Βασίλης Μπουγιουκλάκης: Άγνωστες πτυχές της ζωής του
Ο Βασίλης Μπουγιουκλάκης γεννήθηκε στις 22 Φεβρουαρίου 1944 στην Αθήνα με την υποκριτική να ρέει στις φλέβες του. Για τα παιδικά του χρόνια δεν είναι και πολλά γνωστά, ξέρουμε πάντως πως την ώρα που φοιτά στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου τσαλαβουτά και στη δημοσιογραφία, κρατώντας μόνιμη στήλη σε αθλητική εφημερίδα. Υποκριτική-δημοσιογραφία θα ήταν το δίπολο στο οποίο θα ακροβατούσε τα επόμενα χρόνια.
Ηθοποιός πηγαίος και λαϊκός, με μεγάλη κωμική γκάμα αλλά και δραματικό ρεπερτόριο, ο Μπουγιουκλάκης διέγραψε μια ενδιαφέρουσα θεατρική πορεία που αποκάλυπτε έναν εντελώς διαφορετικό καλλιτέχνη από την τηλεοπτική του πορεία.
Απόφοιτος του Εθνικού και μόνιμο μέλος του Θεάτρου Τέχνης για μια οκταετία, ξεκίνησε την καριέρα του πολύ δυναμικά, πλάι στο δημοσιογραφικό μικρόβιο που σιγόβραζε μέσα του.
Ο αλλοτινός «δήμαρχος Χαρχούδας» της ραδιοφωνικής «Λιλιπούπολης» έπαιξε πολύ θέατρο, πολύ σινεμά και πολύ τηλεόραση και η υποκριτική του δεινότητα εκτιμήθηκε από μεγάλους ηθοποιούς που τον είχαν δίπλα τους, ονόματα δηλαδή σαν τον Κώστα Χατζηχρήστο, τον Θανάση Βέγγο, την Τζένη Καρέζη και τη Ρένα Βλαχοπούλου.
Εξίσου μεγάλη ήταν και η αγάπη του για τα παιδιά, καθώς βρισκόταν θεατρικά κοντά τους για χρόνια ολόκληρα μέσω της παιδικής σκηνής που διατηρούσε με τη σύζυγό του. Ακόμα και ο Θόδωρος Αγγελόπουλος εκτίμησε τα υποκριτικά του χαρίσματα, δίνοντας του τους καλύτερούς του ρόλους σε ταινίες-σταθμούς του ελληνικού σινεμά.
Κι όμως, ο Μπουγιουκλάκης έμελλε να γίνει ευρύτερα γνωστός με τα τηλεοπτικά ρεπορτάζ του στις λαϊκές αγορές για λογαριασμό του Kαναλιού 29! Ήταν βέβαια πρωτοπόρος στον τομέα του, καθώς ήταν από τους πρώτους -αν όχι ο πρώτος- που περιφερόταν ζωντανά με την κάμερα στις λαϊκές αγορές για να καταγράψει τον παλμό του λαού, πριν τέτοιου τύπου ρεπορτάζ καθιερωθούν τελικά στην ιδιωτική τηλεόραση.
Η «Κάμερα Αλήθεια» του εξόχως πολιτικοποιημένου Μπουγιουκλάκη στον τηλεοπτικό σταθμό του Γιώργου Κουρή έζησε τη δική της ιστορία, γεννώντας ένα σωρό απρόοπτα στις ζωντανές συνδέσεις…
Η καριέρα του Βασίλη Μπουγιουκλάκη στην υποκριτική
Όταν αποφοιτά από το Εθνικό, αναζητεί τη θέση του στο ελληνικό θέατρο. Και δεν θα αργήσει να τη βρει και με τι τρόπο μάλιστα! Λίγο πριν από τη Μεταπολίτευση και μέχρι το 1978, συνεργαζόταν σταθερά με το Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν. Τα οχτώ χρόνια που θα περάσει στη μεγάλη αθηναϊκή σκηνή θα είναι από τις πιο δημιουργικές περιόδους της ζωής του.
Δραματικός ηθοποιός στα νιάτα του και με «σοβαρό» ρεπερτόριο στις πλάτες του, δεν θα αργήσει να ανακαλύψει την αυθεντικά λαϊκή κωμική του φλέβα. Περνά ένα διάστημα ως μόνιμος συνεργάτης της Τζένης Καρέζη, πριν εξελιχθεί στον πληθωρικό κωμικό που τον έμαθε το πλατύ κοινό.
Τώρα συνεργαζόταν στο σανίδι με τη Ρένα Βλαχοπούλου, τον Κώστα Χατζηχρήστο και τον Θανάση Βέγγο, γινόμενος αστέρι της κωμωδίας και της φάρσας. Τα 25 χρόνια που θα περάσει στο σανίδι χαρακτηρίζονται άκρως επιτυχημένα, καθώς συνεργάστηκε με όλους και πήρε μέρος σε έργα-σταθμούς.
Κάποια στιγμή εξελίχθηκε σε θιασάρχη. Σειρά είχε μετά (1980) η παιδική σκηνή που ίδρυσε για να ανεβάσει το παιδικό έργο της συζύγου του, Λιάνας, «Το παράξενο όνειρο του Βασίλη». Το έργο παιζόταν για χρόνια με εξαιρετική επιτυχία στην Ελλάδα, αλλά και στην απανταχού ελληνική ομογένεια (ΗΠΑ, Καναδάς και Ευρώπη). «Το όνειρο του Βασίλη» έγινε τελικά δίσκος με συνεργάτες τον Σταμάτη Κραουνάκη και τον Γιώργο Μανιώτη.
Ξεχωριστό κεφάλαιο κατείχε στη ζωή του και ο κινηματογράφος. Θα τον δούμε για πρώτη φορά σε μικρορολάκι στο «Ο δασκαλάκος ήταν λεβεντιά» (1970) και σε καμιά δεκαριά ακόμα ταινίες, από τις οποίες ξεχωρίζουν «Ο Μανωλιός ξαναχτυπά» (1971), «Οι προστάτες» (1973), «Γυναίκες στα όπλα» (1979), «Ο παλαβός κόσμος του Θανάση» (1979), «Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα» (1986) κ.ά.
Πλάι στον εμπορικό κινηματογράφο, ο Μπουγιουκλάκης θα αναλάβει και πιο απαιτητικούς ρόλους, όπως στο σπουδαίο φιλμ του Παντελή Βούλγαρη «Ελευθέριος Βενιζέλος» (1980), όπου ενσαρκώνει τον Ιωάννη Μεταξά, αλλά και στα κομψοτεχνήματα του Θόδωρου Αγγελόπουλου «Τοπίο στην ομίχλη» (1988) και «Μετέωρο βήμα του πελαργού» (1991). Την ώρα που γίνονταν αυτά, έπαιζε σε μερικές δεκάδες βιντεοκασέτες και εμφανιζόταν σταθερά σε τηλεόραση και ραδιόφωνο.
Στο γυαλί το ελληνικό κοινό τον πρωτοείδε ήδη από το 1972 και τις σειρές του ΕΙΡΤ «Το εικοσιτετράωρο ενός παλιατζή» και «Η ταβέρνα», για να ακολουθήσουν πλήθος ακόμα σίριαλ μέχρι και το 1988. Αναφέρουμε ενδεικτικά τις τηλεοπτικές σειρές «Το ποινικό μητρώο της Αθήνας» (1973 – ΥΕΝΕΔ), «Το ταξίδι» (1976 – ΥΕΝΕΔ), «Η τύχη της Μαρούλας» (1978 – ΕΡΤ), «Το ημερολόγιο ενός θυρωρού (1979 – ΥΕΝΕΔ), στο οποίο αντικατέστησε τον Κώστα Βουτσά στον πρωταγωνιστικό ρόλο, αλλά και τα σίριαλ «Βραδυά επιθεώρησης» (1984 – ΕΡΤ) και «Μια μέσα, μια έξω» (1988 – ΕΤ2).
Ο κομματικοποιημένος ρεπόρτερ Βασίλης Μπουγιουκλάκης
Έντονα κομματικοποιημένος με το ΠΑΣΟΚ, το δημοσιογραφικό μεράκι του βρήκε διέξοδο στην τηλεοπτική εκπομπή «Κάμερα Αλήθεια» που κρατούσε από το 1989-1992 στην πανελλαδικής εμβέλειας συχνότητα του Καναλιού 29. Τα ζωντανά ρεπορτάζ του στις λαϊκές αγορές και τα παράπονα του κόσμου άφησαν τη δική τους εποχή στην ιδιωτική τηλεόραση. «Μιλάει ο λαός» ή «Προσκυνώ τη χάρη σου, λαέ μου», έλεγε εξάλλου εκείνος με τον χαρακτηριστικό του τρόπο.
Τα ευτράπελα φυσικά δεν έλειπαν. Σε μια τέτοια επίσκεψή του σε κάποια λαϊκή αγορά είχε δεχτεί επίθεση από έναν «αγανακτισμένο» παραγωγό, ο οποίος εκσφενδόνισε ένα καφάσι εναντίον του, τραυματίζοντάς τον ελαφρά. Το επεισόδιο κατέληξε στο αστυνομικό τμήμα και τις δικαστικές αίθουσες κατόπιν.
Η εκπομπή του είχε θεωρηθεί μάλιστα αντιπολιτευτική, καθώς τα ηνία της εξουσίας κρατούσε η Νέα Δημοκρατία του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και η περίοδος χαρακτηριζόταν από έντονη πόλωση και αντιπαραθέσεις. Εκείνος εξάλλου ήταν με το ΠΑΣΟΚ και δεν το έκρυβε…
Το τέλος του Βασίλη Μπουγιουκλάκη
Όταν το Κανάλι 29 πουλήθηκε και μετατράπηκε σε Κανάλι 5, ο Μπουγιουκλάκης έχασε τη δουλειά του. Τα τελευταία χρόνια ταλαιπωρήθηκε πολύ οικονομικά και υπάρχουν δημοσιεύματα που τον θέλουν ακόμα και να έχει μπαρκάρει στα καράβια για να καταφέρει να θρέψει τη γυναίκα και τους δυο του γιους.
Τώρα λειτουργούσε ένα μηνιαίο περιοδικό στη Νίκαια, με τον τίτλο της γνωστής τηλεοπτικής εκπομπής του «Κάμερα Αλήθεια». Τον Ιανουάριο του 1999 χτυπήθηκε από σοβαρό εγκεφαλικό επεισόδιο και διακομίστηκε στο Γενικό Κρατικό Νίκαιας, όπου άφησε την τελευταία του πνοή εννιά μέρες αργότερα, στις 31 Ιανουαρίου 1999. Η κηδεία του έγινε την επομένη στο ναό της Ευαγγελίστριας στη Νίκαια και η ταφή του στο Νεκροταφείο της Νεάπολης.