Υπάρχουν ανά την Ελλάδα χωριουδάκια φρεσκογυαλισμένα, με τα αρχοντικά τους να έχουν αναπαλαιωθεί για να στεγάσουν κουκλίστικους ξενώνες και χουχουλιαστά café.
Μετά, υπάρχουν και τα άλλα, τα χωριουδάκια που μοιάζουν να σταμάτησαν στον χρόνο, που κάποια στιγμή εγκαταλείφθηκαν από τους κατοίκους τους, ή συνέχισαν να ζουν στους ρυθμούς που ήξεραν από το 1960. Σε αυτά δεν θα δεις πολυκοσμία, reserve τραπεζάκια στις ταβέρνες και spa στα υπόγεια των ξενώνων.
Μόνο αυθεντική φιλοξενία, υπέροχα τοπία, απολαυστική ησυχία, και καταπληκτικό σπιτικό φαγητό.
Κουμουστά, Ταΰγετος
Ένα μεσαιωνικό χωριό κρύβεται εγκαταλελειμμένο στα βάθη του φαραγγιού του Ταΰγετου –του φαραγγιού του Ανακώλου, όπως είναι το επίσημο όνομά του. Έχει δύο κατοίκους, εκεί που κάποτε είχε δύο χιλιάδες, και είναι όλο λιθόκτιστα καλντερίμια που ανηφορίζουν περνώντας ανάμεσα σε πέτρινα σπίτια, μαρμάρινες βρύσες και βυζαντινά εκκλησάκια. Είναι πιθανότατα το καλύτερο παράδειγμα σταματημένου στον χρόνο χωριού που έχει να επιδείξει η Ελλάδα. Κι η διαδρομή ως εδώ είναι εξίσου, αν όχι και περισσότερο, φαντασμαγορική.
Μελισσουργοί, Τζουμέρκα
Φωτό: Agathi Hotel
Σύμφωνοι, είναι όλα τα Τζουμέρκα σταματημένα στον χρόνο. Οι Μελισσουργοί είναι απλώς ένα από τα πιο ανεξερεύνητα, κουκλίστικα χωριά τους. Χτισμένο εξολοκλήρου από πέτρα και ξύλο, προσφέρει πανοραμική θέα στα βγαλμένα από παραμύθι τοπία που το περιβάλλουν. Η μεγάλη, λιθόκτιστη πλατεία του που θυμίζει γιγάντιο μπαλκόνι στο χείλος του γκρεμού, φιλοξενεί ένα γλυκύτατο καφενείο κι ένα ταβερνάκι που σερβίρει τοπικές νοστιμιές –μαγειρευτά τα Σαββατοκύριακα με κόσμο, ντόπια κρέατα καλοψημένα στη σχάρα τον υπόλοιπο καιρό. Πάνω από την πλατεία, η εκκλησία του Αγίου Νικολάου τραβάει το βλέμμα με τις διαδοχικές αψίδες που στολίζουν την στοά του περίβολου της.
Καστάνιτσα, Πάρνωνας
Φωτό: Πάνος Μουρλάς | Panoramio
Πέτρινα, ασβεστωμένα σπιτάκια αντανακλούν το φως του ήλιου που φιλτράρεται από τα χρυσοκίτρινα φύλλα του καστανοδάσους γύρω τους. Οι καφεγκρί πλάκες στις στέγες τους μοιάζουν ηπειρώτικες, δεν είναι, όμως: είναι φτιαγμένες από τον περίφημο σχιστόλιθο Μαλεβού, όπως είναι η άλλη ονομασία του Πάρνωνα.
Φωτό: Πάνος Μουρλάς | Panoramio
Χρωματιστά ξύλινα μπαλκόνια, παραδοσιακά αρχοντικά που μετρούν έως και τρεις αιώνες ζωής, και λουλουδιασμένες αυλές συμπληρώνουν την εικόνα. Ίσως το ομορφότερο από τα χωριά του Πάρνωνα, η Καστάνιτσα είναι κρυμμένη από τα βλέμματα, στο βάθος των φαραγγιών του, σκαρφαλωμένη σε μια από τις πιο απότομες πλαγιές του.
Πουρί, Πήλιο
Φωτό: Pelionweb.gr
Χωριουδάκι τσέπης, έξι περίπου χιλιόμετρα από την Ζαγορά, κρεμασμένο σαν μπαλκόνι πάνω από τα γαλάζια κύματα του Χορευτού. Σκαρφαλώστε τα σκαλιά της κεντρικής πλατείας, που απλώνεται αμφιθεατρικά σε τρία επίπεδα, μέχρι το ψηλότερο σημείο της, για να χαζέψετε από ψηλά το απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου να δένει αρμονικά με το βαθυπράσινο του βουνού, που διακόπτεται μόνο από μερικά πέτρινα σπιτάκια, με καμινάδες που αχνίζουν. Κατεβαίνοντας, κάντε μια στάση στο αυτοσχέδιο μαγαζάκι – έκθεση κεραμικών της Τζέμα και του συζύγου της για να χαζέψετε μοναδικές δημιουργίες προσπαθώντας –μάλλον χωρίς αποτέλεσμα– να αντισταθείτε στον πειρασμό των «σουβενίρ».
Βούρμπιανη, Μαστοροχώρια
Σκαφαλωμένη σε υψόμετρο 900 μέτρων, σε μια από τις καταπράσινες πλαγιές του Γράμμου, η Βούρμπιανη είναι ένα πανέμορφο πέτρινο χωριό, με λιθόστρωτα καλντερίμια και παραδοσιακά σπιτάκια με καμινάδες που αχνίζουν. Στα αξιοθέατά της περιλαμβάνονται δώδεκα γραφικά εκκλησάκια, και το εντυπωσιακά μεγάλο για τα δεδομένα της περιοχής κτίριο του παλιού σχολαρχείου, με τις γαλάζιες ξύλινες πόρτες, στο τέλος του δρόμου. Στο κέντρο της πλατείας με τις πέτρινες κρήνες δεσπόζει ένας γιγάντιος, αιωνόβιος πλάτανος που ρίχνει τα καλοκαίρια τη σκιά του στα περίτεχνα παγκάκια της.
Εκείνο, όμως, που κλέβει την παράσταση από τις ομορφιές της Βούρμπιανης είναι το ομώνυμο ταβερνάκι της, όπου η κυρία Βιολέτα μαγειρεύει, χωρίς υπερβολές, το καλύτερο φαγητό σε όλα τα Μαστοροχώρια.
