«Βρέθηκα σε ορφανοτροφείο, έτρωγα πολύ ξύλο»: Ραγίζει καρδιές ο Θανάσης Βισκαδουράκης για τα παιδικά του χρόνια

Θανάσης Βισκαδουράκης: Η εξομολόγηση για τα παιδικά του χρόνια που ανατριχιάζει

Μια συνέντευξη πραγματική κατάθεση ψυχής έδωσε σήμερα 28/9 ο Θανάσης Βισκαδουράκης στην εκπομπή «Ελένη». Ο ηθοποιός μίλησε για τα παιδικά του χρόνια τα οποία τα πέρασε σε ορφανοτροφείο, για τις στερήσεις, τις σχέσεις του με τους γονείς του, αλλά και το πως κατάφερε να ορθοποδήσει στην ενήλικη ζωή του και να διαγράψει καριέρα στον χώρο της υποκριτικής.

Δεδομένων των δυσκολιών που έχει περάσει, αντιλαμβάνεται κανείς το πρόσφατο σοκ του όταν αντιλήφθηκε ότι άγνωστοι του έκλεψαν το αυτοκίνητό του κάτω από το σπίτι του στον Περισσό, το οποίο είχε καταφέρει να αποκτήσει με πολύ κόπο και στερήσεις. Ευτυχώς όλα έληξαν καλώς και το αυτοκίνητο που είχε περάσει τα σύνορα, βρέθηκε μετά από συντονισμένο σχέδιο και προσπάθειες.

Η συγκλονιστική συνέντευξη του Βισκαδουράκη για τα παιδικά του χρόνια

Είπε στην κάμερα της εκπομπής «Ελένη»:

«Το παιδί μου είναι δώρο Θεού. Μετά τη γέννησή του και με τη σύζυγο μου έχω γίνει καλύτερος άνθρωπος, κοιτάω το γιο μου που μεγαλώνει, με λέει μπαμπά και λιώνω. Οι πιο ιερές λέξεις της ζωής είναι να λες μπαμπά και μαμά, λέξεις που δεν τις είπα ποτέ, όλα ξεκινάνε από την οικογένεια. Ήταν δύσκολα τα παιδικά μου χρόνια. Όταν πέθανε η μαμά μου, μωρό παιδί βρέθηκα στο ορφανοτροφείο στη Θήβα. Στο ορφανοτροφείο έμεινα μέχρι την τρίτη λυκείου μέχρι που πήγα Αθήνα για να περάσω περιοδεύων στο στρατό», είπε αρχικά ο Θανάσης Βισκαδουράκης.

Στη συνέχεια ο ηθοποιός συμπλήρωσε: «Ο πατέρας μου πριν πεθάνει μου ζήτησε συγγνώμη, δεν το περίμενα. Στην κηδεία του πατερά μου συνειδητοποίησα ότι μπορεί να απέτυχε ως μπαμπάς αλλά ένωσε τους κωφούς της Ελλάδας. Ο πατέρας μου έκανε το Σωματείο Κωφών το 1945 και είμαι υπερήφανος για αυτόν. Τι να καταφέρει ένας μπαμπάς κωφός με πέντε παιδιά το 1973; Σαν παιδί στερήθηκα τη διασκέδαση, το προνόμιο να ζητάω δώρα, ήμουν μόνος μου. Δεν επιτρεπόταν να ονειρευτώ, υλικά αγαθά δεν υπήρχαν. Δεν μου επιτράπηκε να μάθω αγγλικά ή να σπουδάσω. Αγρίευα όταν με κοίταζαν λυπητερά».

Επιπλέον, ο Θανάσης Βισκαδουράκης για την σχέση του με την θρησκεία και την Εκκλησία σχολίασε: «Από μικρό παιδί αγαπάω την Εκκλησία. Δεν άντεχα τις καλόγριες, έτρωγα πολύ ξύλο. Ήμουν πάντα το παπαδάκι του Αρχιεπίσκοπου Ιερώνυμου. Έδωσα στο παιδί μου το όνομα του Ιερώνυμου γιατί χωρίς αυτόν δεν ξέρω που θα ήμουν».

Τέλος, ο Θανάσης Βισκαδουράκης για την συμμετοχή του στο Survivor είπε: «Μόλις άκουσε η γυναίκα μου τα οικονομικά που έδιναν στο Survivor με έσπρωξε να πάω. Το Survivor μου επαναπροσδιόρισε αυτά που πίστευα, να αγαπώ το απλό και το μικρό».

Θανάσης Βισκαδουράκης: Το πως έφυγε από το ορφανοτροφείο

Ο ηθοποιός είχε βρεθεί καλεσμένος στην εκπομπή «Fishy» το απόγευμα της Κυριακής (14/11) και είπε για τα χρόνια του στο ορφανοτροφείο:

«Μία φορά έχω πάει στο εξωτερικό, έχω πάει στην Αυστρία για να δω την Εθνική Ελλάδος το 2008, με τον Ότο Ρεχάγκελ. Το καλοκαίρι που πήραμε το Euro είχα πάει στο Σύνταγμα και στην Ομόνοια να πανηγυρίσω. Είχα εισιτήριο στην Τελετή Λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, ένιωθα πολύ περήφανος για τη χώρα μου, αυτός ο τόπος είναι φιλόξενος είναι ευλογημένος.

Θα ήθελα να έχω ένα σπίτι στη θάλασσα, ήταν το όνειρό μου. Από μικρό παιδί μου άρεσε η θάλασσα, μεγάλωσα στο Δήλεσι. Το χειμερινό ορφανοτροφείο ήταν στη Θήβα και το καλοκαιρινό στο Δήλεσι. Μπήκα μωρό στο ορφανοτροφείο και έφυγα 18 χρονών που πήγα στο στρατό, δραπέτευσα. Όλοι το κάνουν αυτό, απλά φεύγουν, δεν υπογράφουν κάποιο χαρτί.

Πριν χρόνια σε μία παράσταση, ήμουν πολύ συγκινημένος, και όταν τελείωσε η παράσταση, μου λένε οι ταξιθέτριες ότι θέλει να με γνωρίσει ένας κύριος. Δεν τον γνώρισα στην αρχή αλλά μου είπε ότι θα με γυρίσει 30 χρόνια πίσω. Αμέσως κατάλαβα ποιος είναι, κοκαλώσαμε και οι δύο, δεν πίστευα ότι θα τον ξαναέβλεπα υπό αυτές τις συνθήκες. Ήταν ο άνθρωπος που τον βοήθησα να δραπετεύσει από το ορφανοτροφείο».

Related posts

Έτσι είναι χωρίς ρετούς το σώμα της Αγγελικής Νικολούλη στα 60, οι φώτο που κυκλοφορούν και «κλείνουν στόματα»

Παναγιώτης Ραφαήλ: O μικρός “ήρωας”, έκλεισε τα 6, σβήνει το κεράκι και όλοι του εύχονται «χρόνια πολλά»

«Μην το πείτε στη μαμά μου…Τρώμε μία εβδομάδα ρύζι»