Βανέσσα Τσαντοπούλου: Η τραγουδίστρια που πάλεψε σκληρά με τον καρκίνο
Βανέσσα Τσαντοπούλου: Τα γενέθλια της δεύτερης ευκαιρίας που της έδωσε ο Θεός γιόρτασε στις 9 Απριλίου η τραγουδίστρια Βανέσσα Τσαντοπούλου. Μια γυναίκα που πάλεψε με τον καρκίνο και βγήκε νικήτρια.
«Η Αγία Ειρήνη Χρυσοβαλάντου ήταν στο χειρουργείο μου και “καθοδηγούσε” το χέρι του γιατρού» δηλώνει σήμερα η ίδια στην «Espresso», προχωρώντας σε μια συγκλονιστική εξομολόγηση για τη μάχη που έδωσε και για το «σημάδι» που της έστειλε η προστάτιδά της στο δωμάτιο του νοσοκομείου.
Μέχρι τις αρχές Μαρτίου του 2019 τα πάντα κυλούσαν ρολόι στην καθημερινότητα της Βανέσσας. Τραγουδούσε σε νυχτερινό μαγαζί στη Λάρισα, όπου γεννήθηκε, μεγάλωσε και ζει μέχρι σήμερα, παράλληλα έκανε δισκογραφικά σχέδια και όλο τον υπόλοιπο χρόνο της τον αφιέρωνε στους δικούς της ανθρώπους και ειδικά στον γιο της. Μια μέρα, εντελώς ξαφνικά, όλα άλλαξαν
«Το πρόβλημά μου ήταν γυναικολογικό. Τον Μάρτιο του 2019 έπιασα κάτι στο σημείο του εντέρου, ένα εξόγκωμα. Δεν είχα άλλο σύμπτωμα και πήγα στον γιατρό μου πιστεύοντας ότι επρόκειτο για το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου. Τελικά ήταν μια κύστη στην ωοθήκη που έκρυβε κακοήθεια. Από εκεί άρχισε ο γολγοθάς μου» μας λέει, ξετυλίγοντας από την αρχή το νήμα της ιστορίας της. «Οταν άκουσα “καρκίνος”, έχασα τον κόσμο.
Κι αυτό γιατί σκέφτηκα πρώτα απ’ όλα το παιδάκι μου, τον Χρυσοβαλάντη, που είναι σήμερα 5,5 χρόνων. Καλώς ή κακώς, στο άκουσμα αυτής της λέξης η πρώτη σκέψη είναι: καρκίνος ίσον θάνατος. Δεν ισχύει αυτό πλέον. Πραγματικά υπάρχουν μορφές καρκίνου που θεραπεύονται, η πρόληψη σώζει ζωές» συνεχίζει.
Το θαύμα της Βανέσσσας Τσαντοπούλου
Μετά το αρχικό σοκ η Βανέσσα οπλίστηκε με θάρρος. «Περνώντας ο καιρός ανακάλυψα πως είχα τόση δύναμη μέσα μου, που δεν το πίστευα ούτε κι εγώ η ίδια. Ο καρκίνος ήταν κάτι που φοβόμουν από μικρή. Εβλεπα γυναίκες που είχαν χάσει τα μαλλιά τους και πίστευα υποσυνείδητα πως κάποια στιγμή θα το περνούσα κι εγώ. Η μητέρα μου μού έχει πει ότι από 15 χρονών έλεγα αυτό το πράγμα, σαν να είχα διαίσθηση.
Μετά τη διάγνωση, προγραμμάτισα το χειρουργείο μου, που έγινε 9 Απριλίου, μια ημερομηνία που γιορτάζω κιόλας ως τα γενέθλια της δεύτερης ευκαιρίας που μου έδωσε ο Θεός. Οι γιατροί που με χειρούργησαν βρέθηκαν μπροστά σε ένα απρόσμενο αποτέλεσμα, όπως μου είπαν. Κι αυτό διότι, ενώ η κύστη που μου αφαίρεσαν ήταν 15 εκατοστά και περίμεναν ότι θα ήμουν στο τρίτο ή τέταρτο στάδιο της αρρώστιας, εγώ τελικά ήμουν στο πρώτο. Ο καρκίνος ήταν σε ένα σημείο της κύστης, όχι σε όλη».
Μόλις έμαθε πως το χειρουργείο της πήγε καλά, η Βανέσσα σκέφτηκε αμέσως την προστάτιδά της. «Πιστεύω πραγματικά πως η Αγία Ειρήνη Χρυσοβαλάντου, στην οποία έχω τάξει και τον γιο μου, ήταν εκεί, μέσα στην αίθουσα του χειρουργείου, και ‘‘καθοδηγούσε’’ το χέρι του γιατρού.
Το πιστεύω γιατί ένιωσα την παρουσία της μέσα από ένα περιστατικό που προηγήθηκε. Είχα μαζί μου μια ξύλινη εικόνας της σε σχήμα μήλου, η οποία είναι πολύ ιδιαίτερη και την είχα πάρει από το μοναστήρι της Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου στη Λυκόβρυση. Οταν πήγα στο νοσοκομείο, υπήρχε η ίδια εικόνα πάνω από το κεφάλι μου! Αρχικά νόμισα πως ήταν η δική μου και την είχε βάλει η μητέρα μου πάνω από το κεφάλι μου. Οταν όμως άνοιξα την τσάντα μου για να πάρω μια χτένα, διαπίστωσα πως η δική μου εικόνα ήταν μέσα. Είδα ταυτόχρονα δύο ίδιες εικόνες και έπαθα σοκ. Από κει και πέρα είπα: “Αφήνομαι σε σένα, ξέρεις εσύ τι θα κάνεις για τον γιο μου, που έχει το όνομά σου. Σίγουρα δεν θα τον αφήσεις χωρίς μαμά”.
Ημουν πολύ σίγουρη πως θα έκανε το θαύμα της. Και το έκανε, γιατί όλοι οι γιατροί μού είπαν πως δεν περίμεναν ότι θα ήταν σε αυτό το στάδιο ο καρκίνος» εξομολογείται.
