήσει με τον Ιάσονα.
Ο Stern, το 1948, ονόμασε την περίπτωση αυτή το «σύνδρομο της Μήδειας».
Η Motz γράφει για την παιδοκτονία: «Η γυναίκα χρησιμοποιεί το σώμα της, ως το πιο ισχυρό επικοινωνιακό μέσο, ως το μεγαλύτερο όπλο της. Εξαιτίας της απόλυτης εξουσίας που έχει η μητέρα στα παιδιά της μέσα στον ιδιωτικό χώρο του σπιτιού της, μερικές διαταραγμένες γυναίκες, στερημένες από μητρική φροντίδα οι ίδιες, βλέπουν τα παιδιά τους ως ναρκισσιστική προέκταση του εαυτού τους. Έτσι, αντί να στρέψει την καταστροφική οργή στον εαυτό της, στρέφει αυτή τη φονική παρόρμηση στο παιδί της. Δηλαδή, η παιδοκτονία ως λειτουργία είναι το καθρέπτισμα της αυτοκτονίας στη φαντασία. Σκοτώνοντας το κακό μέρος του εαυτού της που έχει προβληθεί πάνω στο παιδί, η μητέρα παροδικά έχει εξαφανίσει τα απαράδεκτα μέρη του εαυτού της που δεν έχει απαρτιώσει».
Το 1951, ο καθηγητής Νευρολογίας και Ψυχιατρικής, ψυχαναλυτής Δημήτρης Κουρέτας, μεταξύ των άλλων γράφει: «Η Μήδεια είναι μια κλινική περίπτωση εγκληματικής προσωπικότητας και ο Ευριπίδης ένας νατουραλιστής που κατέγραψε επιμελώς την ψυχική διαταραχή της».
Ο De Mause γράφει: «Η χρήση των παιδιών ως αποδιοπομπαίων τράγων για να ανακουφιστεί η προσωπική εσωτερική σύγκρουση, έχει αποδειχθεί ένας εξαιρετικά αποτελεσματικός τρόπος για να συντηρούμε τη συλλογική ψυχολογική μας ομοιόσταση… Το παιδί χρησιμοποιείται ως δοχείο δηλητηρίου, όπου κανείς μπορεί να προβάλει κομμάτια της ψυχής του που αποποιείται…».
Το «Σύνδρομο της Μήδειας»: Οταν πίσω από την παιδοκτονία κρύβεται η ίδια η μητέρα
Ο Shea πραγματοποίησε τη μελέτη με τον Geoffrey McKee, ψυχολόγο εγκληματολόγο και αναπληρωτή καθηγητή στο Ινστιτούτο Hall, ένα ψυχιατρικό νοσοκομείο της Columbia, SC, όπου γίνεται ψυχική αξιολόγηση κατόπιν δικαστικής εντολής. Μελέτησαν ιατρικά αρχεία, ψυχολογικά τεστ, και δικαστικά αρχεία 20 γυναικών στη Νότια Καρολίνα, ηλικίας 18-66, που νοσηλεύτηκαν μετά τις δολοφονίες των παιδιών τους.
Η κλινική ψυχολόγος, Άννα Κανδαράκη, εξηγεί για το «σύνδρομο της Μήδειας»
«Η υπόθεση αυτή χτυπά ό, τι έχει να κάνει με μητρική και γονεϊκή αγάπη. Αυτά τα 3 παιδιά τράβηξαν τον τελευταίο λαχνό λαχείου, δεν έχει πιο κάτω» τόνισε η κλινική ψυχολόγος, Άννα Κανδαράκη μιλώντας στην ΕΡΤ1.
Η ίδια αναφερόμενη στο «σύμπλεγμα της Μήδειας» επικαλέστηκε τα όσα έλεγε ο Stern ότι μέσα στο διαταραγμένο μυαλό της γυναίκας υπάρχει μια ναρκισσιστική προέκταση του εαυτού τους. Η μητέρα δεν ξέρει πού τελειώνει η ίδια και πού αρχίζει το παιδί της.
Σύμφωνα με την ίδια, «χρησιμοποιεί το παιδί της ως εργαλείο εκδίκησης. Γι’ αυτό και πολλές φορές αυτοκτονούν αυτές οι γυναίκες. Θεωρούν το παιδί τους ότι είναι κτήμα τους, ο ίδιος τους ο εαυτός. Υπάρχει και το κουκούλωμα ότι επειδή υποφέρει το παιδί, εγώ πάω να το ανακουφίσω».
