“Νέοι άνθρωποι κατάφεραν να κάνουν την ζωή τους έτσι όπως την φαντάζονταν και έτσι όπως πραγματικά ήθελαν”
Είναι από τις όμορφες ιστορίες όπου νέοι άνθρωποι κατάφεραν να κάνουν την ζωή τους έτσι όπως την φαντάζονταν και έτσι όπως πραγματικά ήθελαν. Δίχως να συμβιβαστούν και να επηρεαστούν από απόψεις τρίτων, άκουσαν την καρδιά τους και την ακολούθησαν. Και από ότι φαίνεται… στις περισσότερες περιπτώσεις βγαίνει για καλό.
Το όνειρό του Βασίλη Κουτρουλάκη να δημιουργήσει μια ποιοτική καθημερινότητα για τον εαυτό του και την οικογένειά του υλοποιήθηκε.
Μεγάλωσε στην Αθήνα και συγκεκριμένα στην γειτονιά των Αμπελοκήπων. Του αρέσει πολύ να παίζει μπάσκετ, αλλά δεν χάνει την ευκαιρία, τις διακοπές του καλοκαιριού να τις περνάει στο χωριό της μητέρας του, στο Πλανητέρο Αχαΐας.
«Θυμάμαι ακόμη όλες εκείνες τις μέρες που μας έπαιρνε το βράδυ, παίζοντας στις γειτονιές του χωριού. Θυμάμαι ακόμη τη γιαγιά να με ψάχνει και τον παππού καθώς γυρνούσα σπίτι, να με λοξοκοιτάζει, χωρίς να μιλάει και πολύ».
Συναντήσαμε τον μελισσοκόμο Βασίλη Κουτρουλάκη, και μπήκαμε σε ένα σύμπαν σπουδαίο, στο σύμπαν της μέλισσας.
Το μακρινό 2001, αποφασίζει ότι θα αφήσει πίσω του την Αθήνα, θέλοντας να θέσει τις βάσεις, ώστε να δημιουργήσει τη δική του οικογένεια, μακριά από την μεγαλούπολη και παρέχοντας μία ποιοτική καθημερινότητα τόσο στον ίδιο, όσο και στην μελλοντική του οικογένεια.
Πριν από αυτό όμως, φοιτά στην Τεχνική Σχολή των Αναβρύτων, όπου σε μία απόφαση της στιγμής, επιλέγει το Τμήμα της Μελισσοκομίας και όχι της ανθοκηπουρικής, με την οποία υπήρχε μία σχέση της ευρύτερης οικογένειας. «Επιστρέφω σπίτι μου και λέω στη μάνα μου, ότι πήγα στη μελισσοκομία. Με κοιτάζει με απορία. Ακούω «μερικά» και τα πράγματα προχωράνε!». Ο Βασίλης δεν έχανε ποτέ την ευκαιρία τις διακοπές του καλοκαιριού να τις περνάει στο χωριό της μητέρας του, στο Πλανητέρο Αχαΐας
Ολοκληρώνοντας τη σχολή, τα πράγματα είναι μονόδρομος. Αυτό που μάλλον ήθελε από πάντα, να μείνει μόνιμα στο χωριό, τώρα θα γίνει και μάλιστα με έναν τρόπο ιδανικό. Μπορεί να έχει τελειώσει τη Σχολή, ωστόσο μελισσοκόμος δεν έχει γίνει ακόμη.
«Η πολύτιμη βοήθεια δύο ανθρώπων του χωριού, είναι εκείνη που με κάνει μελισσοκόμο στην πράξη», θα μας πει καθώς ανηφορίζουμε σε ένα χωμάτινο δρόμο, για να φτάσουμε μερικές κυψέλες τις οποίες έχει τοποθετήσει κοντά στην παλιά αποθήκη του παππού.
Εκεί μαθαίνουμε και το πώς εξελίχθηκαν τα πράγματα τα τελευταία 20 χρόνια της ζωής του. Μαζί με την σύζυγό του την Παναγιώτα, η οποία είναι νηπιαγωγός, έχουν αποκτήσει δύο παιδιά, την Γεωργία και το Δημήτρη και τρέφουν όλοι τους μία υπερβολική αγάπη για τις μέλισσες.
Η αγάπη του Βασίλη Κουτρουλάκη για τις μέλισσες
Ο Βασίλης Κουτρουλάκης αποφοίτησε από την Τεχνική Σχολή των Αναβρύτων, όπου σε μία απόφαση της στιγμής, επέλεξε το Τμήμα της Μελισσοκομίας/Photo:Αμαλία Κωβαίου
«Αυτές οι κυψέλες ανήκουν το γιο μου, τον Δημήτρη», θα μας πει καθώς παρατηρούμε από απόσταση ασφαλείας τις χρωματιστές κυψέλες που παράγουν το βιολογικό μέλι Korys.
Ο Δημήτρης, είναι μόλις εννιά χρονών, αλλά ξέρει πολλά για τις μέλισσες. «Θέλει συνέχεια να έρχεται στα μελίσσια. Ρωτάει τα πάντα, πλέον γνωρίζει να κάνει πολλές δουλειές, και γενικότερα του αρέσει να μιλάει στους άλλους για τη σπουδαία κοινωνία την οποία αναπτύσσουν οι μέλισσες». Η Γεωργία, είναι η μικρότερη από τα δύο παιδιά της οικογένειας, η οποία επίσης περνάει αρκετό από το χρόνο της στο συσκευαστήριο.
Το βιολογικό μέλι Korys είναι πολλαπλά βραβευμένο. Ο Βασίλης δεν έχει ησυχάσει λεπτό. Ψάχνει πάντα για το καλύτερο σημείο στο οποίο μπορεί να μεταφέρει τα μελισσοσμήνη του, μακριά από εντατικές καλλιέργειες.
Γυρίζει ολόκληρη την Πελοπόννησο, ανεβαίνει στη Μακεδονία και τη Θράκη. Αναφέρεται στην Εύβοια και τις καταστρεπτικές φωτιές του περασμένου καλοκαιριού και το πρόσωπό του αλλάζει. «Χάσαμε το δάσος μας. Ακούγαμε τα γεγονότα και αισθανόμαστε ανήμποροι να βοηθήσουμε. Να βοηθήσουμε τους ανθρώπους να σωθούν και να σώσουν τα σπίτια τους. Ήταν οδυνηρό».
Αφήνοντας πίσω μας το Πλανητέρο, κατευθυνόμαστε προς την Κλειτορία. Ο Βασίλης μας οδηγεί στο σύγχρονο μελισσοκομικό του εργαστήριο. Μία επιγραφή μας θυμίζει το όνομα. Korys. Μας δείχνει απέναντι στο Χελμό, μία κορυφή που ξεχωρίζει. «Αυτή η κορυφή ονομάζεται Κόρυς και από εκεί δανείστηκα και το όνομα για το μέλι». Κόρυς επίσης ονομάζεται και το ψηλότερο σημείο της περικεφαλαίας.
Το βιολογικό μέλι που παράγαγει ο Βασίλης Κουτρουλάκης
Δεκάδες κιβώτια με μέλι, ανοξείδωτες δεξαμενές, μηχανήματα, κυψέλες και πλαίσια. Μία παραγωγική μονάδα σε πλήρη ανάπτυξη.
«Εδώ φτάνει το μέλι από τα διάφορά σημεία που έχω τις 600 στο σύνολο κυψέλες. Ανάλογα με το είδος του, μπαίνει στην κατάλληλη δεξαμενή και στη συνέχεια ανάλογα με τις παραγγελίες συσκευάζεται.
Τα είδη του μελιού που μπορεί κανείς να βρει εδώ είναι, ελάτης, βελανιδιάς, δάσους, καστανιάς, θυμαρίσιο, χαρούπι και ορεινό ανθόμελο. Ένα σημαντικό ποσοστό από αυτά θα διατεθει στην ελληνική αγορά, ενώ ένα ακόμη σημαντικό ποσοστό, θα γίνει εξαγωγή στην Αγγλία, Γερμανία, αλλά και στην Αμερικη
