Δεν είναι μόνο η αύρα της Ακρόπολης, τα διατηρητέα νεοκλασικά και τα συνοικιακά μαγαζιά που χαρίζουν αυτό τον ιδιαίτερο χαρακτήρα σε αυτή τη όμορφη γειτονιά της Αθήνας.
Photo: Matt Barrett
Είναι και τα στέκια, η Φιλοπάππου, οι Κυριακές στο λόφο για πικ νικ, οι βραδινοί περίπατοι αλλά και οι παλιές επιχειρήσεις που αντιστέκονται στο χρόνο: μπακάλικα, ταπετσέρικα, καπηλειά και επιπλάδικα.
Άλλωστε το Κουκάκι είναι πέρασμα, όχι αγορά. Εδώ δεν «ευδοκιμούν» τα μεγάλα εμπορικά κέντρα.
Το Κουκάκι, που συμπεριλαμβάνεται στους μεγαλύτερους διεθνείς ταξιδιωτικούς οδηγούς, που βρίσκεται σύμφωνα με έρευνα της Airbnb στις 16 καλύτερες περιοχές, όχι της Ελλάδας, αλλά του πλανήτη, αλλά και που σε άρθρο της η αμερικανική VOGUE αποκαλεί την πιο κουλ γειτονιά της Αθήνας, δύσκολα θα σταματήσει να θυμίζει ποτέ παλιά Αθήνα.
Η γειτονιά που είναι μια απο τις παλιότερες συνοικίες της πρωτεύουσας, μέχρι και τη δεκαετία του 80 την αποκαλούσαν «Μικρό Παρίσι». Είχε ένα σωρό ταβέρνες και ήταν η περιοχή όπου έκανες τις ωραιότερες παρέες και συντροφιές.
Ήδη από τη δεκαετία του ’60 η γειτονιά ήταν πυκνοκατοικημένη, μιας και ήταν κόμβος πολλών κεντρικών περιοχών. Από δω περνούσε και ο ποταμός Ιλισσός και μέχρι τη δεκαετία του ’70 υπήρχε και το γνωστό ξενοδοχείο πολυτελείας “Sirine”.
Η πεζοδρόμηση της Διονυσίου Αρεοπαγίτου το 2000 και η δημιουργία του νέου Μουσείου της Ακρόπολης το 2009, την αναβάθμισαν σημαντικά, μετατρέποντας την σε πόλο έλξης επισκεπτών. Γύρω από τον πεζόδρομο της Μακρυγιάννη τα τελευταία χρόνια ανοίγουν το ένα μετά το άλλο καφέ, εστιατόρια, μπαρ, αλλά και γκαλερί.
Οσοι όμως ξεστρατίζουν στα παρακάτω δρομάκια, ανακαλύπτουν μια εξίσου γοητευτική-ρετρό και σύγχρονη ταυτόχρονα όψη της Αθήνας: Μια γειτονιά που συνδυάζει την ηρεμία με την κίνηση, ενδείκνυται για περπάτημα και ποδήλατο.
Μια γειτονιά που είναι φιλική προς τους ανθρώπους αλλά και προς τα ζώα, έχει ζωντάνια, ασφάλεια και ενδιαφέρουσες γωνιές και στέκια -από γκουρμέ εστιατόρια, παραδοσιακά μαγειρεία, μπαρ, εναλλακτικά καφενεία και γκαλερί.
Μια γειτονιά με όμορφα στενάκια που μοιάζουν ανέγγιχτα από το χρόνο με μπουκαμβίλιες, νερατζιές και χαμηλά κτίρια, καλλιτέχνες και ευαισθητοποιημένο κόσμο που νιώθει τυχερός που μένει εδώ και που προσπαθεί να κάνει το Κουκάκι πιο όμορφο και βιώσιμο.
Η προνομιακή της θέση υπήρξε ανέκαθεν ισχυρό δέλεαρ για τον καλλιτεχνικό κόσμο.
Στο Κουκάκι έχουν ζήσει ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, η Ζυράνα Ζατέλη, ο Χριστόφορος Κάσδαγλης, ο Γιώργος Κακουλίδης, ο Στάθης Λιβαθινός, η Μαρίζα Κωχ, ο Γιάννης Μπέζος, ο Άρης Σερβετάλης, ο Κακογιάννης, η Ειρήνη Παπά, ο Βαγγέλης Παπαθανασίου, ο σπουδαίος Μποστ, η Μαρίζα Κωχ αλλά και η Χαρούλα Αλεξίου.
Στο Κουκάκι ή μάλλον.. στου Κουκάκη.
Κάποτε υπήρχε ένας εργοστασιάρχης που κατασκεύαζε σιδερένια κρεβάτια ονόματι Γεώργιος Κουκάκης. Ήταν ο πρώτος που έχτισε σπίτι σε μια περιοχή στην Συγγρού, πάνω από το ρεύμα προς Πειραιά και Γλυφάδα. Από τότε η περιοχή που παλιότερα ενέπιπτε στην ευρύτερη του Φιλοπάππου, ονομάζεται Κουκάκη. Το σωστό λοιπόν είναι πας στου Κουκάκη. Όχι πας στο Κουκάκι. Αν και τελικά αυτό επικράτησε.
Το Κουκάκι λοιπόν.. Μια όμορφη, ανέμελη, φιλόξενη απόδραση ακριβώς στο κέντρο της πρωτεύουσας.