Αριστοτέλους Θεσσαλονίκη: Η πλατεία που πάντα αγαπάς να επιστρέφεις
Αριστοτέλους Θεσσαλονίκη: Η Πλατεία Αριστοτέλους σε 40 επιλεγμένες φωτογραφίες από εξαιρετικούς φωτογράφους!
«Η πιο γνωστή πλατεία της Θεσσαλονίκης δεν είναι άλλη από την Πλατεία Αριστοτέλους. Χτίστηκε μετά τη μεγάλη πυρκαγιά του 1917 σύμφωνα με τα σχέδια του Γάλλου αρχιτέκτονα Ernest Hebrard.
Η πλατεία Αριστοτέλους έχει επιρροές από Ευρωπαϊκές και Μεσογειακές πόλεις ενώ παράλληλα ο Ernest Hebrard εμπνεύστηκε από τα νεοβυζαντινά πρότυπα θέλοντας να τονίζει τη σχέση της Θεσσαλονίκης με το Βυζάντιο. Η σημερινή της μορφή διαμορφώθηκε τη δεκαετία του 1960.
Το άγαλμα του Ελευθέριου Βενιζέλου στέκει στο βόρειο τμήμα της ενώ αποτελεί σημείο συνάντησης για διαδηλώσεις και συλλαλητήρια.
Πίσω από την πλατεία βρίσκεται η Ρωμαϊκή Αγορά, όπου το 1966 η αρχαιολογική σκαπάνη έφερε στο φως σπουδαία ευρήματα ιστορικής αξίας.
Στη νοτιοδυτική πλευρά βρίσκεται η Παναγία Χαλκέων , γνωστή και ως «κόκκινη εκκλησία». Χτίστηκε το 1028 και πήρε το όνομά της από τα εργαστήρια χαλκωματάδων που βρίσκονταν στην περιοχή ενώ κάποια καταστήματα λειτουργούν μέχρι και σήμερα.
Στην ανατολική πλευρά ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει το «Μπέη Χαμάμ» ή «Λουτρά Παράδεισος». Πρόκειται για το παλαιότερο Οθωμανικό Λουτρό της Θεσσαλονίκης και το σημαντικότερο Χαμάμ των Βαλκανίων το οποίο χτίστηκε με εντολή του Μουράτ Β΄ το 1444 πάνω σε απομεινάρια βυζαντινών εκκλησιών.
Προχωρώντας κατά μήκος της πλατείας με κατεύθυνση τη θάλασσα ο επισκέπτης μπορεί να περιηγηθεί στις γνωστές παραδοσιακές εμπορικές αγορές στο Καπάνι, Μοδιάνο και Άθωνος.
Η πλατεία Αριστοτέλους αποτελείται από συνολικά δώδεκα κτήρια τα οποία έχουν κριθεί διατηρητέα ανάμεσα τους το ξενοδοχείο «Electra Palace» και το «Ολύμπιον», το οποίο στεγάζει την έδρα του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
Στο κέντρο της πλατείας βρίσκεται το άγαλμα του Σταγειρίτη φιλοσόφου Αριστοτέλη ενώ σήμερα η πλατεία σφύζει από ζωή αφού ο επισκέπτης μπορεί να χαλαρώσει και να ξεκουραστεί στις όμορφες καφετέριες που υπάρχουν τριγύρω, αγναντεύοντας τη θάλασσα.»
Κείμενο: Ευαγγελία Μεϊμέτη