Ένα μικρό Κυκλαδονήσι λουσμένο στο αιγαιοπελαγίτικο φως μέσα στην καρδιά των Κυκλάδων.. Ένα λευκό σύνολο με πινελιές μπλε και πράσινου στο καταγάλανο Αιγαίο και τόπος ιστορικός με παγκόσμιο ενδιαφέρον.
Προικισμένο με εξαιρετική φυσική ομορφιά, χρυσαφένιες αμμουδιές και διάφανα νερά που σε αιχμαλωτίζουν. Τις αμμουδιές διαδέχονται μικροί απόμεροι όρμοι, θαμνώδεις λόφοι και τοπία με κέδρους. Σπαρμένα γραφικά ξωκλήσια, κάτασπρα σπίτια, πέτρινα αγροτόσπιτα, εξοχικές κατοικίες, εντυπωσιακές βίλες και γαλήνια ηρεμία συμπληρώνουν τo υπέροχο σκηνικό.
Το «Νησί της αιώνιας Κυριακής» όπως είναι περισσότερο γνωστή η Αντίπαρος, είναι ένα καλοκαιρινό θέρετρο ιδανικό για ήσυχες διακοπές. Ένα νησί «απομονωμένο» και «απάτητο» ακόμα από τα στίφη των τουριστών – όσο κι αν τα τελευταία χρόνια όλο και πιο πολλοί την ανακαλύπτουν.
Αν και βρίσκεται σε μικρή απόσταση από την Πάρο μοιάζει να μην έχει καμία σχέση μαζι της. Σε ρυθμούς διαφορετικούς από τη διάσημη γειτόνισσά της, η μικρούλα Αντίπαρος έχει να αντιπροτείνει το δικό της ήρεμο μοντέλο διακοπών, που δεν επιδέχεται αλλαγή. Έτσι, είτε θα το αποδεχτείτε εξολοκλήρου και θα ανακαλύψετε τις μοναδικές χάρες του νησιού, είτε θα πρέπει να γυρίσετε πίσω στην κοντινή, κοσμοπολίτικη Πάρο.
Η Αντίπαρος έγινε γνωστή στο ευρύτερο ελληνικό κοινό το 1960 και μέσα από τον ελληνικό κινηματογράφο, όταν φιλοξενήθηκαν τα συνεργεία της Φίνος Φιλμ στο ιστορικό κέντρο για τα γυρίσματα της βραβευμένης ταινίας «Μανταλένα» (με την Αλίκη Βουγιουκλάκη), συμβάλλοντας στην ανάδειξη της φυσικής της ομορφιάς και του ιστορικού τοπίου. Από τότε το νησί έγινε δημοφιλής τουριστικός προορισμός για Έλληνες και ξένους τουρίστες τα καλοκαίρια και η οικονομία του οικισμού άρχισε να προσανατολίζεται στην τουριστική ανάπτυξη.
Κατοικείται από τους προϊστορικούς χρόνους και στην αρχαιότητα ονομαζόταν Ωλίαρος που σημαίνει δασώδες νησί. Η αρχαιολογική σκαπάνη έβγαλε από τα σωθικά του μαρμάρινα ειδώλια, κεραμικά και άλλα σημαντικά ευρήματα που εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας.
Η πρώτη αναφορά της Αντιπάρου με τη σημερινή ονομασία της γίνεται μόλις τον 13ο αιώνα μ.Χ. Η λέξη όμως είναι αρχαία, καθώς σύμφωνα με τη μυθολογία, ο Αντίπαρος ήταν ένας από τους 50 γιους του Αίγυπτου, ο οποίος δολοφονήθηκε, όπως και 48 από τα αδέλφια του, από τη σύζυγό του Κριτομηθέα, που ήταν μια από τις 50 Δαναΐδες.
Το νησί έγινε παγκοσμίως γνωστό από τον 17ο ως το 19ο αιώνα μ.Χ. από τους ξένους περιηγητές που επισκέπτονται εκείνη την περίοδο την Αντίπαρο. Δημοσιεύουν τις εντυπώσεις τους και τα χαρακτικά τους που απεικονίζουν το περίφημο σπήλαιο και τις άλλες αρχαιολογικές περιοχές.
Κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, χρησιμοποιήθηκε ως μυστική βάση των συμμάχων, και ένα σπουδαίο κεφάλαιο της ιστορίας του Β΄Παγκοσμίου πολέμου είναι η «Επιχείρηση Αντίπαρος», που είχε ως αποτέλεσμα τη σύλληψη και εκτέλεση πολλών Ελλήνων πατριωτών και Συμμάχων.
Το χωριό Αντίπαρος, η ομώνυμη πρωτεύουσα του νησιού, απλώνεται γύρω από το κάστρο της Αντιπάρου. Οι πλακόστρωτοι δρόμοι, τα ασβεστωμένα στενά, οι λουλουδιασμένες αυλές και η μεγάλη πλατεία με τον ευκάλυπτο και τα μπαράκια, συνθέτουν ένα θαυμαστό πίνακα.
Η πρώτη εικόνα που αντικρίζει κανείς φτάνοντας στο λιμάνι είναι τα γραφικά ψαροκάικα, τα καφενεία και οι ψαροταβέρνες που στριμώχνονται πέριξ του λιμανιού.
Ενα πλακόστρωτο σοκάκι αρχίζει από το λιμάνι και οδηγεί στο Κάστρο, τον παλιό παραδοσιακό οικισμό της Αντιπάρου, γύρω από τον οποίο έχει σήμερα κτισθεί το μοναδικό χωριό του νησιού. Το χωριό έχει χίλιους περίπου μόνιμους κατοίκους. Περιπλανηθείτε στα λιγοστά σοκάκια του με τις κρεμαστές μπουκαμβίλιες, τα γιασεμιά, τα ανθισμένα γεράνια, τις λεβάντες που μοσχομυρίζουν, και στα καλαίσθητα μαγαζάκια του κεντρικού πεζόδρομου και γευτείτε τις τοπικές αντιπαριώτικες λιχουδιές.
Ο πλακόστρωτος πεζόδρομος οδηγεί στο Σιφναίικο γιαλό. Η καλύτερη ώρα του γιαλού είναι η ώρα του ηλιοβασιλέματος ή όταν έχει πανσέληνο – ας μην ξεπέσουμε στα κλισέ και ονομάσουμε την εμπειρία μαγευτική…
Οσο για το ενετικό κάστρο, το οποίο έχει δώσει το όνομά του στον παλιό οικισμό, κτίστηκε γύρω στον δέκατο τέταρτο αιώνα για να προστατεύσει τους κατοίκους από τις επιθέσεις των πειρατών. Σήμερα σώζονται η βάση από τον κεντρικό πύργο, οι εξωτερικοί τοίχοι του ισογείου και μικρά τμήματα από τους ορόφους. Το κάστρο στην αρχική του μορφή ήταν ένα συγκρότημα περιμετρικών κτισμάτων με ένα κεντρικό πύργο. Η είσοδος του κάστρου βρίσκεται στην κεντρική πλατεία του χωριού, πλάι στη Μητρόπολη του Αγ. Νικολάου.
Μη φανταστείτε όμως ότι όλα αυτά βρίσκονται στην κορυφή κάποιου δύσβατου λόφου. Ολόκληρο το νησί είναι σχεδόν επίπεδο. Στην υψηλότερη κορυφή βρίσκεται το εκκλησάκι του προφήτη Ηλία, στο κέντρο του νησιού. Η γη είναι ηφαιστειακής προέλευσης, όχι ιδιαίτερα γόνιμη, αλλά πρόσφορη για κτηνοτροφία – και βεβαίως μην εκπλαγείτε αν συναντήσετε αγριοκούνελα. Στους αρχαίους χρόνους το νησί ήταν κατάφυτο, μια άγνωστη όμως καταστροφή άλλαξε τη μορφολογία του.
Το πιο ενδιαφέρον φυσικό αξιοθέατο του νησιού είναι το φημισμένο σπήλαιο της Αντιπάρου, που έκανε το νησί γνωστό πριν από την επέλαση του τουρισμού.
Βρίσκεται στη νοτιοανατολική πλευρά, 9 χλμ. από τον οικισμό, στο λόφο του Αϊ-Γιάννη. Στην είσοδό του είναι κτισμένο από τον 18ο αιώνα το όμορφο εκκλησάκι του Αϊ-Γιάννη του Σπηλιώτη.
Εντυπωσιακοί σταλακτίτες και σταλαγμίτες κοσμούν τις αίθουσες του σπηλαίου, που καλύπτει μια έκταση περίπου 5.000 τ.μ. Το βάθος του είναι πάνω από 100 μ., ενώ η αψιδωτή είσοδός του έχει πλάτος 20 μ. και ύψος περίπου 8 μ.
Ενας πελώριος σταλαγμίτης που βρίσκεται στην είσοδο είναι ίσως ο αρχαιότερος της Ευρώπης και χρονολογείται στα 45 εκατομμύρια χρόνια.
Ο επισκέπτης, καθώς κατεβαίνει τα 400 και πλέον σκαλοπάτια του σπηλαίου, νιώθει δέος και θαυμασμό για το εντυπωσιακό δημιούργημα που φιλοτέχνησε η Φύση στα σπλάχνα της Αντιπάρου.
Ωραίες περιοχές του νησιού είναι οι οικισμοί του Αγίου Γεωργίου και του Σωρού, με εξαιρετικές παραλίες για μπάνιο που αξίζει να τις επισκεφθείτε.
Για να φτάσετε στον οικισμό του Αγίου Γεωργίου θα σας πάρει περίπου είκοσι λεπτά οδήγησης με το αυτοκίνητο ή λίγο παραπάνω με την (αραιών δρομολογίων) τοπική συγκοινωνία. Εκεί θα βρεθείτε σε μία από τις πιο όμορφες παραλίες του νησιού, με υπέροχη θέα προς το ακατοίκητο νησάκι Δεσποτικό και γραφικές ψαροταβέρνες στο φρύδι της θάλασσας. Λίγο πριν θα βρείτε την παραλία του Σωρού.
Πολύ εύκολα μπορείτε να ανακαλύψετε και τις άλλες όμορφες παραλίες του νησιού, στα Καλούδια, στον Αγιο Σπυρίδωνα ή στις Ψαραλυκές, στα Γλυφά, στην Παναγία ή στο Σιφναίικο γιαλό. Σε αρκετές από αυτές, στα ταβερνάκια που βρίσκονται δίπλα στο κύμα, μπορείτε να απολαύσετε φρέσκα ψάρια, θαλασσινά, μαγειρευτά και άλλες τοπικές σπεσιαλιτέ.
Γύρω από την Αντίπαρο υπάρχουν διάσπαρτα πολλά μικρά νησάκια: το Διπλό, το Ρευματονήσι, ο Σάλιαγκος, το «Τσιμιντήρι», το Στρογγυλό και το Δεσποτικό. Ενδιαφέρον έχουν και κάποιες παραλίες που βρίσκονται σε αυτά, όπως είναι οι παραλίες στο Διπλό ή στο Δεσποτικό.
Το Δεσποτικό, δυτικά της Αντιπάρου, έχει όμορφες αμμουδερές παραλίες και προσφέρεται για σκαφάτες εξερευνήσεις. Σήμερα είναι ακατοίκητο αλλά παρουσιάζει μεγάλο αρχαιολογικό ενδιαφέρον. Το νησί γνώρισε ημέρες δόξας και έντονης ανθρώπινης παρουσίας. Συνδέεται στενά με τον Κυκλαδικό Πολιτισμό και την ιστορική εξέλιξη του Αιγαίου. Η αρχαιολογική σκαπάνη έφερε στο φως τμήματα ενός αρχαίου ναού των κλασικών χρόνων, ένα δωρικό κιονόκρανο, μαρμάρινα τμήματα κτιριακών συγκροτημάτων, ειδώλια αλλά και πλήθος από αντικείμενα. Οι ανασκαφές που διεξάγονται εκεί συνεχίζουν να φέρνουν στο φως σημαντικά ευρήματα της πρωτοκυκλαδικής περιόδου.
Στο νησάκι Σάλιαγκο τα ευρήματα που η αρχαιολογική σκαπάνη έφερε στο φως, περιλαμβάνουν κοκάλινα εργαλεία, κουτάλια φτιαγμένα από μύδια, αξίνες και διάφορα δοχεία και αγαλματίδια. Ανάμεσα στα αγαλματίδια που ήρθαν στο φως είναι και η Χοντρή Κυρία του Σάλιαγκου, το παλιότερο μαρμάρινο αγαλματίδιο που βρέθηκε στις Κυκλάδες.
Η Αντίπαρος είναι μικρή, οικεία και όμορφη. Εάν είστε οπαδός των ήσυχων τόπων και των χαλαρών ρυθμών, δεν έχετε παρά να περάσετε τις διακοπές σας στην ήρεμη αγκαλιά της.
