Θα μπορούσε να λείπει ένα έργο του Τσίλλερ από τον ωραιότερο πεζόδρομο της Αθήνας; Στο 21 της Διονυσίου Αρεοπαγίτου η εντυπωσιακή, διώροφη Οικία Ντάβαρη στεγάζει από τα τέλη της δεκαετίας του ’90 την Ισπανική Πρεσβεία.
Στο νούμερο 45 βρίσκεται το διατηρητέο νεοκλασικό του Μερόπειου Ιδρύματος Φροντίδας Ηλικιωμένων, που ιδρύθηκε το 1914 «προς μόρφωσιν και εκπαίδευσιν άπορων κορασίδων».
Το εκκλησάκι δίπλα του, που χρονολογείται από το 1919, αφιερώθηκε στην Αγία Σοφία, καθώς η ανασκαφή πριν την θεμελίωσή του έφερε στο φως ένα αρχαίο άγαλμα της θεάς Αθηνάς –κι αν δεν πιάσατε με την πρώτη τη σύνδεση, ξαναδιαβάστε την πρόταση προσεκτικά.
Επί της Διονυσίου Αρεοπαγίτου, ακριβώς απέναντι από το Ηρώδειο, βρισκόταν κάποτε το Καφενείο Παρθενών, στέκι λογοτεχνών, για το οποίο ο Γεώργιος Δροσίνης γράφει στα «Σκόρπια φύλλα της ζωής μου» πως «ποτέ καφενείο του κόσμου, κι από τα πιο φημισμένα, δεν μπορούσε να δώσει σε πελάτες του τέτοια θέα».
Στη γωνία της Αρεοπαγίτου με τη Ροβέρτου Γκάλλι βρισκόταν το εντυπωσιακό μπαουχάους σπίτι του ζωγράφου Κωνσταντίνου Παρθένη, ο οποίος αρνήθηκε να το πουλήσει προκειμένου να μην εμποδίζει την θέα από το κέντρο Διόνυσος, και απείλησε να αυτοπυρποληθεί μαζί με τα έργα του όταν προτάθηκε η απαλλοτρίωση του. Το σπίτι κατεδαφίστηκε μετά τον θάνατο του ζωγράφου.
Το 1857 σχεδιάστηκε δρόμος με το ίδιο όνομα, λίγο πιο βόρεια από τον σημερινό –ο οποίος επανασχεδιάστηκε και απέκτησε τη σημερινή του θέση το 1955 από τον Δημήτρη Πικιώνη. Πεζόδρομος έγινε μόλις το 2003 –κι ας τον θυμάστε τέτοιον σχεδόν από πάντα.
Ο Τιβέριος Κλαύδιος Αττικός Ηρώδης ήταν βαθύπλουτος Αθηναίος ρήτορας και σοφιστής, ο πρώτος Έλληνας που έγινε ύπατος στρατηγός της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Με δικά του έξοδα χτίστηκε το 161 μ.Χ. το Ηρώδειο.
Στη γωνία της Αρεοπαγίτου με τη Βύρωνος βρίσκεται από το 1996 ο ορειχάλκινος αδριάντας του Στρατηγού Μακρυγιάννη, που φιλοτέχνησε το 1989 ο γλύπτης Γιάννης Παππάς.
