Είναι κάποιες περιπτώσεις ανθρώπων που πραγματικά το όνομα τους καθορίζει την πορεία της ζωής τους. Αν άκουγες το επώνυμο Μπατζάβαλης, θα μπορούσες να μαντέψεις κάτι διαφορετικό για τη ζωή του πέραν από το «ιδιοκτήτης ταβέρνας στην επαρχία»;
Δεν το γράφω καθόλου υποτιμητικά αυτό. Ίσα ίσα. Απλώς είναι εντυπωσιακό κάποιες φορές πως το όνομα αποτελεί μια τρόπον τινά μοίρα που μας σπρώχνει προς μια κατεύθυνση. Ο κύριος Μπατζάβαλης – δυστυχώς δεν έμαθα το μικρό του – φέρει ένα επώνυμο ξακουστό και πιο διάσημο από πολλούς celebrities.
Στην Πελοπόννησο περισσότερο και κυρίως στη βόρεια μεριά του γεωγραφικού διαμερίσματος, μπορεί να βρεθεί άνθρωπος σε κάποιο χωριό να μη γνωρίζει την Ελένη Μενεγάκη για παράδειγμα, αλλά να ξέρει τον Μπατζάβαλη. Όχι τόσο ως πρόσωπο, ως ανθρώπινη ύπαρξη, αλλά ως όνομα που συνοδεύεται από έναν χώρο.
Η πιο ξακουστή ταβέρνα της Πελοποννήσου χωρίς καμία υπερβολή. Αυτό που θα συναντήσει κανείς στον Μπατζάβαλη δεν πιστεύω ότι μπορεί να βρεθεί αλλού με τα ίδια ακριβώς χαρακτηριστικά. Μπορεί να βρεις μέρος με μεγάλες μερίδες φαγητού και φθηνές, αλλά δε θα είναι ποιοτικές. Μπορεί να βρεις με φθηνές και ποιοτικές μερίδες, μα όχι σε αυτό το μέγεθος. Μπορεί να βρεις ποιοτικές και μεγάλες, σε τιμή τουλάχιστον 50% πάνω όμως.
Και τα τρία μαζί θα τα βρεις σίγουρα στον Μπατζάβαλη. Τα μεγέθη στις μερίδες κρεατικών τα έχω συναντήσει ξανά μόνο στον Χριστόφορο στα Καλύβια. Σε υψηλότερη τιμή όμως. Μιλάμε για τόσο μεγάλες μερίδες που αν τον ρωτήσεις τι βάζει συνοδευτικό, θα σου απαντήσει «δεν βάζουμε συνοδευτικό γιατί…δεν χωράει στο πιάτο». Από κει καταλαβαίνεις και τι θα ακολουθήσει.
Μπριζόλα, πανσέτα, μπιφτέκι, παϊδάκια, ό,τι ζητήσεις θα το πάρεις σε αφθονία. Ακόμα και τα ορεκτικά. Η μια μερίδα πατάτες είναι τρεις μερίδες στις περισσότερες ταβέρνες. Το τζατζίκι ή η τυροκαυτερή είναι λες και μεταφέρθηκαν αυτούσια από έναν κουβά στο πιάτο. Το κομμάτι φέτας στην χωριάτικη σαλάτα έχει το μέγεθος μιας πολύ μεγάλης παλάμης και το πάχος δύο χοντρών χεριών.
Αν με ρωτήσεις όμως, θα σου πω ότι ο πρωταγωνιστής του έργου είναι το τυροπιτάρι του. Μπριζόλες και μπιφτέκια θα βρεις και σε άλλα μαγαζιά. Όχι σε αυτό το μέγεθος και τιμή, αλλά έστω γευστικά θα τα βρεις. Το τυροπιτάρι δεν θα το βρεις.
Είναι μια συνταγή που την κάνουν κατά κόρον στην Εύβοια, αλλά ο Μπατζάβαλης την προσφέρει στην πιο ωραία εκδοχή της. Και σε μέγεθος και γευστικά. Είναι σαν μια τεράστια κουρού με λιωμένο τυρί μέσα της, αλλά έχει μεγάλη διαφορά στο ψήσιμο της ζύμης. Δεν μπορώ να βρω λέξεις να το περιγράψω και δεν χρειάζεται κιόλας. Να γεμίζεις το ντεπόζιτο, να βάλεις στο αμάξι την παρέα και να φύγεις ντουγρού για Καρατζά.
Καρατζάς λέγεται το χωριό που βρίσκεται ο Μπατζάβαλης και είναι μια απόσταση 2 ωρών πάνω κάτω με κατεύθυνση το νομό Αργολίδας. Είναι μια διαδρομή που μπορεί στο πήγαινε να την βαρεθείς, αλλά μετά τα όσα θα φας στον Μπατζάβαλη, δεν θα θυμάσαι ότι ήρθες από Αθήνα. Θα νομίζεις ότι μένεις κάπου εκεί γύρο.
Στο τέλος της κατάνυξης το κατάστημα κάνει κέρασμα και από ένα παγωτό χωνάκι με βανίλια και σιρόπι βύσσινο σε κάθε άτομο του τραπεζιού. Είστε 5; 5 χωνάκια. Είστε 15; 15 χωνάκια. Είστε ποδοσφαιρική ομάδα; Πάλι ένα για τον καθένα.
Ο Μπατζάβαλης θα μπορούσε να αποτελεί κίνητρο για την αποκέντρωση και αποσυμφόρηση των μεγάλων πόλεων. Επιστροφή στα χωριά. Στον Καρατζά κυρίως!
