Σε μια σειρά από πρωτοβουλίες για το τέλος της σπατάλης φαγητού, η Ιταλία ψήφισε νόμο ώστε το φαγητό που περισσεύει από τις επιχειρήσεις να δωρίζεται σε φιλανθρωπικές οργανώσεις αντί να καταλήγει στα σκουπίδια.
Τα οφέλη αυτής της χειρονομίας υπήρξαν τόσο προφανή, που συσπείρωσαν στην ψήφιση του νομοσχεδίου βουλευτές από όλες τις πολιτικές παρατάξεις. Μάλιστα, το κίνητρο που δίνει η γειτονική χώρα στις επιχειρήσεις για να συμμορφωθούν με τον νέο νόμο δεν θα είναι κάποια πρόστιμα, σε αντίθετη περίπτωση, αλλά φοροελαφρύνσεις.
Είναι χαρακτηριστικό ότι για την ώρα η Ιταλία δαπανά δισεκατομμύρια ευρώ στη διαχείριση των απορριμμάτων, οπότε με το νέο νομοσχέδιο επιτυγχάνεται ένα τουλάχιστον τριπλό όφελος: περικοπή κρατικών δαπανών, «ελάφρυνση» των χωματερών και καλύτερη σίτιση για κοινωνικά ευπαθείς ομάδες.
Έτσι η Ιταλία εντάσσεται στο διεθνές κίνημα εξοικονόμησης φαγητού, που παίρνει ολοένα και μεγαλύτερες διαστάσεις. Ανάμεσα στους πρωτοπόρους η Δανία, όπου ακόμα και διακεκριμένοι σεφ πειραματίζονται με «αποφάγια» στα πιάτα τους, για να τα απαλλάξουν από το στίγμα, ενώ όλο και περισσότεροι καταναλωτές προτιμούν να ψωνίζουν από μαγαζιά όπως το WeFood, που πουλάει μόνο περισσεύματα φαγητού.
Μήπως όμως η ενίσχυση των οικονομικά αδύναμων με «αποφάγια», όπως συνηθίζουμε να τα αποκαλούμε, είναι σε τελική ανάλυση υποτιμητική για τους λιγότερο «προνομιούχους» κατοίκους μιας χώρας; Οι υποστηρικτές της συγκεκριμένης χειρονομίας διευκρινίζουν ότι η συντριπτική πλειοψηφία του φαγητού που καταλήγει στα σκουπίδια είναι σε άριστη κατάσταση. Και ότι σε αυτά τα «αποφάγια» δεν βρίσκουμε αλλοιωμένες και ληγμένες τροφές, αλλά προϊόντα με αμελητέα ελαττώματα, για παράδειγμα φρούτα που δεν έχουν τέλειο σχήμα και δεν επιλέγονται στο μανάβικο, κονσέρβες με σκισμένες ετικέτες και ελαφρώς στραπατσαρισμένα κουτιά δημητριακών, που το περιεχόμενό τους είναι 100% βρώσιμο.
Δείτε μια ομιλία Ted για το παγκόσμιο σκάνδαλο της σπατάλης φαγητού: