Πολλές φορές όταν οι ίδιοι οι πολίτες αναλαμβάνουν δράση και φροντίζουν για το αστικό ή το φυσικό τοπίο του περιβάλλοντός τους χωρίς να περιμένουν τα πάντα από την Πολιτεία, γίνονται σπουδαία πράγματα.
Όσοι έχετε επισκεφτεί την Παύλιανη, ένα χωριό του Δήμου Λαμιέων στους πρόποδες της Οίτης, σίγουρα θα προσέξατε την εντυπωσιακή κρεμαστή γέφυρα – πιάνο στο δάσος ή τα graffiti (τύπου Banksy ) που βλέπεις ξαφνικά μπροστά σου στα σπίτια του χωριού.
Πρέπει να παραδεχτούμε πώς δεν είναι εικόνες που περιμένεις σε ένα ορεινό χωριό.
Η 29χρονη Μαρία μεγάλωσε και ζει στην Αθήνα αλλά έχοντας καταγωγή από την Παύλιανη έχει περάσει όλα της τα καλοκαίρια, τα Πάσχα και πολλά πολλά Σαββατοκύριακα στον τόπο του πατέρα της, στο σπίτι του παππού, στην Παύλιανη.
Θυμάται από μικρή να ασχολείται με τα Πολιτιστικά του χωριού και με τον Βαγγέλη Ζωγράφο (τον Βαγγελάκη όπως τον φωνάζουνε οι συγχωριανοί του ) που αναλαμβάνει πάντα πρώτος δράση και παρασύρει κι άλλους εθελοντές, βρέθηκε πριν λίγα χρόνια να φτιάχνει πινακίδες για το χωριό προσθέτοντας μια δόση χιούμορ.
Αργότερα και βλέποντας και την Τέχνη του street art που εξαπλώνεται στους δρόμους των ευρωπαϊκών πόλεων , σκέφτηκε να κάνει κάτι ανάλογο στο δικό της τόπο που αγαπάει πολύ.
Στην αρχή διστακτικά και με την συγκατάθεση των ιδιοκτητών των σπιτιών ξεκίνησε ένα graffiti.
Οι Παυλιανίτες δέχτηκαν ευχάριστα την μοντέρνα απροσδόκητη πινελιά της Μαρίας κι έτσι το επόμενο καλοκαίρι ζωγράφισε μια ολόκληρη γέφυρα και συνέχισε να δημιουργεί στους τοίχους παλιών σπιτιών σεβόμενη πάντα τον χώρο.
Κάποιοι μάλιστα της ζήτησαν οι ίδιοι να παρέμβει στο εξωτερικό των σπιτιών τους.
Τα έργα αυτά έχουν γίνει έξω από τα πλαίσια κάποιου Πολιτιστικού Συλλόγου.
Η Μαρία Λιάγκα έχει σπουδάσει Παιδαγωγικά και πέρα από τα έργα της στην Παύλιανη δεν ασχολείται με τα Εικαστικά. Τα project της στο χωριό είναι κάτι που ήρθε πολύ φυσικά.
«Η δράση αυτή ξεκίνησε το προηγούμενο καλοκαίρι -με παρότρυνση του Βαγγέλη Ζωγράφου αυτός είναι η πηγή της τρέλας» είπε η Μαρία.
«Στην αρχή κάναμε μια βόλτα στο χωρίο & βλέποντας τοίχους ή παλιά αντικείμενα σκεφτόμουν σε τι θα μπορούσαν να μεταμορφωθούν. Για αρχή έκανα μια μικρή ζωγραφιά ..( ήταν μια εσοχή σε έναν τοίχο που την κάναμε να φαίνεται σαν κάδρο) κ μετά μεγαλύτερες επιφάνειες. Κάπου εκεί ξεθάρρεψα!» μας λέει η Μαρία Λιάγκα.
Μήπως η Μαρία να γίνει παράδειγμα για όλους μας;
