Το άγνωστο «διαμάντι» του Αιγαίου εντυπωσιάζει με την φυσική ομορφιά του και τους ελάχιστους κατοίκους του.
Η Ελλάδα κρύβει προορισμούς«διαμάντια». Το Αιγαίο μας επιφυλάσσει μικρές εκπλήξεις, προορισμούς που πρέπει να επισκεφτούμε τουλάχιστον μια φορά στη ζωή μας και θα μας εντυπωσιάσουν με την άγρια, φυσική ομορφιά τους και το λιγοστό κόσμο τους.
Μακρυά από τα μεν εντυπωσιακά, αλλά πολύβουα νησιά των Κυκλάδων, όπως η Σαντορίνη, η Μύκονος κ.α, έρχεται να μας προσελκύσει η Πολύαιγος. Η Πολύαιγος ή Πόληβος είναι γνωστή και ως η Πολυνησία της Ελλάδας και δεν είναι να απορούμε γιατί.
Το ακατοίκητο σχεδόν νησί των Κυκλάδων βρίσκεται σε απόσταση 6,2 χιλιομέτρων ανατολικά της Μήλου, 2 χλμ. νοτιοανατολικά της Κιμώλου και 15 χλμ. νοτιοδυτικά της Σίφνου.
Σε έκταση 18,146 τ.χλμ. έχει μόνο δύο κατοίκους, σύμφωνα με την τελευταία απογραφή, πράγμα που έρχεται σε αντίθεση με την αρκετά μικρότερη της Δονούσα, που έχει 65 μόνιμους κατοίκους. Η Πολύαιγος δεν ήταν πάντα αραιοκατοικημένη, αφού το 1951 είχε 14 κατοίκους, ενώ ακόμη πιο παλιά αναφέρεται ότι κατοικούσαν εκεί 170 άτομα.
Όπως μαρτυρά και το όνομα της, η Πολύαιγος ονομάστηκε έτσι από τις «αίγες», δηλαδή τις πολλές κατσίκες, που βρίσκονταν κάποτε πάνω στο νησί, ενώ πλέον συμπεριλαμβάνεται στο πρόγραμμα Natura 2000 της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς θεωρείται σημαντικός βιότοπος ανενόχλητος από την ανθρώπινη παρουσία. Αξίζει να αναφέρουμε πως στο νησί αυτό γεννά τα μικρά της η μεσογειακή φώκια Μονάχους Μονάχους.
Κατά το ταξίδι σας στην Πολύαιγο θα σας συναρπάσει η φυσική ομορφιά της, αφού δεν έχει επέμβει ο άνθρωπος εκεί και τα γαλάζια νερά της θα σας προσκαλέσουν για βουτιές.
Στο βορειοδυτικό τμήμα του νησιού υπάρχουν ερείπια της Μονής Κοιμήσεως της Θεοτόκου, ο ναός της οποίας ήταν βασιλική με τρούλο, που είχε ιδρυθεί το 1622.
Όσο υπήρχε πιο έντονη ανθρώπινη δραστηριότητα εκεί, υπήρχαν δυο λατομεία στο ίδιο τμήμα όπου γινόταν εξόρυξη τραχείτη, χρησιμοποιούμενου για μυλόπετρες.
Φυσικά, δεν πρέπει να παραλείψετε να επισκεφτείτε τις παραλίες του νησιού, όπως της Παναγιάς και την παραλία του Φάρου, την Πάνω και Κάτω Μερσίνη, αλλά και τα Γαλάζια Νερά.
