Η ακοή μου εστιάζει μόνο στον ήχο από τα ροδάκια της βαλίτσας που γρατζουνούν το έδαφος.
Τα βήματα γρήγορα. Στο χέρι μου το διαβατήριο και ένα εισιτήριο.
Η ψυχή μου βιάζεται, καθώς το αεροπλάνο ξεκολλά από τη γη και αρχίζουν όλα να μικραίνουν, είναι λες και συρρικνώνεται μαζί και ό,τι άφησες πίσω.
Δεν είναι δραπέτευση.
Είναι μια ανάγκη για ανάσα, για αποστασιοποίηση από ότι αισθάνεσαι σαν βαρίδια στις τσέπες.
Όταν πια το μόνο που βλέπεις από το παράθυρο είναι λευκά βαμβάκια από σύννεφα, τότε είναι που έρχεσαι αντιμέτωπος με την συνειδητοποίηση του πόσο μικρή είναι η ζωή και πόσο την δυσκολεύουμε από μόνοι μας.
Τα ταξίδια τελικά είναι το γιατρικό για όλα.
Πάντα με ηρεμούσαν, πάντα μου έδιναν μια ώθηση, ένα αίσθημα εφορίας, δίψας για κάτι νέο.
Απολαμβάνω που οι πολλοί δεν καταλαβαίνουν τη γλώσσα μου, που κανείς δεν γνωρίζει το πρόσωπο μου, που δεν με νοιάζει απολύτως τίποτα, παρά μόνο να χαρίσω στον εαυτό μου νέες γνώσεις, όψεις μιας διαφορετικής κουλτούρας, πολιτισμικής κληρονομιάς, γεύσεων και στιγμές όπου το μυαλό αδειάζει από ότι το πιέζει.
Και δεν ζούμε σε κόσμο ψευδαισθήσεων.
Δεν φεύγεις για να ξεχάσεις. Είναι ηλίθιο να πιστεύεις κάτι τέτοιο.
Και το ξέρεις.
Δεν μπορεί ένα ταξίδι να σε απαλλάξει από τα προβλήματα σου.
Ό,τι κουβαλάς μέσα σου, το κουβαλάς παντού.
Σου δίνει όμως την ευκαιρία να αναθεωρήσεις τι είναι σημαντικό και τι όχι.
Να ιεραρχήσεις τις προτεραιότητες σου, να αποσυμπιεστείς και να δεις με ψυχραιμία ότι σε τρομάζει.
Να χαμογελάσεις, όχι μόνο για τις φωτογραφίες, αλλά γιατί είναι ο μόνος τρόπος για να πας παρακάτω, ένα βήμα παραπέρα.
Δύναμη σου ότι σε εμπλουτίζει ως άνθρωπο, ότι σου ”ανοίγει” το μυαλό, ότι σε εξελίσσει.
Πέραν λοιπόν της ανανέωσης, που είναι το φυσικό επακόλουθο ενός ταξιδιού, επέρχεται και η συμπλήρωση ενός ακόμα κομματιού στο παζλ της ζωής μας.
Δεν έχει σημασία αν θα φτάσεις μακριά ή κοντά.
Δεν έχει σημασία ο προορισμός, παρά μόνο το ταξίδι.
Κοινότυπο ε;
Ίσως.
Αλλά και η ζωή σάμπως ένα ταξίδι δεν είναι;
Δεν σε νοιάζει πού θα φτάσεις αλλά το πώς θα καταφέρεις να κάνεις την διαδρομή πιο καλή, πιο ενδιαφέρουσα, πιο ευτυχισμένη.
‘Ένα ταξίδι, ένα πολύτιμο δώρο, που το χρωστάς στον εαυτό σου!
Γράφει η Κέλλυ Μπόζα
